Գլխավոր տեղեկություն
Տիպ
Որոշում
Ակտի տիպ
Հիմնական ակտ (29.07.2011-մինչ օրս)
Կարգավիճակ
Գործում է
Սկզբնաղբյուր
ՀՀՊՏ 2011.09.27/53(856).1 Հոդ.1356.9
Ընդունող մարմին
Վճռաբեկ դատարան
Ընդունման ամսաթիվ
29.07.2011
Ստորագրող մարմին
Նախագահող
Ստորագրման ամսաթիվ
29.07.2011
Ուժի մեջ մտնելու ամսաթիվ
29.07.2011

ՀԱՅԱՍՏԱՆԻ ՀԱՆՐԱՊԵՏՈՒԹՅՈՒՆ

 

ՎՃՌԱԲԵԿ ԴԱՏԱՐԱՆ

 

ՀՀ վերաքննիչ քաղաքացիական

դատարանի որոշում 

Քաղաքացիական գործ թիվ ԵԱՆԴ/0820/02/09

Քաղաքացիական գործ թիվ ԵԱՆԴ/0820/02/09
2011 թ.

Նախագահող դատավոր`  Ս. Միքայելյան

     Դատավորներ`  Ն. Տավարացյան 
                                Դ. Խաչատրյան

 

Ո Ր Ո Շ ՈՒ Մ

ՀԱՆՈՒՆ ՀԱՅԱՍՏԱՆԻ ՀԱՆՐԱՊԵՏՈՒԹՅԱՆ

Հայաստանի Հանրապետության վճռաբեկ դատարանի քաղաքացիական և վարչական պալատը (այսուհետ` Վճռաբեկ դատարան)

 

նախագահությամբ

Ե. Խունդկարյանի

մասնակցությամբ դատավորներ

Մ. Դրմեյանի

Վ. Աբելյանի

Ս. Անտոնյանի

Վ. Ավանեսյանի

Ա. Բարսեղյանի

Գ. Հակոբյանի

Է. Հայրիյանի

Տ. Պետրոսյանի

 

Ե. Սողոմոնյանի

2011 թվականի հուլիսի 29-ին

դռնբաց դատական նիստում, քննելով Կարինե Հակոբջանյանի վճռաբեկ բողոքը ՀՀ վերաքննիչ քաղաքացիական դատարանի 24.11.2010 թվականի որոշման դեմ` ըստ հայցի Հրաչիկ Խաչատրյանի ընդդեմ Իգոր և Կարինե Հակոբջանյանների` գումարի բռնագանձման պահանջի մասին,

 

ՊԱՐԶԵՑ

 

1. Գործի դատավարական նախապատմությունը

Դիմելով դատարան` Հրաչիկ Խաչատրյանը պահանջել է համապարտության կարգով Իգոր և Կարինե Հակոբջանյաններից բռնագանձել 26.168.800 ՀՀ դրամ, որից 20.276.000 ՀՀ դրամը` որպես պարտքի գումար, 2.635.880 ՀՀ դրամը` որպես 2007 թվականի համար հաշվարկված բանկային տոկոսի գումար, 2.243.120 ՀՀ դրամը` որպես 2008 թվականի համար հաշվարկված բանկային տոկոսի գումար, 1.013.800 ՀՀ դրամը` որպես 2009 թվականի հինգ ամիսների համար հաշվարկված բանկային տոկոսի գումար, ինչպես նաև 30.000 ՀՀ դրամ` որպես նախապես վճարված պետական տուրքի գումար։

Երևանի Ավան և Նոր Նորք վարչական շրջանների ընդհանուր իրավասության դատարանի 05.03.2010 թվականի վճռով հայցը բավարարվել է մասնակիորեն, վճռվել է. Իգոր Հակոբջանյանից հօգուտ Հրաչիկ Խաչատրյանի բռնագանձել 26.168.800 ՀՀ դրամ, որից 20.276.000 ՀՀ դրամը` որպես պարտքի գումար, 5.892.800 ՀՀ դրամը` որպես բանկային տոկոսներ և հայցվորի կողմից նախապես մասնակի վճարված 30.000 ՀՀ դրամ պետական տուրքի գումարը:

