ՀԱՅԱՍՏԱՆԻ ՀԱՆՐԱՊԵՏՈՒԹՅԱՆ ԿԱՌԱՎԱՐՈՒԹՅՈՒՆ

Ո Ր Ո Շ ՈՒ Մ

22 ապրիլի 2010 թվականի N 574-Ն

ՀԱՅԱՍՏԱՆԻ ՀԱՆՐԱՊԵՏՈՒԹՅԱՆ ԱԶԳԱՅԻՆ ԱՆՎՏԱՆԳՈՒԹՅԱՆ ՌԱԶՄԱՎԱՐՈՒԹՅԱՆ ԴՐՈՒՅԹՆԵՐՈՎ ՆԱԽԱՏԵՍՎԱԾ` ՀԱՅԱՍՏԱՆԻ ՀԱՆՐԱՊԵՏՈՒԹՅԱՆ ՏՐԱՆՍՊՈՐՏԻ ԵՎ ԿԱՊԻ ՆԱԽԱՐԱՐՈՒԹՅԱՆ ԳՈՐԾՈՒՆԵՈՒԹՅԱՆ ԾՐԱԳԻՐԸ ՀԱՍՏԱՏԵԼՈՒ ՄԱՍԻՆ

Ղեկավարվելով Հայաստանի Հանրապետության Նախագահի 2007 թվականի փետրվարի 7-ի ՆՀ-37-Ն հրամանագրի 2-րդ կետով` Հայաստանի Հանրապետության կառավարությունը որոշում է.

1. Հաստատել Հայաստանի Հանրապետության ազգային անվտանգության ռազմավարության դրույթներով նախատեսված` Հայաստանի Հանրապետության տրանսպորտի և կապի նախարարության գործունեության ծրագիրը՝ համաձայն հավելվածի:

2. Սույն որոշումն ուժի մեջ է մտնում պաշտոնական հրապարակմանը հաջորդող օրվանից:

Ծ Ր Ա Գ Ի Ր

ՀԱՅԱՍՏԱՆԻ ՀԱՆՐԱՊԵՏՈՒԹՅԱՆ ԱԶԳԱՅԻՆ ԱՆՎՏԱՆԳՈՒԹՅԱՆ ՌԱԶՄԱՎԱՐՈՒԹՅԱՆ ԴՐՈՒՅԹՆԵՐՈՎ ՆԱԽԱՏԵՍՎԱԾ` ՀԱՅԱՍՏԱՆԻ ՀԱՆՐԱՊԵՏՈՒԹՅԱՆ ՏՐԱՆՍՊՈՐՏԻ ԵՎ ԿԱՊԻ ՆԱԽԱՐԱՐՈՒԹՅԱՆ ԳՈՐԾՈՒՆԵՈՒԹՅԱՆ

I. Հայաստանի Հանրապետության տրանսպորտի և կապի նախարարության տրանսպորտային համակարգի գործունեության ծրագիրը

1. Տրանսպորտային համակարգի, որպես Հայաստանի Հանրապետության արտադրական ենթակառուցվածքի բաղկացուցիչ մասի, արդյունավետ և անխափան գործունեությունը կարևորագույն և անհրաժեշտ պայման է տնտեսության կայունացման, զարգացման և կառուցվածքային բարեփոխման, երկրի ազգային անվտանգության ու պաշտպանության, ժողովրդի կենսապայմանների բարելավման համար:

2. Երկրի ազգային անվտանգության ապահովման համար անհրաժեշտ է բարձրացնել տրանսպորտի զորահավաքային պատրաստականության մակարդակը՝ հատուկ պայմաններում դրա հստակ աշխատելու ունակությունը պահպանելու ճանապարհով:

3. Երկրի պաշտպանունակության բարձրացման և արտակարգ իրավիճակների դեպքում տրանսպորտի հստակ աշխատանքի ապահովման համար անհրաժեշտ է`

1) մշակել ավտոմոբիլային տրանսպորտի զորահավաքային նախապատրաստության պլանը.

