ՀԱՅԱՍՏԱՆԻ ՀԱՆՐԱՊԵՏՈՒԹՅԱՆ
ՎՃՌԱԲԵԿ ԴԱՏԱՐԱՆ
|
ՀՀ վարչական դատարանի վճիռ Վարչական գործ թիվ ՎԴ/2568/05/08 |
Վարչական գործ թիվ ՎԴ/2568/05/08 2009թ. |
| Նախագահող դատավոր՝ Գ. Ղարիբյան |
Ո Ր Ո Շ ՈՒ Մ
ՀԱՆՈՒՆ ՀԱՅԱՍՏԱՆԻ ՀԱՆՐԱՊԵՏՈՒԹՅԱՆ
Հայաստանի Հանրապետության վճռաբեկ դատարանի քաղաքացիական և վարչական պալատը (այսուհետ՝ Վճռաբեկ դատարան)
|
նախագահությամբ |
Ս. Սարգսյանի | |
|
մասնակցությամբ դատավորներ |
Ս. Անտոնյանի | |
|
|
Վ. Աբելյանի | |
|
|
Վ. Ավանեսյանի | |
|
Ա. Բարսեղյանի | ||
|
Ե. Խունդկարյանի | ||
|
Է. Հայրիյանի | ||
|
Տ. Պետրոսյանի | ||
|
Ե. Սողոմոնյանի |
2009 թվականի հոկտեմբերի 16-ին
դռնբաց դատական նիստում, քննելով Քրիստինե Դանիելյանի վճռաբեկ բողոքը ՀՀ վարչական դատարանի 10.03.2009 թվականի վճռի դեմ՝ ըստ Քրիստինե Դանիելյանի հայցի ընդդեմ ՀՀ կառավարությանն առընթեր անշարժ գույքի կադաստրի պետական կոմիտեի Դավթաշենի տարածքային ստորաբաժանման (այսուհետ` Կադաստր) և երրորդ անձ Միքայել Զոհրաբյանի` սեփականության իրավունքի գրանցումը մասնակի անվավեր ճանաչելու պահանջների մասին,
ՊԱՐԶԵՑ
1. Գործի դատավարական նախապատմությունը
Դիմելով դատարան՝ Քրիստինե Դանիելյանը պահանջել է անվավեր ճանաչել Երևանի Շիրազի փողոցի 22 շենքի թիվ 6 բնակարանի 1/3 մասի նկատմամբ Ռաֆիկ Զոհրաբյանի սեփականության իրավունքի պետական գրանցումը:
ՀՀ վարչական դատարանի (այսուհետ` Դատարան) 10.03.2009 թվականի վճռով հայցը մերժվել է:
Սույն գործով վճռաբեկ բողոք է ներկայացրել Քրիստինե Դանիելյանը:
Վճռաբեկ բողոքի պատասխան չի ներկայացվել:
2. Վճռաբեկ բողոքի հիմքերը, հիմնավորումները և պահանջը
Սույն վճռաբեկ բողոքը քննվում է հետևյալ հիմքի սահմաններում ներքոհիշյալ հիմնավորումներով.
Դատարանը խախտել է ՀՀ վարչական դատավարության օրենսգրքի 87-րդ հոդվածի 2-րդ մասը:
Բողոք բերած անձը նշված պնդումը պատճառաբանում է հետևյալ փաստարկներով.