Հրաչիկ Խաչատրյանի հայցը` Կարինե Հակոբջանյանից համապարտության կարգով գումար բռնագանձելու պահանջի մասով, մերժվել է:

ՀՀ վերաքննիչ քաղաքացիական դատարանի 12.05.2010 թվականի որոշմամբ Իգոր Հակոբջանյանի վերաքննիչ բողոքը բավարարվել է մասնակիորեն` որոշվել է Երևանի Ավան և Նոր Նորք վարչական շրջանների ընդհանուր իրավասության դատարանի 05.03.2010 թվականի վճիռը բեկանել և քաղաքացիական գործն ուղարկել նույն դատարան` նոր քննության:

Երևանի Ավան և Նոր Նորք վարչական շրջանների ընդհանուր իրավասության դատարանի 07.09.2010 թվականի վճռով հայցը բավարարվել է: Վճռվել է Իգոր Հակոբջանյանից և Կարինե Հակոբջանյանից համապարտության կարգով հօգուտ Հրաչիկ Խաչատրյանի բռնագանձել 26.198.800 ՀՀ դրամ գումար, որից 20.276.000 ՀՀ դրամ գումար` որպես պարտքի գումար, 5.892.800 ՀՀ դրամ գումարորպես Հայաստանի Հանրապետության կենտրոնական բանկի սահմանված բանկային տոկոսի հաշվարկային դրույքներով հաշվարկված տոկոսներ, 30.000 ՀՀ դրամպետական տուրքի գումար: Միաժամանակ վճռվել է Իգոր Հակոբջանյանից և Կարինե Հակոբջանյանից համապարտության կարգով հօգուտ պետական բուջեի բռնագանձել 493.376 ՀՀ դրամ գումար:

ՀՀ վերաքննիչ քաղաքացիական դատարանի (այսուհետ` Վերաքննիչ դատարան) 24.11.2010 թվականի որոշմամբ Կարինե Հակոբջանյանի վերաքննիչ բողոքը մերժվել է, և Դատարանի 07.09.2010 թվականի վճիռը թողնվել է օրինական ուժի մեջ:

Սույն գործով վճռաբեկ բողոք է ներկայացրել Կարինե Հակոբջանյանը:

Վճռաբեկ բողոքի պատասխան է ներկայացրել Իգոր Հակոբջանյանը։

 

 2. Վճռաբեկ բողոքի հիմքերը, փաստարկները և պահանջը

Սույն վճռաբեկ բողոքը քննվում է հետևյալ հիմքի սահմաններում ներքոհիշյալ հիմնավորումներով.

Դատարանը խախտել է ՀՀ քաղաքացիական դատավարության օրենսգրքի 48-րդ, 49-րդ, 51-րդ, 53-րդ հոդվածների պահանջները, չի կիրառել ՀՀ քաղաքացիական օրենսգրքի 200-րդ, 201-րդ, 298-րդ, 346-րդ, 361-րդ հոդվածների և ՀՀ ընտանեկան օրենսգրքի 26-րդ, 32-րդ հոդվածների պահանջները, որոնք պետք է կիրառեր:

Բողոք բերած անձը նշված պնդումը պատճառաբանում է հետևյալ փաստարկներով.