2) մշակել ավտոմոբիլային ճանապարհների զորահավաքային նախապատրաստության պլանը.

3) մշակել կապի բնագավառի զորահավաքային նախապատրաստության պլանը:

4. Երկրի տնտեսական անկախության ապահովման համար տրանսպորտային համակարգը հարկավոր է պահել զարգացման և գործունեության այնպիսի մակարդակի վրա, որը`

1) ցանկացած պայմաններում կբավարարի տնտեսության, զինված ուժերի և բնակչության տրանսպորտային ծառայությունների պահանջները.

2) կպահպանի երկրի տնտեսական միասնությունը, պայմաններ կստեղծի մարզերի միջև տնտեսական տրանսպորտային կապերի զարգացման համար:

5. Տնտեսության արմատական փոփոխությունները և Հայաստանի Հանրապետության աշխարհագրական դիրքը հաշվի առնելով` անհրաժեշտ է իրականացնել այնպիսի պետական տրանսպորտային քաղաքականություն, որը տնտեսության և սոցիալական զարգացման ոլորտում հաշվի կառնի տրանսպորտի առանձնահատկությունները և դերը:

6. Տրանսպորտային համակարգի պետական քաղաքականության ռազմավարությունը պետք է նպատակաուղղված լինի այնպիսի տրանսպորտային համակարգի ձևավորմանը, որը կապահովի ուղևորների և բեռների երաշխավորված փոխադրումը, պաշտպանական, բնապահպանական և այլ հատուկ պահանջների բավարարումը, ինչպես նաև ապրանքների գներում տրանսպորտային բաղադրիչի նվազեցումը, այդ թվում` այլընտրանքային, ավելի էժան ու մաքուր վառելիքների, մասնավորապես, սեղմված բնական գազի, օգտագործման ծավալների ավելացման ճանապարհով:

7. Տրանսպորտի զարգացումը պետք է ուղղված լինի ուղևորների և բեռների փոխադրման պահանջարկի բավարարմանը, արտադրության այլ ճյուղերի գործունեության խթանմանը, արտաքին առևտրի զարգացմանը: Այն պետք է կազմի երկրի ընդհանուր սոցիալ-տնտեսական զարգացման բաղկացուցիչ մասը, բավարարի կապիտալ ներդրումների տնտեսական պահանջները և կանխատեսի տրանսպորտի բոլոր տեսակների տեխնիկական վիճակի զգալի բարելավում և կատարելագործում` ապահովելով էկոլոգիական բնութագրերով տրանսպորտային միջոցների պարկի ստեղծումը, ինչպես նաև ավտոտրանսպորտային միջոցներից վտանգավոր արտանետումների կրճատումը:

8. Տրանսպորտի տեխնիկական վերազինումը և զարգացման ուղղությունը պետք է համընկնեն ինչպես տրանսպորտային համակարգի արդյունավետ ձևավորման, այնպես էլ կոնկրետ տնտեսական պահանջների հետ և տնտեսության զարգացման ազգային մակարդակի բարձրացմանը զուգընթաց համապատասխանեն ժամանակակից միջազգային չափանիշների պահանջներին` ապահովելով նաև
շրջակա միջավայրի պահպանությունը և բնակչության առողջության պաշտպանությունն ավտոտրանսպորտային միջոցների արտածվող գազերում պարունակվող աղտոտող նյութերի ազդեցությունից:

9. Նշված խնդիրների լուծման համար առաջին հերթին անհրաժեշտ է տնտեսական բարեփոխումներին համապատասխան իրականացնել կառուցվածքային բարեփոխումներ, կատարելագործել տնտեսական և օրենսդրական հիմքը, ինչպես նաև կատարելագործել տրանսպորտային համակարգի պետական կարգավորման մեխանիզմները:

10. Տրանսպորտի համակարգի տնտեսական բարեփոխումների հիմնական ուղղություններից մեկը գործունեության արդյունավետության բարձրացումն է, որի հիմքում սեփականատիրոջ ակտիվությունն է, տրանսպորտային ծառայությունների, կապիտալի և աշխատուժի շուկայի զարգացումը, պետություն-մասնավոր սեկտոր հատվածի համագործակցության կանոնակարգումը:

11. Տրանսպորտային ծառայությունների շուկայի ձևավորման գործում կարևոր տեղ է տրվում մարքեթինգային կառույցներին, փոխադրողների ընտրությանը, ինչպես նաև լիցենզավորման և սերտիֆիկացման համակարգերին, որոնք պետք է ապահովեն բարձր որակավորում ունեցող ցանկացած փոխադրողի և տեխնիկապես սարքին փոխադրամիջոցի մուտքը նշված շուկան:

12. Բարեփոխումների նոր ժամանակահատվածում անհրաժեշտ է մասնավորեցման գործընթացին զուգահեռ ապահովել մասնավորեցված ընկերությունների զարգացման համար նպաստավոր պայմանների ստեղծումը:

13. Տրանսպորտային համակարգի հետագա զարգացման և բարեփոխման կարևորագույն ուղղություններն են լինելու`

1) պետական տրանսպորտային քաղաքականության իրականացումը.

2) տրանսպորտային կազմակերպությունների գործունեության պետական կարգավորման համակարգի ձևավորումը.

3) նոր տնտեսական պայմաններին համապատասխան օրենսդրական դաշտի ստեղծումը.

 4) ընդհանուր օգտագործման տրանսպորտի, այդ թվում` քաղաքային էլեկտրական տրանսպորտի զարգացման առաջնահերթության ապահովումը, ինչպես նաև հաշմանդամների և սակավաշարժուն այլ խմբերի համար հասարակական տրանսպորտի մատչելիության ապահովմանն ուղղված միջոցառումների իրականացումը.

 5) տրանսպորտային ծառայությունների լիարժեք շուկայի կայացման արդյունքում սահմանամերձ լեռնային և բարձրլեռնային գոտիներում բնակչության կողմից ընդհանուր օգտագործման տրանսպորտային միջոցներից օգտվելու մատչելիության մակարդակի բարձրացումը:

14. Իրավական դաշտը, որպես տրանսպորտային գործունեության պետական կարգավորման հիմք, պետք է նպաստի սեփականության տարբեր ձևերով և կառուցվածքով տրանսպորտային կազմակերպությունների ստեղծմանը, ապահովի տրանսպորտային տարբեր համակարգերի արդյունավետ համագործակցությունը, տրանսպորտային ծառայություններից օգտվողների շահերի պետական պաշտպանվածությունը, տրանսպորտային գործունեության անվտանգությունը և շրջակա միջավայրի պահպանությունը:

15. Տրանսպորտի զարգացման հիմնական խնդիրներից են նաև նոր ավտոմոբիլային ճանապարհների կառուցումը և գոյություն ունեցող ավտոմոբիլային ճանապարհների ու երկաթուղու տեխնիկական մակարդակի հետագա բարձրացումը:

16. Ավտոմոբիլային հաղորդակցության ուղիների վիճակի բարելավման և զարգացման նպատակով կարևորվում են հետևյալ աշխատանքների կատարումը`

1) (Մ-3) Մարգարա-Վանաձոր-Տաշիր-Վրաստանի սահման միջպետական նշանակության ավտոմոբիլային ճանապարհի Տաշիր-Վրաստանի սահման ճանապարհահատվածի վերականգնման աշխատանքների իրականացումը.

2) յուրաքանչյուր տարի Հայաստանի Հանրապետության պետական բյուջեով նախատեսել համապատասխան ֆինանսական միջոցներ և ապահովել Հայաստանի Հանրապետության ավտոմոբիլային ճանապարհների պահպանման և վերականգնման աշխատանքների իրականացումը.