06.02.2009 թվականին Դատարանն անցկացրել է ինչպես գործի նախնական դատական նիստ, այնպես էլ դատաքննություն` զրկելով հայցվորի ներկայացուցչին դատաքննությանը մասնակցելու իր դատավարական իրավունքից, ներկայացնելու հիմնավորումներ, ապացույցներ ու առարկություններ:
Միաժամանակ, հայցի հիմքում դրված այն պնդումը, թե Կադաստր ներկայացված 29.07.2005 թվականի և 01.08.2005 թվականի դիմումներում առկա ձեռագրերը չեն պատկանում Ռաֆիկ Զոհրաբյանին, կարող էր ապացուցվել միայն դատաձեռագրաբանական փորձաքննությամբ, ինչի վերաբերյալ միջնորդությունը նույնպես մերժվել է:
Բացի դրանից, հայցն ուղղված է եղել Ռաֆիկ Զոհրաբյանի սեփականության իրավունքն անվավեր ճանաչելուն, իսկ վճռի պատճառաբանական մասը վերաբերում է Միքայել Զոհրաբյանի սեփականության իրավունքն անվավեր ճանաչելուն, ինչ հիմքով էլ մերժվել է:
Վերոգրյալի հիման վրա բողոք բերած անձը պահանջել է բեկանել Դատարանի 10.03.2009 թվականի վճիռը և գործն ուղարկել նոր քննության:
3. Վճռաբեկ բողոքի քննության համար նշանակություն ունեցող փաստերը
Վճռաբեկ բողոքի քննության համար էական նշանակություն ունեն հետևյալ փաստերը՝
1) 26.02.2009 թվականին նշանակվել է նախնական դատական նիստ (հատոր 2-րդ, գ.թ. 3, 14):
2) Սույն գործում առկա չէ գործը դատաքննության նշանակելու որոշում և այն կողմերին ուղարկելու վերաբերյալ որևէ ապացույց:
4. Վճռաբեկ դատարանի պատճառաբանությունները և եզրահանգումը
Քննելով վճռաբեկ բողոքը նշված հիմքի սահմաններում՝ Վճռաբեկ դատարանը գտնում է, որ վճռաբեկ բողոքը հիմնավոր է հետևյալ պատճառաբանությամբ:
ՀՀ վարչական դատավարության օրենսգրքի 5-րդ հոդվածի համաձայն` վարչական դատարանը պարտավոր է ապահովել, որ կողմերն ունենան հավասար հնարավորություններ գործի քննության ամբողջ ընթացքում, այդ թվում` յուրաքանչյուր կողմին ընձեռել քննվող գործի վերաբերյալ իր դիրքորոշումը ներկայացնելու լիարժեք հնարավորություն:
ՀՀ վարչական դատավարության օրենսգրքի 86-րդ հոդվածի 1-ին մասի համաձայն` գործը դատաքննության նախապատրաստելիս դատավորը պատասխանողի կողմից հայցադիմումի պատասխանն ստանալուց հետո, իսկ այդպիսին չստանալու դեպքում` պատասխան ուղարկելու համար նախատեսված ժամկետի ավարտից հետո, դատաքննությունն արդյունավետ իրականացնելու համար կարող է հրավիրել նախնական դատական նիստ: Կողմերը և դատավարության այլ մասնակիցներ պատշաճ ծանուցվում են նախնական դատական նիստի վայրի և ժամանակի մասին:
ՀՀ վարչական դատավարության օրենսգրքի 87-րդ հոդվածի 1-ին մասի համաձայն` դատավորը, համարելով գործը դատաքննությանը նախապատրաստված, որոշում է կայացնում գործը դատաքննության նշանակելու մասին:
ՀՀ վարչական դատավարության օրենսգրքի 87-րդ հոդվածի 2-րդ մասի համաձայն` գործը դատաքննության նշանակելու մասին որոշումն ուղարկվում է գործին մասնակցող անձանց, որում նշվում է գործի դատաքննության ժամանակի և վայրի մասին:
Սույն գործի փաստերի համաձայն Դատարանը, 26.02.2009 թվականին նշանակելով նախնական դատական նիստ, նույն օրն իսկ ավարտել է գործի քննությունը և նշանակել է վճռի հրապարակման օրն ու ժամը: Սույն գործում առկա չէ գործը դատաքննության նշանակելու որոշում և այն կողմերին ուղարելու վերաբերյալ որևէ ապացույց:
Ելնելով վերոգրյալից` Վճռաբեկ դատարանը գտնում է, որ Դատարանը խախտել է ՀՀ վարչական դատավարության օրենսգրքի 87-րդ հոդվածը, չի իրականացրել սույն գործով ըստ էության քննություն` զրկելով կողմին իր դատական պաշտպանության իրավունքը լիարժեք իրականացնելու, հայցապահանջը հիմնավորող լրացուցիչ ապացույցներ ներկայացնելու հնարավորությունից` արդյունքում խախտելով «Մարդու իրավունքների և հիմնարար ազատությունների պաշտպանության մասին» եվրոպական կոնվենցիայի 6-րդ հոդվածով երաշխավորված հայցվորի արդար դատաքննության իրավունքը :
Վճռաբեկ դատարանն իր նախկին որոշումներում անդրադարձել և գնահատման առարկա է դարձրել այն դեպքերը, երբ դատարանը գործը քննել է գործին մասնակցող անձանցից որևէ մեկի բացակայությամբ: Մասնավորապես, Վճռաբեկ դատարանը, հիմք ընդունելով ՀՀ Սահմանադրության 19-րդ հոդվածը և «Մարդու իրավունքների և հիմնարար ազատությունների պաշտպանության մասին» եվրոպական կոնվենցիայի 6-րդ հոդվածը, արձանագրել է կողմերի իրավահավասարության և մրցակցության դատավարական սկզբունքների խախտում և ղեկավարվելով ՀՀ քաղաքացիական դատավարության օրենսգրքի 227-րդ հոդվածի 2-րդ մասի 2-րդ կետով` բեկանել է դատական ակտը (իրավական հիմնավորումները տե՛ս` Շենգավիթի թաղապետարան ընդդեմ Ալվինա և Լիանա Կազկոներ, Արամ, Ֆրունզ և Նարեկ Մարկոսյաններ, 21.12.2006թ., քաղաքացիական գործ թիվ 3-2236/Ա (բնակելի տարածության օգտագործման իրավունքը փոխհատուցմամբ դադարեցնելու պահանջի մասին) Վճռաբեկ դատարանի որոշումների ընտրանի, հատոր առաջին, էջ 473-476):
Վերը նշվածի հիման վրա Վճռաբեկ դատարանը նպատակահարմար չի համարում կրկին անդրադառնալ նշված իրավական հարցի գնահատականին:
Վճռաբեկ բողոքի հիմքում ընկած մյուս պնդումներին Վճռաբեկ դատարանը չի անդրադառնում, քանի որ Դատարանը ՀՀ վարչական դատավարության օրենսգրքով սահմանված կարգով գործը չի քննել և վճիռ է կայացրել բողոք բերած անձի իրավունքների խախտմամբ, որի հետևանքով բողոք բերած անձի իրավական հիմնավորումները չեն հանդիսացել ստորադաս դատարանի քննության առարկա, հետևաբար դրանք չեն քննարկվում Վճռաբեկ դատարանի կողմից:
Այսպիսով, վճռաբեկ բողոքի հիմքի առկայությունը Վճռաբեկ դատարանը համարում է բավարար՝ ՀՀ քաղաքացիական դատավարության օրենսգրքի 228-րդ հոդվածների ուժով Վարչական դատարանի վճիռը բեկանելու համար:
Ելնելով վերոգրյալից և ղեկավարվելով ՀՀ քաղաքացիական դատավարության օրենսգրքի 240-2412-րդ հոդվածներով՝ Վճռաբեկ դատարանը
ՈՐՈՇԵՑ
1. Վճռաբեկ բողոքը բավարարել: Բեկանել ՀՀ վարչական դատարանի 10.03.2009 թվականի վճիռը և գործն ուղարկել նույն դատարան` նոր քննության:
2. Որոշումն օրինական ուժի մեջ է մտնում հրապարակման պահից, վերջնական է և ենթակա չէ բողոքարկման:
Նախագահող` Ս. Սարգսյան Դատավորներ` Ս. Անտոնյան Վ. Աբելյան Վ. Ավանեսյան Ե. Խունդկարյան Է. Հայրիյան Ե. Սողոմոնյան
Ա. Բարսեղյան
Տ. Պետրոսյան