ՀԱՅԱՍՏԱՆԻ ՀԱՆՐԱՊԵՏՈՒԹՅԱՆ
ՎՃՌԱԲԵԿ ԴԱՏԱՐԱՆ
|
ՀՀ քաղաքացիական վերաքննիչ |
Քաղաքացիական գործ թիվ 3-1854(ՎԴ) |
| Նախագահող դատավոր՝ Ն. Հովսեփյան | |
| Դատավորներ՝ Գ. Մատինյան, Մ. Ասատրյան |
Ո Ր Ո Շ ՈՒ Մ
ՀԱՆՈՒՆ ՀԱՅԱՍՏԱՆԻ ՀԱՆՐԱՊԵՏՈՒԹՅԱՆ
ՀՀ վճռաբեկ դատարանի քաղաքացիական պալատը (այսուհետ՝ Վճռաբեկ դատարան)
|
նախագահությամբ` |
Ա. Մկրտումյանի | |
|
մասնակցությամբ դատավորներ` |
Ս. Անտոնյանի | |
|
|
Վ. Աբելյանի | |
|
|
Ս. Գյուրջյանի | |
|
Է. Հայրիյանի | ||
|
|
Ս. Սարգսյանի |
2007 թվականի դեկտեմբերի 25-ին
դռնբաց դատական նիստում, քննելով Սվետլանա Խաչատրյանի վճռաբեկ բողոքը ՀՀ քաղաքացիական վերաքննիչ դատարանի 15.10.2007 թվականի վճռի դեմ՝ ըստ հայցի Սվետլանա Խաչատրյանի ընդդեմ Վազգեն Սահակյանի` «Աննա» ՍՊԸ-ի (այսուհետ` Ընկերություն) ընդհանուր ժողովի որոշումը անվավեր ճանաչելու և բաժնեմասն առանձնացնելու պահանջի մասին,
Պ Ա Ր Զ Ե Ց
1. Գործի դատավարական նախապատմությունը.
Դիմելով դատարան՝ հայցվորը պահանջել է անվավեր ճանաչել Ընկերության 26.07.2006 թվականի ընդհանուր ժողովի որոշումը և առանձնացնել Գյումրի քաղաքի Սպանդարյան փողոցի թիվ 24 հասցեում գտնվող Ընկերության իր՝ 40 տոկոս բաժնեմասը, այն է` առաջին հարկի թիվ 4 սենյակը 33,54քմ մակերեսով և նկուղային հատվածից թիվ 2,3,4 սենյակները` 101,76քմ ընդհանուր մակերեսով:
Շիրակի մարզի առաջին ատյանի դատարանի 16.07.2007 թվականի վճռով հայցը բավարարվել է:
ՀՀ քաղաքացիական վերաքննիչ դատարանի (այսուհետ՝ Վերաքննիչ դատարան) 15.10.2007 թվականի վճռով հայցը մերժվել է:
Սույն վճռաբեկ բողոքը ներկայացրել է Սվետլանա Խաչատրյանը:
Վճռաբեկ բողոքին պատասխան չի ներկայացվել:
2. Վճռաբեկ բողոքի հիմքերը, փաստարկները և պահանջը.
Սույն վճռաբեկ բողոքը քննվում է հետևյալ հիմքի սահմաններում ներքոհիշյալ հիմնավորումներով.
Դատարանը խախտել է ՀՀ քաղաքացիական օրենսգրքի 14-րդ, 163-րդ և 197-րդ հոդվածները, չի կիրառել «Սահմանափակ պատասխանատվությամբ ընկերությունների մասին» ՀՀ օրենքի 35-րդ, 36-րդ, 40-րդ և 45-րդ հոդվածները և սխալ է մեկնաբանել ՀՀ քաղաքացիական օրենսգրքի 7-րդ, 190-րդ և 191-րդ հոդվածները:
Բողոք բերած անձը նշված պնդումը պատճառաբանել է հետևյալ փաստարկներով.
Վերաքննիչ դատարանը սխալ է մեկնաբանել ՀՀ քաղաքացիական օրենսգրքի 191-րդ հոդվածը, արձանագրել սեփականության մասնակիցների բաժինները որոշելու և փոփոխելու կարգ, հանգամանք, որը վեճի հետ որևէ առնչություն չունի, քանի որ բաժինները որոշելու և փոփոխելու հարց չի դրվել, այլ պահանջվել է փորձագետի եզրակացության հիման վրա առանձնացնել բաժնեմասը, ինչպես նաև անվավեր ճանաչել Ընկերության մասնակցի իրավունքը խախտող որոշումը:
Վերոգրյալի հիման վրա բողոք բերած անձը պահանջել է բեկանել Վերաքննիչ դատարանի 15.10.2007 թվականի վճիռը և օրինական ուժ տալ Շիրակի մարզի առաջին ատյանի դատարանի 16.07.2007 թվականի վճռին:
3. Վճռաբեկ բողոքի քննության համար նշանակություն ունեցող փաստերը.
Վճռաբեկ բողոքի քննության համար էական նշանակություն ունեն հետևյալ փաստերը՝
1) Գյումրի քաղաքի Սպանդարյան փողոցի թիվ 24 հասցեում գտնվող անշարժ գույքը սեփականության իրավունքով պատկանում է Ընկերությանը:
2) Ընկերության մասնակիցների ընդհանուր ժողովի 26.07.2006 թվականի որոշմամբ Ընկերության գույքը բաժանվել է մասնակիցների միջև:
4. Վճռաբեկ դատարանի պատճառաբանությունները և եզրահանգումները.
Քննելով վճռաբեկ բողոքը նշված հիմքերի սահմաններում՝ Վճռաբեկ դատարանը գտնում է, որ այն հիմնավոր է մասնակիորեն հետևյալ պատճառաբանությամբ.