3) Ասիական զարգացման բանկի, Համաշխարհային բանկի, Հայաստանի Հանրապետության պետական բյուջեի և այլ ֆինանսական աղբյուրների շրջանակներում գյուղական բնակավայրերն սպասարկող ավտոմոբիլային ճանապարհների հիմնանորոգման աշխատանքների իրականացումը` ապահովելով դրանց անցանելիությունը:

17. Ներկայումս հրատապ է մնում հանրապետության լեռնային և սահմանամերձ բնակավայրերի կայուն կապի ապահովումը մարզկենտրոնների հետ և արտակարգ իրավիճակների կամ ռազմական դրության դեպքում դրանց տրանսպորտային սպասարկման հարցը:

18. Երկրի արտաքին առևտրական կապերի ապահովման, միջազգային տրանսպորտային շուկայում հայրենական ուղևորափոխադրողների և բեռնափոխադրողների, ինչպես նաև տրանսպորտային ծառայությունների մատուցման ոլորտում գործունեություն ծավալող ձեռնարկատերերի դիրքերի պաշտպանության, մրցունակության ապահովման և զարգացման, Հայաստանի Հանրապետության տրանսպորտային համակարգն աստիճանաբար համաշխարհային տրանսպորտային համակարգի հետ ինտեգրման համար անհրաժեշտ է`

1) ձևավորել տրանսպորտային համակարգի միջազգային նորմերին համապատասխան օրենսդրական դաշտ.

2) նախաձեռնել միջպետական երկկողմ և բազմակողմ նոր համաձայնագրերի մշակում և ստորագրում, միջազգային կոնվենցիաներին և պայմանագրերին անդամակցում.

3) ընդլայնել և խորացնել համագործակցությունը տրանսպորտային միջազգային կազմակերպությունների հետ.

4) Հայաստանի Հանրապետության տրանսպորտային գործունեությունը կարգավորող օրենսդրությունը համահունչ դարձնել միջազգային երկկողմ և բազմակողմ համաձայնագրերի շրջանակներում երկրի կողմից ստանձնված պարտավորություններին, այդ թվում` մշակել տրանսպորտային միջոցներին և միջազգային տրանսպորտային գործունեությամբ զբաղվող կազմակերպություններին ներկայացվող տեխնիկական պահանջները և գործունեության կարգը սահմանող նոր իրավական նորմատիվ ակտեր` ապահովել վերջիններիս ընդունումը և կիրառումը.

5) իրականացնել արդյունավետ պետական վերահսկողություն միջազգային տրանսպորտային գործունեություն իրականացնող հայկական և Հայաստանի Հանրապետության տարածք մուտք գործող օտարերկրյա փոխադրողների և ձեռնարկատերերի նկատմամբ:

19. Միջազգային տրանսպորտային փոխադրումների որակական փոփոխությունների համար կարևորագույն նշանակություն ունի «Եվրոպա-Կովկազ-Ասիա միջանցքի զարգացման միջազգային տրանսպորտի մասին հիմնական բազմակողմ համաձայնագրի», «Հիմնական տրանսեվրոպական տրանսպորտային առանցքները դեպի հարևան պետություններ և տարածաշրջաններ ընդլայնելու հարցերով բարձրաստիճան խմբի», «Հյուսիս-Հարավ միջազգային տրանսպորտային միջանցքի մասին», ՄԱԿ-ի «Տրանսասիական երկաթուղային ցանցի մասին» և «Տրանսեվրոպական մայրուղային ցանցի մասին» համաձայնագրերի շրջանակներում ընդունված հիմնական երթուղիների ակտիվ զարգացումը, ենթակառուցվածքների կատարելագործումը և բեռնահոսքերի ներգրավումը:

20. Եվրամիության, եվրոպական հանձնաժողովի և ԱՊՀ մասնակից պետությունների հետ համաձայնեցված տրանսպորտային քաղաքականության վարման նպատակով Հայաստանի Հանրապետության համար առաջնահերթ նշանակության խնդիրներ են համարվում`

1) տրանսպորտային օրենսդրության համաձայնեցված մշակումն ու միասնականացումը.