Վերաքննիչ դատարանը բազմակողմանի, լրիվ և օբյեկտիվ չի գնահատել գործում առկա ապացույցները, մասնավորապես` Վերաքննիչ դատարանը հաշվի չի առել գործում առկա` վաճառողներ Սոֆյա և Դիանա Աղաջանյանների ու գնորդ Իգոր Հակոբջանյանի միջև 08.06.2001 թվականին կնքված և նոտարական կարգով վավերացված բնակարանի առուվաճառքի պայմանագիրը, համաձայն որի` Սոֆյա և Դիանա Աղաջանյանները 1.700.000 ՀՀ դրամով վաճառել են, իսկ Իգոր Հակոբջանյանը գնել է Երևանի Ն. Ստեփանյան փողոցի 6-րդ շենքի թիվ 15 բնակարանը։ Տվյալ դեպքում այդ ապացույցով հաստատվում է բնակարանի իրական արժեքը: Բացի այդ, Վերաքննիչ դատարանը հաշվի չի առել, որ ոչ հայցվորը և ոչ էլ Իգոր Հակոբջանյանը չեն ապացուցել, որ բնակարանի գնման թվականին նշված անշարժ գույքն այլ արժեք ուներ, ինչպես նաև չեն ապացուցել, որ բնակարանը նորոգվել է, գույք է գնվել, և կամ այդ ծախսերը կատարվել են փոխառությամբ վերցված գումարով: Այսինքն` գործում առկա չէ որևէ հիմնավոր ապացույց, որ բնակարանի կահավորումը և վերանորոգումը կատարվել է ստացականում առկա 37.000 ԱՄՆ դոլարով։ Ավելին, այս դեպքում չի ապացուցվել նաև, թե կոնկրետ որ կարիքների համար ինչքան գումար է ծախսվել։ Վերաքննիչ դատարանը չի ուսումնասիրել և պատշաճ գնահատական չի տվել այն փաստին, որ հայցվորը պատասխանող Իգոր Հակոբջանյանի հորաքրոջ ամուսինն է, իսկ վկան էլ` վերջիններիս բարեկամը։

 

Վճռաբեկ բողոք բերած անձը վերը նշված հիմքով պահանջել է բեկանել Վերաքննիչ դատարանի 24.11.2010 թվականի որոշումը և այն փոփոխել` Կարինե Հակոբջանյանի մասով հայցապահանջը մերժել։

 

2.1. Վճռաբեկ բողոքի պատասխանի հիմնավորումները

Դատարանն իրավացիորեն է կիրառել և մեկնաբանել փոխառության և պարտավորության ինստիտուտի նորմերը և Կարինե Հակոբջանյանը, լինելով համապարտ պարտապան, պարտավոր է նաև Իգոր Հակոբջանյանի հետ միասին, իր գույքի հաշվին վճարելու փոխառությամբ վերցված գումարի կեսը։ Բացի այդ, Իգոր Հակոբջանյանը, ընդունելով հայցը, ընդունել է հայցվորի վկայակոչած փաստերը, այսինքն` դրանք այլևս ապացուցման կարիք չունեն։

 

3. Վճռաբեկ բողոքի քննության համար նշանակություն ունեցող փաստերը

Վճռաբեկ բողոքի քննության համար էական նշանակություն ունեն հետևյալ փաստերը.

1) Իգոր Հակոբջանյանի և Կարինե Կուբանյանի ամուսնությունը քաղաքացիական կացության ակտերի գրանցման Նոր Նորքի տարածքային բաժնում գրանցվել է 1996 թվականի դեկտեմբերի 25-ին: Ամուսնությունից հետո Կարինե Կուբանյանը կրել է Հակոբջանյան ազգանունը (հատոր 1-ին, գ.թ.28):

2) 2001 թվականի հունիսի 8-ին նոտարական կարգով կնքված բնակարանի առուվաճառքի պայմանագրի համաձայն` Սոֆյա և Դիանա Աղաջանյանները վաճառել են, իսկ Իգոր Հակոբջանյանը գնել է Երևանի Ն. Ստեփանյանի փողոցի 6-րդ շենքի թիվ 15 բնակարանը, որի համար վճարվել է 1.700.000 ՀՀ դրամ (հատոր 1-ին, գ.թ. 111):

3) Երևանի Ն. Ստեփանյանի փողոցի 6-րդ շենքի թիվ 15 բնակարանի 12.06.2001 թվականի սեփականության իրավունքի գրանցման թիվ 409385 վկայականի համաձայն` Երևանի Ն. Ստեփանյանի փողոցի 6-րդ շենքի թիվ 15 բնակարանն ընդհանուր համատեղ սեփականության իրավունքով պատկանում է Կարինե և Իգոր Հակոբջանյաններին (հատոր 1-ին, գ.թ. 48-50):

