ՀԱՅԱՍՏԱՆԻ ՀԱՆՐԱՊԵՏՈՒԹՅԱՆ

ՎՃՌԱԲԵԿ ԴԱՏԱՐԱՆ

ՀՀ քաղաքացիական վերաքննիչ դատարանի վճիռ Քաղաքացիական գործ թիվ 07-2320	Քաղաքացիական գործ թիվ 3-1880(ՎԴ) 2007թ.
Նախագահող դատավոր՝ Դ. Խաչատրյան
Դատավորներ՝ Վ. Ավանեսյան, Գ. Մատինյան

Ո Ր Ո Շ ՈՒ Մ

ՀԱՆՈՒՆ ՀԱՅԱՍՏԱՆԻ ՀԱՆՐԱՊԵՏՈՒԹՅԱՆ

ՀՀ վճռաբեկ դատարանի քաղաքացիական պալատը (այսուհետ՝ Վճռաբեկ դատարան)

	նախագահությամբ`	Ա. Մկրտումյանի
	մասնակցությամբ դատավորներ`	Ս. Անտոնյանի
		Վ. Աբելյանի
		Ս. Գյուրջյանի
		Է. Հայրիյանի
		Ս. Սարգսյանի

2007 թվականի դեկտեմբերի 25-ին

դռնբաց դատական նիստում, քննելով Երևանի Կենտրոն թաղային համայնքի ղեկավարի (այսուհետ՝ Համայնք) վճռաբեկ բողոքը ՀՀ քաղաքացիական վերաքննիչ դատարանի 28.09.2007 թվականի վճռի դեմ՝ ըստ Համայնքի հայցի ընդդեմ Հասմիկ Բաղդասարյանի` գումար բռնագանձելու պահանջի մասին,

Պ Ա Ր Զ Ե Ց

1. Գործի դատավարական նախապատմությունը.

Դիմելով դատարան՝ հայցվորը պահանջել է Հասմիկ Բաղդասարյանից բռնագանձել 1.685.553 ՀՀ դրամ:

Երևանի Կենտրոն և Նորք-Մարաշ համայնքների առաջին ատյանի դատարանի 03.05.2006 թվականի վճռով հայցը բավարարվել է:

ՀՀ քաղաքացիական վերաքննիչ դատարանի (այսուհետ՝ Վերաքննիչ դատարան) 28.09.2007 թվականի վճռով հայցը մերժվել է:

Սույն գործով վճռաբեկ բողոք է ներկայացրել Համայնքը:

Վճռաբեկ բողոքին պատասխան չի ներկայացվել:

2. Վճռաբեկ բողոքի հիմքերը, փաստարկները և պահանջը.

Սույն վճռաբեկ բողոքը քննվում է հետևյալ հիմքի սահմաններում ներքոհիշյալ հիմնավորումներով.

Վերաքննիչ դատարանը խախտել է ՀՀ քաղաքացիական դատավարության օրենսգրքի 53-րդ և 218-րդ հոդվածների պահանջները, որի արդյունքում կիրառել է «Հարկերի մասին» ՀՀ օրենքի 30.1-րդ հոդվածը, «Իրավական ակտերի մասին» ՀՀ օրենքի 86-րդ հոդվածը, որոնք չպետք է կիրառեր:

Բողոք բերած անձը նշված պնդումը պատճառաբանել է հետևյալ փաստարկներով.

Դատարանը հաշվի չի առել այն հանգմանաքը, որ հայցապահանջի չափը որոշվել է հիմք ընդունելով հայցի հարուցման պահի դրությամբ առկա պարտքն ու տույժերը: Հիմք ընդունելով հայցի հարուցումից հետո 03.04.2006 թվականի և 06.04.2006 թվականի կատարված վճարումները, հայցվորը համապատասխան մասով հայցագինը նվազեցրել է և 2.663.100 ՀՀ դրամի փոխարեն խնդրել է պատասխանողից բռնագանձել 1.685.553 ՀՀ դրամ:

Հայցադիմումում վրիպակի արդյունքում նշվել է, որ գումարը ներառում է 1999-2005 թվականն ընկած ժամանակահատվածը, սակայն հաշվարկը կատարվել է 2003-2005 թվականների համար և հայցադիմումին կից դատարանին ներկայացվել է տեղեկանք` այդ գումարի հաշվարկով, որտեղ երևում է, որ հայցագինը կազմում է 2003-2005 թվականների համար կատարված հաշվարկը:

Հետևաբար, Վերաքննիչ դատարանը չպետք է կիրառեր «Հարկերի մասին» ՀՀ օրենքի 30.1-րդ հոդվածը, քանի որ հայցը հարուցվել է 2006 թվականի մարտի 20-ին, իսկ պահանջը հաշվարկվել է 2003 թվականի երրորդ եռամսյակից, այսինքն` չի անցել նշված հոդվածով սահմանված ժամկետը:

Վերոգրյալի հիման վրա բողոք բերած անձը պահանջել է բեկանել ՀՀ քաղաքացիական վերաքննիչ դատարանի 28.09.2007 թվականի վճիռը և հայցը բավարարել:

3. Վճռաբեկ բողոքի քննության համար նշանակություն ունեցող փաստերը.