2) ընդհանուր տրանսպորտային համակարգերի համաձայնեցված զարգացումը.

3) տրանսպորտային գործընթացների տեղեկատվական միասնական համակարգի (վարչական ռեգիստրի) ստեղծումը.

4) ավտոմոբիլային տրանսպորտի ազատ տեղաշարժի ապահովումը:

21. Հայաստանի Հանրապետության ազգային անվտանգության ապահովման համար անհրաժեշտ և հիմնական խնդիրներից մեկը տարածաշրջանի պետությունների հետ տրանսպորտային հաղորդակցության ապահովումն ու շրջափակման վերացումն է:

22. Հայաստանի տրանսպորտային բնագավառի բնականոն գործունեության ապահովման հարցում կարևորագույն տեղ է զբաղեցնում Վրաստանը, որը Հայաստանի Հանրապետության համար ներկայումս հանդիսանում է միակ տարանցիկ երկիրը դեպի ԱՊՀ և եվրոպական պետություններ: Վրաստանի հետ հարաբերություններում առաջնահերթ դիտարկվում են վրացական Փոթի և Բաթումի նավահանգիստները, որոնք միակ գործող մուտք են հանդիսանում դեպի Սև ծով: Նավահանգիստների միջոցով ԱՊՀ և եվրոպական պետությունների հետ Հայաստանի Հանրապետության կապն առավել հուսալի դարձնելու նպատակով անհրաժեշտ է աշխատանքներ տանել նշված նավահանգիստների ենթակառուցվածքներում հայկական կապիտալի ներթափանցման ուղղությամբ: Հատկապես կարևոր է դիտարկել հայկական թե՛ մասնավոր և թե՛ պետական ներդրումների միջոցով սեփական երկաթուղաավտոմոբիլային համապիտանի լաստանավի ձեռքբերումը: Միևնույն ժամանակ անհրաժեշտ է շարունակել աշխատանքները երկաթուղու աբխազական հատվածի վերաբացման, ինչպես նաև վրաց-ռուսական սահմանի բացման ուղղությամբ:

23. Նշված միջոցառումները կնպաստեն Հայաստանի Հանրապետության` որպես տարանցիկ երկրի ներուժի մեծացմանը, առևտրական կապերի զարգացմանը և հայկական բեռների փոխադրումների ծավալների մեծացմանը և հայկական փոխադրողներին միջազգային շուկայում մրցունակության ապահովմանը:

 24. Հայաստանի Հանրապետության համար որպես տարանցիկ պետություն դեպի Մերձավոր Արևելք, Արաբական երկրներ և Միջին Ասիա իր նշանակալից տեղն է զբաղեցնում Իրանի Իսլամական Հանրապետությունը: Առավել մեծ կարևորություն է հանդիսանում դեպի Պարսից ծոց անխափան տրանսպորտային հաղորդակցության ապահովումը:

25. Անհրաժեշտ է հետևողականորեն լուծումներ գտնել Հայաստանի Հանրապետության ու Իրանի Իսլամական Հանրապետության միջև ուղիղ երկաթուղային գծի նախագծման ու կառուցման հարցի վերաբերյալ, որն իր արտացոլումն է գտել Հայաստանի Հանրապետության ու Իրանի Իսլամական Հանրապետության տնտեսական կապերի կոորդինացման միջկառավարական հանձնաժողովի ութերորդ համատեղ նիստի փոխըմբռնման հուշագրում, ինչպես նաև Հայաստան-Իրան ուղիղ երկաթուղային կապի կառուցման բարձրաստիճան եռակողմ Հայաստան-Իրան-Ռուսաստան աշխատանքային խմբի օրակարգում:

26. Առանձին քննարկման առարկա է հանդիսանում Հայաստանի Հանրապետության հարևան Թուրքիայի և Ադրբեջանի կողմից միակողմանի տրանսպորտային շրջափակումը: Շրջափակման արդյունքում հայկական փոխադրողների կողմից այլընտրանքային երթուղիների օգտագործումը և դրա հետևանքով լրացուցիչ մաքսակետերի հատումը բերել են տրանսպորտային ծառայությունների ինքնարժեքի բարձրացմանը, ինչպես նաև ուղևորների և բեռների փոխադրման ժամանակի զգալի աճին և որոշ դեպքերում նաև նշված փոխադրումների անհնարինությանը:

27. Նշված պարագայում առավել նպատակահարմար է աշխատանքներ տանել Հայաստան-Թուրքիա և Հայաստան-Ադրբեջան ավտոմոբիլային և երկաթուղային ճանապարհները բացելու ուղղությամբ: Մասնավորապես երկու պետություններից անհրաժեշտ է պահանջել այն բազմակողմ համաձայնագրերի դրույթների կատարումը, որոնց անդամ են հանդիսանում Հայաստանի Հանրապետությունը, Թուրքիան և Ադրբեջանը:

Մեծ կարևորություն ունի նաև Հայ-թուրքական արձանագրությունների վավերացումը: Թուրքական սահմանների բացման դեպքում կմեծանա նաև Հայաստանի Հանրապետություն ներմուծվող տարբեր ապրանքատեսակների ծագման երկրների ընտրության հնարավորությունը: Ուսումնասիրությունները ցույց են տալիս, որ երկաթուղային տրանսպորտով Հայաստանի Հանրապետություն են ներմուծվում հիմնականում ցորեն, շաքար, հեղուկ նավթային բեռներ, պարարտանյութ և մետաղ: Նշված ապրանքատեսակների մեծ մասն այլընտրանքի բացակայության արդյունքում ներմուծվում է ԱՊՀ երկրներից: Սակայն թուրքական ուղղության բացման հետ կմեծանա նաև ապրանքատեսակների ծագման երկրների ընտրությունը: Հնարավոր է նաև վերջիններիս առավել էժան արժեքով ձեռքբերումը: Հաշվի առնելով այդ հանգամանքը, ինչպես նաև այն փաստը, որ թուրքական նավահանգիստներն ավելի խոշոր են, քան վրացականները, ունեն սպասարկման և պահեստավորման առավել ցածր սակագներ, այդ ապրաքների ներմուծման ուղղությունը կփոխարինվի թուրքականով` չնայած, որ հեռավորությունները դեպի այդ նավահանգիստներ ավելի մեծ են, քան դեպի վրացական նավահանգիստները:

28. Հայկական երկաթուղու համակարգը կոնցեսիոն պայմանագրով «Ռուսական երկաթուղիներ» բաց բաժնետիրական ընկերության կողմից ստեղծված «Հարավկովկասյան երկաթուղի» փակ բաժնետիրական ընկերությանը փոխանցելու կապակցությամբ առաջնահերթ խնդիր է համարվում կոնցեսիոների կողմից իրականացվող ներդրումային ծրագրով նախատեսվող ներդրումների նպատակաուղղումը հայկական երկաթուղու ենթակառուցվածքի բարելավմանն ու զարգացմանը, ինչպես նաև ուղևորափոխադրումների և բեռնափոխադրումների կանխատեսվող ծավալների ապահովմանն ու որակի բարձրացմանը:

29. Կարևոր նշանակություն ունի նաև կոնցեսիոների կողմից կոնցեսիոն պայմանագրի դրույթների ժամանակին և որակով կատարման նկատմամբ լիազոր մարմնի արդյունավետ վերահսկողության իրականացումը:

II. Հայաստանի Հանրապետության տրանսպորտի և կապի նախարարության կապի և տեղեկատվայնացման համակարգի գործունեության ծրագիրը

30. Հայաստանի Հանրապետության ազգային անվտանգության ապահովման գործում առանձնահատուկ նշանակություն ունի կապի և տեղեկատվայնացման համակարգում իրականացվող ռազմավարությունը:

31. Կապի ոլորտում իրականացվող ռազմավարությունը նպատակաուղղված է`

1) կապի` փոստի և էլեկտրոնային հաղորդակցության ոլորտների զարգացմանը և արդիականացմանը.