4) Երևանի Ավան և Նոր Նորք համայնքների ընդհանուր իրավասության դատարանի 26.05.2009 թվականի թիվ ԵԱՆԴ /0377/02/09 օրինական ուժի մեջ մտած վճռով բավարարվել է Կարինե Հակոբջանյանի հայցն ընդդեմ Իգոր Հակոբջանյանի` ամուսնությունը լուծելու պահանջի մասին, և վճռվել է Կարինե Հակոբջանյանի և Իգոր Հակոբջանյանի` Երևանի Նոր Նորքի ՔԿԱԳ տարածքային բաժնում 25.12.1996 թվականի գրանցված ամուսնությունը լուծել` կողմերի փոխադարձ համաձայնության հիմքով (հատոր 3-րդ, գ.թ.41-42):

5) Գործում առկա Իգոր Հակոբջանյանի կողմից տրված ստացականի համաձայն` Իգոր Հակոբջանյանը Հրաչիկ Խաչատրյանին տվել է ստացական այն մասին, որ 2001 թվականին Հրաչիկ Խաչատրյանից փոխառությամբ ստացել է 37.000 ԱՄՆ դոլար գումար` Երևանի Նոր Նորքի 2-րդ զանգվածի Ն. Ստեփանյան փողոցի 6-րդ շենքի թիվ 15 բնակարանը գնելու համար և պարտավորվել է այն վերադարձնել մինչև 2006 թվականի դեկտեմբերը (հատոր 2-րդ, գ.թ.4)։

6) Վկա Գագիկ Թովմասյանի ցուցմունքի (հայտարարություն) համաձայն` Գագիկ Թովմասյանը Հրաչիկ Խաչատրյանի հետ գնացել է Իգոր Հակոբջանյանի ծնողների տուն, և Կարինե Հակոբջանյանը տեղյակ էր գումարի տրամադրման նպատակի մասին, գնվող բնակարանը գտնվում էր հարևան շենքում, բնակարանը երեքսենյականոց էր, գումարը տալուց հետո նաև շնորհավորել են կատարվող գործարքը (հատոր 2-րդ, գ.թ.4, հատոր 3-րդ, գ.թ.30, 36):

 

4. Վճռաբեկ դատարանի պատճառաբանությունները և եզրահանգումները

Քննելով վճռաբեկ բողոքը նշված հիմքի սահմաններում` Վճռաբեկ դատարանը գտնում է, որ վճռաբեկ բողոքը հիմնավոր է հետևյալ պատճառաբանությամբ.

Իրավահարաբերության ծագման պահին գործող ՀՀ ամուսնության և ընտանիքի օրենսգրքի 23-րդ հոդվածի 2-րդ մասի համաձայն` ամուսիններից մեկի պարտավորության դիմաց ամուսինները պատասխանատու են իրենց ընդհանուր համատեղ սեփականությունը հանդիսացող գույքով, եթե դատարանը կպարզի, որ պարտավորությամբ ստացածը օգտագործվել է հօգուտ ամբողջ ընտանիքի շահերի:

ՀՀ քաղաքացիական դատավարության օրենսգրքի 53-րդ հոդվածի 1-ին կետի համաձայն` դատարանը յուրաքանչյուր ապացույց գնահատում է գործում եղած բոլոր ապացույցների բազմակողմանի, լրիվ և օբյեկտիվ հետազոտության վրա հիմնված ներքին համոզմամբ:

ՀՀ քաղաքացիական դատավարության օրենսգրքի 48-րդ հոդվածի 1-ին և 2-րդ կետերի համաձայն` գործին մասնակցող յուրաքանչյուր անձ պետք է ապացուցի իր վկայակոչած փաստերը։ Գործի լուծման համար էական նշանակություն ունեցող ապացուցման ենթակա փաստերը որոշում է դատարանը` գործին մասնակցող անձանց պահանջների և առարկությունների հիման վրա։