Վճռաբեկ բողոքի քննության համար էական նշանակություն ունեն հետևյալ փաստերը՝

1) Երևանի Չարենցի փողոցի 1-ին նրբանցքի թիվ 55 տան սեփականատերը Հասմիկ Բաղդասարյանն է:

2) Համայնքը հայցադիմում է ներկայացրել 1.685.553 ՀՀ դրամ գույքահարկի պահանջի մասին: Հայցադիմումում որպես գույքահարկի պարտավորության հաշվարկման ժամանակահատված նշվել է 1999-2005 թվականները:

3) Հայցապահանջի հիմքում դրվել է Համայնքի 06.03.2006 թվականի տեղեկանքը, որով գույքահարկի գծով Հասմիկ Բաղդասարյանի պարտավորությունը փաստացի հաշվարկվել է 2003-2005 թվականների համար:

4. Վճռաբեկ դատարանի պատճառաբանությունները և եզրահանգումները.

Քննելով վճռաբեկ բողոքը նշված հիմքի սահմաններում՝ Վճռաբեկ դատարանը գտնում է, որ`

բողոքը հիմնավոր է հետևյալ պատճառաբանությամբ.

«Հարկերի մասին» ՀՀ օրենքի 30.1-րդ հոդվածի համաձայն՝ հարկային օրենսդրության խախտումներ հայտնաբերելու դեպքում հարկային պարտավորություններ չեն կարող առաջանալ, եթե տվյալ խախտումը հայտնաբերվել է այն կատարելու տարվան անմիջապես հաջորդող երեք տարին լրանալուց անմիջապես հետո:

Վերաքննիչ դատարանը՝ կիրառելով «Հարկերի մասին» ՀՀ օրենքի 30.1-րդ հոդվածը, հայցի մերժման հիմքում դրել է այն հանգամանքը, որ Հասմիկ Բաղդասարյանի գույքահարկի գծով պարտքի հաշվարկը դատարան է ներկայացվել 06.03.2006 թվականին՝ 1999-2005 թվականների համար:

Մինչդեռ, սույն քաղաքացիական գործով ներկայացված հայցադիմումի, ինչպես նաև Համայնքի 06.03.2006 թվականի տեղեկանքից հետևում է, որ հայցադիմումում նշված 1999-2005 թվականների նշումը տեխնիկական վրիպակի արդյունք է, և որ Համայնքի կողմից փաստացի հաշվարկվել և բռնագանձման է առաջադրվել 2003-2005 թվականների համար գույքահարկի գծով Հասմիկ Բաղդասարյանի պարտավորությունը:

ՀՀ քաղաքացիական դատավարության օրենսգրքի 53-րդ հոդվածի համաձայն՝ դատարանը յուրաքանչյուր ապացույց գնահատում է գործում եղած բոլոր ապացույցների բազմակողմանի, լրիվ և օբյեկտիվ հետազոտության վրա հիմնված ներքին համոզմամբ:

Հիմք ընդունելով վերոնշյալը, Վճռաբեկ դատարանը գտնում է, որ Վերաքննիչ դատարանը բազմակողմանի, լրիվ և օբյեկտիվ հետազոտությամբ չի գնահատել գործում առկա բոլոր ապացույցները, մասնավորապես, Համայնքի 06.03.2006 թվականի տեղեկանքը, որի արդյունքում խախտել է ՀՀ քաղաքացիական դատավարության օրենսգրքի 53-րդ հոդվածի պահանջները:

Բացի այդ, նույնիսկ Համայնքի կողմից 1999-2005 թվականների գույքահարկի գծով պարտքի գումարը բռնագանձելու պահանջի ներկայացման դեպքում, անհիմն է դառնում Համայնքի կողմից խախտումը հայտնաբերելուն նախորդող՝ 2003-2005 թվականների համար հաշվարկված գումարի բռնագանձման պահանջի մերժումը:

Այսպիսով, Վճռաբեկ դատարանը գտնում է, որ բողոքի հիմքը հիմնավոր է և դրա առկայությունը բավարար, ՀՀ քաղաքացիական դատավարության օրենսգրքի 226-րդ հոդվածի հիմքով, Վերաքննիչ դատարանի վճիռը բեկանելու համար:

Ելնելով վերոգրյալից և ղեկավարվելով ՀՀ քաղաքացիական դատավարության օրենսգրքի 236-239-րդ հոդվածներով՝ Վճռաբեկ դատարանը

Ո Ր Ո Շ Ե Ց

1. Վճռաբեկ բողոքը բավարարել մասնակիորեն: Բեկանել ՀՀ քաղաքացիական վերաքննիչ դատարանի 28.09.2007 թվականի վճիռը և գործն ուղարկել նույն դատարան` այլ կազմով նոր քննության:

2. Սույն որոշումն օրինական ուժի մեջ է մտնում հրապարակման պահից և ենթակա չէ բողոքարկման:

	ՆԱԽԱԳԱՀՈՂ`	Ա. Մկրտումյան
	ԴԱՏԱՎՈՐՆԵՐ`	Ս. Անտոնյան
		Վ. Աբելյան
		Ս. Գյուրջյան
		Է. Հայրիյան
		Ս. Սարգսյան