2) նորագույն տեխնոլոգիաների հիման վրա գործող կապի միջոցների ներդրմանը, համակարգի թվայնացմանը, կառուցման, պահպանման և շահագործման ծախսերի նվազեցմանը, հուսալիության բարձրացմանը.

3) պահուստային ենթակառուցվածքների ստեղծմանը.

4) Հայաստանի Հանրապետության տարածքում կապի համակարգի ընդլայնմանը՝ կիրառելով գծային, ռադիոռելեային, շարժական և արբանյակային կապի միջոցները:

32. Տեղեկատվայնացման ոլորտում իրականացվող ռազմավարությունը նպատակաուղղված է`

1) տեղեկատվական համակարգերի զարգացմանն աջակցող քաղաքականության մշակմանը և կիրառմանը՝ կառուցելով ցանցեր և ներդնելով նոր համակարգչային-տեղեկատվական համակարգեր Հայաստանի Հանրապետության տարածքում, ինչպես պետական մարմինների, այնպես էլ ազգաբնակչության լայն զանգվածներին տեղեկատվական համակարգերին հասանելիության ապահովման համար: Պետական մարմինների գործունեության արդյունավետության բարձրացման նպատակով կառուցվող համակարգչային ցանցերի համար ֆինանսավորումն իրականացվելու է ՀՀ պետական բյուջեով նախատեսված ֆինանսական աղբյուրներից: Ինչ վերաբերում է ոլորտի զարգացմանը մասնավոր սեկտորում, ապա դրա ֆինանսավորումն իրականացվելու է ոլորտում գործունեություն ծավալող օպերատորների գործարար ծրագրերում նախատեսված ֆինանսական աղբյուրներից.

2) Հայաստանի Հանրապետության տարածքում էլեկտրոնային հաղորդակցության ցանցերի զարգացմանը և հասարակության լայն շրջանակներին տարատեսակ ինտերնետ ծառայություններով ապահովմանը.

3) ինտերնետ ծառայություններ մատուցող կազմակերպությունների համապատասխան մասնագիտական, տեխնոլոգիական, տեխնիկական, ծրագրային և իրավական խնդիրների լուծմանը` ոլորտի զարգացման քաղաքականությանը համահունչ.

4) արտակարգ իրավիճակների և ռազմական դրության պայմաններում գործելու նպատակով պետական մարմինների միասնական էլեկտրոնային հաղորդակցության համակարգի ստեղծմանը և դրա շահագործման ապահովմանը.

5) տեղեկատվայնացման ոլորտի օրենսդրական դաշտի բարեփոխմանը.

6) սույն կետի 1-5-րդ ենթակետերով սահմանված գործառույթների լիարժեք իրականացման վերջնաժամկետն է 2015 թվականը:

III. ՀԱՅԱՍՏԱՆԻ ՀԱՆՐԱՊԵՏՈՒԹՅԱՆ ԱԶԳԱՅԻՆ ԱՆՎՏԱՆԳՈՒԹՅԱՆ ՌԱԶՄԱՎԱՐՈՒԹՅԱՆ ԴՐՈՒՅԹՆԵՐՈՎ ՆԱԽԱՏԵՍՎԱԾ` ՀԱՅԱՍՏԱՆԻ ՀԱՆՐԱՊԵՏՈՒԹՅԱՆ ՏՐԱՆՍՊՈՐՏԻ ԵՎ ԿԱՊԻ ՆԱԽԱՐԱՐՈՒԹՅԱՆ ԳՈՐԾՈՒՆԵՈՒԹՅԱՆ ԾՐԱԳՐԻ ԿԱՏԱՐՈՒՄՆ ԱՊԱՀՈՎՈՂ 2008-2013 ԹՎԱԿԱՆՆԵՐԻ ՄԻՋՈՑԱՌՈՒՄՆԵՐԸ

(վերնագիրը փոփ. 14.02.13 N 124-Ն)