ՀՀ քաղաքացիական դատավարության օրենսգրքի 51-րդ հոդվածի 1-ին կետի համաձայն` գործի հանգամանքները, որոնք օրենքի կամ այլ իրավական ակտերի համաձայն պետք է հաստատվեն միայն որոշակի ապացույցներով, չեն կարող հաստատվել այլ ապացույցներով:

Սույն գործով Վերաքննիչ դատարանը, դատական ակտը թողնելով օրինական ուժի մեջ, հաստատված է համարել, որ Իգոր Հակոբջանյանը Հրաչիկ Խաչատրյանից փոխառությամբ ստացած գումարն օգտագործել է հօգուտ իր ընտանիքի շահերի: Միաժամանակ, Վերաքննիչ դատարանն արձանագրել է, որ օրենքի միատեսակ կիրառությունն ապահովելու համար Վճռաբեկ դատարանի 26.10.2006 թվականի թիվ 3-2044 (ՎԴ) գործով կայացրած որոշման իրավական հիմնավորումները կիրառելի են սույն գործի նկատմամբ:

Մինչդեռ, սույն գործի փաստերի համաձայն` Իգոր Հակոբջանյանի կողմից տրված ստացականով Իգոր Հակոբջանյանը 2001 թվականին Հրաչիկ Խաչատրյանից փոխառությամբ ստացել է 37.000 ԱՄՆ դոլար գումար` Երևանի Նոր Նորքի 2-րդ զանգվածի Ն. Ստեփանյան փողոցի 6-րդ շենքի թիվ 15 բնակարանը գնելու համար և պարտավորվել է այն վերադարձնել մինչև 2006 թվականի դեկտեմբերը, 08.06.2001 թվականի բնակարանի առուվաճառքի պայմանագրով Սոֆյա և Դիանա Աղաջանյանները վաճառել են, իսկ Իգոր Հակոբջանյանը գնել է Երևանի Ն. Ստեփանյանի փողոցի 6-րդ շենքի թիվ 15 բնակարանը, որի համար վճարել է 1.700.000 ՀՀ դրամ: Երևանի Ն. Ստեփանյանի փողոցի 6-րդ շենքի թիվ 15 բնակարանի 12.06.2001 թվականի սեփականության իրավունքի գրանցման թիվ 409385 վկայականով Երևանի Ն. Ստեփանյանի փողոցի 6-րդ շենքի թիվ 15 բնակարանն ընդհանուր համատեղ սեփականության իրավունքով պատկանում է Կարինե և Իգոր Հակոբջանյաններին: Սույն գործում առկա չէ որևէ ապացույց, որ նպատակային փոխառությամբ ստացված 37.000 ԱՄՆ դոլար գումարն ամբողջությամբ օգտագործվել է հօգուտ ամբողջ ընտանիքի շահերի:

Հիմք ընդունելով վերոգրյալը և սույն գործի փաստերը համադրելով` Վճռաբեկ դատարանը գտնում է, որ սույն գործով հիմնավորվում է Երևանի Նոր Նորքի 2-րդ զանգվածի Ն. Ստեփանյան փողոցի 6-րդ շենքի թիվ 15 բնակարանը գնելու համար նպատակային փոխառությամբ ստացված 37.000 ԱՄՆ դոլար գումարից միայն 1.700.000 ՀՀ դրամ գումարի օգտագործումը հօգուտ ամբողջ ընտանիքի շահերի:

Ինչ վերաբերում է Վերաքննիչ դատարանի կողմից վկայակոչված և կիրառված Վճռաբեկ դատարանի 26.10.2006 թվականի թիվ 3-2044(ՎԴ) որոշմանը, ապա Վճռաբեկ դատարանը գտնում է, որ այն սույն գործով կիրառելի չէ հետևյալ պատճառաբանությամբ.