ՀՀ քաղաքացիական օրենսգրքի 72-րդ հոդվածի 1-ին մասի համաձայն՝ տնտեսական ընկերակցություններ և ընկերություններ են համարվում իրենց հիմնադիրների (մասնակիցների)՝ բաժնեմասերի բաժանված կանոնադրական (բաժնեհավաք) կապիտալ ունեցող առևտրային կազմակերպությունները: Հիմնադիրների (բաժնեհավաք) մասնակիցների ավանդների հաշվին ստեղծված, ինչպես նաև տնտեսական ընկերակցության կամ ընկերության գործունեության ընթացքում արտադրված և ձեռք բերված գույքը նրան է պատկանում սեփականության իրավունքով:
«Սահմանափակ պատասխանատվությամբ ընկերությունների մասին» ՀՀ օրենքի 4-րդ հոդվածի առաջին մասի համաձայն՝ ընկերության հիմնադիրների ավանդները, դրանց հաշվին ստեղծած, ինչպես նաև ընկերության գործունեության ընթացքում արտադրված և ձեռք բերված գույքն ընկերությանն է պատկանում սեփականության իրավունքով:
Վերոնշյալ հոդվածներից հետևում է, որ Ընկերության գույքը վերջինիս սեփականությունն է, և հետևաբար դրա տիրապետման կամ կառավարման վերաբերյալ ցանկացած համաձայնություն, որը կարող է վտանգել Ընկերության սեփականության իրավունքը իրավական հետևանքներ չի կարող առաջացնել ընկերության և նրա հիմնադիրների համար:
Վճռաբեկ դատարանն իր որոշումներում անդրադարձել է դատական ակտերի իրավական հիմնավորվածության հարցին (տես, օրինակ` «Քնար-88» ՍՊԸ ընդդեմ ՀՀ ԿԱ պետական գույքի կառավարման վարչություն, 21.12.2006 թ. Քաղ. գործ թիվ 3-2504/ՏԴ (գումար բռնագանձելու պահանջով)):
Վճռաբեկ դատարանը նշել է, որ յուրաքանչյուր դեպքում դատարանը պարտավոր է տալ վճռի թե´ փաստական, և թե´ իրավական հիմնավորումը: Ըստ Վճռաբեկ դատարանի վերոհիշյալ որոշման, վճռի իրավական հիմնավորումը կայանում է հաստատված փաստերի և իրավահարաբերությունների նկատմամբ նյութական իրավունքի համապատասխան նորմի կամ նորմերի ընտրության և կիրառման մեջ, այն նորմի (նորմերի), որի հիման վրա դատարանը եզրակացություն է անում վիճելի իրավահարաբերության առկայության կամ բացակայության մասին:
Վճռում ոչ միայն պետք է ցույց տալ նորմատիվ ակտի այս կամ այն հոդվածը, որում ամրագրված է կիրառման ենթակա նորմը, այլ պետք է պատճառաբանվի, թե հատկապես ինչու պետք է կիրառվի հենց այդ նորմը:
Վճռի իրավական հիմնավորումը բնութագրում է ինչպես դատարանի, այնպես էլ նրա վճռի իրավակիրառ գործառույթը, ընդգծում դատական գործունեության և դատական վճռի օրինականությունը:
Վերաքննիչ դատարանը սույն քաղաքացիական գործով ծագած իրավահարաբերության՝ Ընկերությանը սեփականության իրավունքով պատկանող գույքի նկատմամբ կիրառել է ընդհանուր սեփականությունը կարգավորող ՀՀ քաղաքացիական օրենսգրքի 189-րդ, 190-րդ, 191-րդ հոդվածները՝ առանց հիմնավորելու տվյալ հոդվածների՝ սույն իրավահարաբերության նկատմամբ կիրառելիությունը, ինչպես նաև մերժել է Ընկերության գույքից բաժինն առանձնացնելու պահանջը՝ առանց հիմնավորելու այդ դիրքորոշումը:
Վճռաբեկ դատարանն անհրաժեշտ է համարում արձանագրել, որ Վերաքննիչ դատարանի վճիռը զուրկ է իրավական հիմնավորումից, և այս առումով այն չի կարող լինել օրինական, համոզիչ, ինչպես նաև հեղինակավոր:
Այսպիսով, վճռաբեկ բողոքում նշված հիմքերի առկայությունը ՀՀ քաղաքացիական դատավարության օրենսգրքի 226-րդ և 227-րդ հոդվածների համաձայն Վերաքննիչ դատարանի վճիռը բեկանելու հիմք է:
Ելնելով վերոգրյալից և ղեկավարվելով ՀՀ քաղաքացիական դատավարության օրենսգրքի 236-239-րդ հոդվածներով՝ Վճռաբեկ դատարանը
Ո Ր Ո Շ Ե Ց
1. Վճռաբեկ բողոքը բավարարել մասնակիորեն: Բեկանել ՀՀ քաղաքացիական վերաքննիչ դատարանի 15.10.2007 թվականի վճիռը և գործն ուղարկել նույն դատարան՝ այլ կազմով նոր քննության:
2. Սույն որոշումն օրինական ուժի մեջ է մտնում հրապարակման պահից և ենթակա չէ բողոքարկման:
|
ՆԱԽԱԳԱՀՈՂ` |
Ա. Մկրտումյան | |
|
ԴԱՏԱՎՈՐՆԵՐ` |
Ս. Անտոնյան | |
|
|
Վ. Աբելյան | |
|
|
Ս. Գյուրջյան | |
|
Է. Հայրիյան | ||
|
|
Ս. Սարգսյան |