ՀՀ դատական օրենսգրքի 15-րդ հոդվածի 3-րդ մասի համաձայն` յուրաքանչյուր ոք իր գործի քննության ժամանակ որպես իրավական փաստարկ իրավունք ունի մատնանշելու նույնանման փաստական հանգամանքներով մեկ այլ գործով Հայաստանի Հանրապետության դատարանի` օրինական ուժի մեջ մտած դատական ակտի հիմնավորումները (այդ թվում` օրենքի մեկնաբանությունները), իսկ նույն հոդվածի 4-րդ մասի համաձայն` որոշակի փաստական հանգամանքներ ունեցող գործով Վճռաբեկ դատարանի կամ Մարդու իրավունքների եվրոպական դատարանի դատական ակտի հիմնավորումները (այդ թվում` օրենքի մեկնաբանությունները) պարտադիր են դատարանի համար նույնանման փաստական հանգամանքներով գործի քննության ժամանակ, բացառությամբ այն դեպքի, երբ վերջինս ծանրակշիռ փաստարկների մատնանշմամբ հիմնավորում է, որ դրանք կիրառելի չեն տվյալ փաստական հանգամանքների նկատմամբ:

Վճռաբեկ դատարանը գտնում է, որ յուրաքանչյուր գործ իր փաստական հանգամանքներով եզակի է և Վճռաբեկ դատարանի և Մարդու իրավունքների եվրոպական դատարանի դատական ակտով տրված իրավական մեկնաբանության` համապատասխան գործով կիրառելիության հարցը լուծելիս դատարանները պետք է համադրեն նախադեպային գործի և քննության առարկա գործի էական նշանակություն ունեցող փաստերը: Այսինքն` դատարանը նախադեպային որոշմամբ տրված օրենքի մեկնաբանության` քննվող գործով կիրառելիության հարցը լուծելիս պետք է նախ առանձնացնի այն փաստական հանգամանքները, որոնք էական նշանակություն են ունեցել նախադեպային որոշման կայացման համար և այնուհետև դրանք համադրի քննվող քաղաքացիական գործի փաստական հանգամանքների հետ` որոշելով դրանց նույնական լինել կամ չլինելու հարցը (տե´ս «Արաբկիր Ալկո Լիկյոր-Օղու գործարան» ՍՊԸ-ի հայցն ընդդեմ Սոս Բաղդասարյանի` բնակարանի 1/7 մասի սեփականատեր ճանաչելու և բնակարանի մասի վրա բռնագանձում տարածելու պահանջների մասին գործով Վճռաբեկ դատարանի 25.07.2008 թվականի թիվ 3-480(ՎԴ) որոշումը):

Վճռաբեկ դատարանի 26.10.2006 թվականի թիվ 3-2044(ՎԴ) գործի փաստական հանգամանքների համաձայն` պատասխանողներ Տիգրան Սամվելյանը և Հասմիկ Սինանյանը ամուսիններ են, հայցվոր Արման Հովհաննիսյանի և Տիգրան Սամվելյանի միջև 05.10.2003 թվականին կնքվել է նպատակային փոխառության պայմանագիր, համաձայն որի` հայցվորը պատասխանող Տիգրան Սամվելյանին փոխառությամբ տվել է 50.000 (հիսուն հազար) ԱՄՆ դոլարին համարժեք ՀՀ դրամ` փոխառուի ընտանիքի հայեցողությամբ բնակարան գնելու և վերանորոգելու համար: Փոխառության գումարը, ըստ պայմանագրի, ենթակա էր վերադարձման մինչև 31.11.2005 թվականը: Փոխառության պայմանագրով ստացված գումարով պատասխանող Տիգրան Սամվելյանը 16.01.2004 թվականին կնքված բնակարանի առուվաճառքի պայմանագրով գնել էր քաղաք Երևան, Մոսկովյան անցուղի թիվ 5 շենքի թիվ 19 բնակարանը:

Տվյալ գործով Վճռաբեկ դատարանը հաստատված համարելով, որ 05.10.2003 թվականին Տիգրան Սամվելյանի և Հասմիկ Սինանյանի համատեղ սեփականություն հանդիսացող` Երևանի Մոսկովյան անցուղի թիվ 5 շենքի թիվ 19 բնակարանը գնվել է Արման Հովհաննիսյանի և Տիգրան Սամվելյանի միջև 05.10.2003 թվականին կնքված նպատակային փոխառության պայմանագրի հիման վրա տրամադրված գումարով, արձանագրել էր, որ այդ գումարն ամբողջությամբ օգտագործվել է հօգուտ ամբողջ ընտանիքի շահերի, ուստի Տիգրան Սամվելյանի ստանձնած պարտավորությամբ Տիգրան Սամվելյանը և Հասմիկ Սինանյանը պատասխանատու են իրենց ընդհանուր համատեղ սեփականությունը հանդիսացող գույքով:

Մինչդեռ սույն գործի փաստերով հիմնավորվում է, որ Իգոր Հակոբջանյանը Հրաչիկ Խաչատրյանից փոխառությամբ ստացված 37.000 ԱՄՆ դոլար գումարից միայն 1.700.000 ՀՀ դրամ գումարն է ծախսել Երևանի Նոր Նորքի 2-րդ զանգվածի Ն. Ստեփանյան փողոցի 6-րդ շենքի թիվ 15 բնակարանը գնելու համար: Ավելին, գործում առկա չէ որևէ ապացույց, որ նպատակային փոխառությամբ ստացված 37.000 ԱՄՆ դոլար գումարն ամբողջությամբ օգտագործվել է հօգուտ ամբողջ ընտանիքի շահերի:

Հիմք ընդունելով վերոգրյալը` Վճռաբեկ դատարանը գտնում է, որ սույն գործի և Վճռաբեկ դատարանի 26.10.2006 թվականի թիվ 3-2044(ՎԴ) գործի համար էական նշանակություն ունեցող փաստական հանգամանքները նույնական չեն, հետևաբար նաև Վճռաբեկ դատարանի 26.10.2006 թվականի թիվ 3-2044(ՎԴ) որոշման հիմնավորումները պարտադիր և կիրառելի չէին Վերաքննիչ դատարանի համար:

 

Այսպիսով, վճռաբեկ բողոքի հիմքի առկայությունը Վճռաբեկ դատարանը դիտում է բավարար` ՀՀ քաղաքացիական դատավարություն օրենսգրքի 227-րդ և 228-րդ հոդվածների ուժով Վերաքննիչ դատարանի որոշումը բեկանելու համար։

 

Ելնելով վերոգրյալից և ղեկավարվելով ՀՀ քաղաքացիական դատավարության օրենսգրքի 240-2412-րդ հոդվածներով` Վճռաբեկ դատարանը

 

ՈՐՈՇԵՑ

 

1. Կարինե Հակոբջանյանի վճռաբեկ բողոքը բավարարել մասնակիորեն: Բեկանել ՀՀ վերաքննիչ քաղաքացիական դատարանի 24.11.2010 թվականի որոշման` Կարինե Հակոբջանյանից համապարտության կարգով գումար բռնագանձելու մասը և այդ մասով գործն ուղարկել Երևանի Ավան և Նոր Նորք վարչական շրջանների ընդհանուր իրավասության առաջին ատյանի դատարան` նոր քննության։

2. Պետական տուրքի բաշխման հարցին անդրադառնալ գործի նոր քննության ընթացքում:

3. Որոշումն օրինական ուժի մեջ է մտնում հրապարակման պահից, վերջնական է և ենթակա չէ բողոքարկման:

 

Նախագահող`

 

Ե. Խունդկարյան

Դատավորներ`

Մ. Դրմեյան

Վ. Աբելյան

Ս. Անտոնյան

Վ. Ավանեսյան

Ա. Բարսեղյան

Գ. Հակոբյան

Է. Հայրիյան

Տ. Պետրոսյան

Ե. Սողոմոնյան

Փոփոխման պատմություն
Փոփոխող ակտ Համապատասխան ինկորպորացիան
Փոփոխված ակտ
Փոփոխող ակտ Համապատասխան ինկորպորացիան