Գլխավոր տեղեկություն
Номер
N 248-Ն
Տիպ
Որոշում
Тип
Исходный акт (25.09.2003-по сей день)
Статус
Գործում է
Первоисточник
ՀՀԳՏ 2003.09.15/22(140) Հոդ.321
Принят
Կենտրոնական բանկի խորհուրդ
Дата принятия
15.07.2003
Подписан
Կենտրոնական բանկի նախագահ
Дата подписания
24.07.2003
Дата вступления в силу
25.09.2003

«Գրանցված է»
ՀՀ արդարադատության
նախարարության կողմից
4 սեպտեմբերի 2003 թ.
Պետական գրանցման թիվ 05003264

 

ՀԱՅԱՍՏԱՆԻ ՀԱՆՐԱՊԵՏՈՒԹՅԱՆ

 

ԿԵՆՏՐՈՆԱԿԱՆ ԲԱՆԿԻ ԽՈՐՀՈՒՐԴ

 

15 հուլիսի 2003 թ.

N 248-Ն

 

Ո Ր Ո Շ ՈՒ Մ

 

«ՀԱՅԱՍՏԱՆԻ ՀԱՆՐԱՊԵՏՈՒԹՅԱՆ ՏԱՐԱԾՔՈՒՄ ԳՈՐԾՈՂ ԲԱՆԿԵՐԻ ԵՎ ՎԱՐԿԱՅԻՆ ԿԱԶՄԱԿԵՐՊՈՒԹՅՈՒՆՆԵՐԻ ԿՐԵԴԻՏՈՐԱԿԱՆ ՊԱՐՏՔԵՐԻ ԱՆՀՈՒՍԱԼԻ ՃԱՆԱՉՄԱՆ ԵՎ ԴՈՒՐՍԳՐՄԱՆ ԿԱՐԳԸ» ՀԱՍՏԱՏԵԼՈՒ ՄԱՍԻՆ

 

Հիմք ընդունելով «Շահութահարկի մասին» Հայաստանի Հանրապետության օրենքի 7-րդ հոդվածի 2-րդ մասի «ժե» ենթակետը և 18-րդ հոդվածի 2-րդ մասը, «Իրավական ակտերի մասին» Հայաստանի Հանրապետության օրենքի 16-րդ հոդվածը, ղեկավարվելով «Հայաստանի Հանրապետության կենտրոնական բանկի մասին» Հայաստանի Հանրապետության օրենքի 20-րդ հոդվածի «ե» կետով՝ Հայաստանի Հանրապետության կենտրոնական բանկի խորհուրդը որոշում է.

1. Հաստատել «Հայաստանի Հանրապետության տարածքում գործող բանկերի և վարկային կազմակերպությունների կրեդիտորական պարտքերի անհուսալի ճանաչման և դուրսգրման կարգը»՝ համաձայն հավելված 1-ի (կցվում է):

2. Ուժը կորցրած ճանաչել Հայաստանի Հանրապետության կենտրոնական բանկի խորհրդի 2002 թվականի հունվարի 22-ի ««Հայաստանի Հանրապետության տարածքում գործող բանկերի կրեդիտորական պարտքերի անհուսալի ճանաչման և դուրսգրման կարգը» հաստատելու մասին» թիվ 26 որոշումը:

3. Հանձնարարել Հայաստանի Հանրապետության կենտրոնական բանկի աշխատակազմին՝ եռօրյա ժամկետում սույն որոշման առաջին կետով հաստատված կարգը ներկայացնել Հայաստանի Հանրապետության ֆինանսների և էկոնոմիկայի նախարարության հաստատմանը:

 

ՀՀ կենտրոնական
բանկի նախագահ

Տ. Սարգսյան


2003 թ. հուլիսի 24
Երևան

 

 

Հավելված 1

 

Հաստատված է
Հայաստանի Հանրապետության
կենտրոնական բանկի խորհրդի
2003 թվականի հուլիսի 15-ի
թիվ 248-Ն որոշմամբ

Հաստատված է
Հայաստանի Հանրապետության
ֆինանսների և էկոնոմիկայի նախարարի
2003 թվականի օգոստոսի 11-ի
թիվ 662-Ա հրամանով


Հայաստանի Հանրապետության
կենտրոնական բանկի նախագահ՝
__________ ____ Տ. Սարգսյան
____ _____________ 2003 թ.


Հայաստանի Հանրապետության
ֆինանսների և էկոնոմիկայի նախարար՝
__________ ____ Վ. Խաչատրյան
____ _____________ 2003 թ.

 

Կ Ա Ր Գ

 

ՀԱՅԱՍՏԱՆԻ ՀԱՆՐԱՊԵՏՈՒԹՅԱՆ ՏԱՐԱԾՔՈՒՄ ԳՈՐԾՈՂ ԲԱՆԿԵՐԻ ԵՎ ՎԱՐԿԱՅԻՆ ԿԱԶՄԱԿԵՐՊՈՒԹՅՈՒՆՆԵՐԻ ԿՐԵԴԻՏՈՐԱԿԱՆ ՊԱՐՏՔԵՐԻ ԱՆՀՈՒՍԱԼԻ ՃԱՆԱՉՄԱՆ ԵՎ ԴՈՒՐՍԳՐՄԱՆ

 

1. Սույն կարգը սահմանվում է «Շահութահարկի մասին» Հայաստանի Հանրապետության օրենքի 7-րդ հոդվածի 2-րդ մասի «ժե» ենթակետի և 18-րդ հոդվածի 2-րդ մասի համաձայն և կանոնակարգում է Հայաստանի Հանրապետության տարածքում գործող բանկերի և վարկային կազմակերպությունների (այսուհետև՝ բանկ) կրեդիտորական պարտքերի (այսուհետև՝ կրեդիտորական պարտք) անհուսալի ճանաչման և դուրսգրման կարգը:

2. Սույն կարգի իմաստով՝ կրեդիտորական պարտք են համարվում ցանկացած քաղաքացիաիրավական գործարքից (բացառությամբ՝ բանկային ավանդների, բանկային հաշիվների, փոխառությունների ներգրավման) ծագած և բանկի կողմից պարտատիրոջը վճարման ենթակա պարտավորության գումարը կամ այլ աշխատանքների և ծառայությունների մատուցման արդյունքում առաջացած պարտավորությունը, ինչպես նաև հաշվարկված բայց չպահանջված ու չվճարված աշխատավարձը, պարտադիր սոցիալական ապահովագրության վճարները, անձի նկատմամբ բանկի ունեցած առհաշիվ պարտքերը:

3. Կրեդիտորական պարտքը համարվում է անհուսալի՝

ա) եթե պարտատիրոջ կողմից ազատվել է պարտավորության (կամ դրա մի մասի) կատարումից,

բ) դատական ակտով համարվել է վերադարձման ոչ ենթակա:

4. Սույն կարգի համաձայն անհուսալի ճանաչված կրեդիտորական պարտքը բանկի կողմից ներառվում է եկամուտների կազմում՝ ուղղվելով եկամուտների համապատասխան հաշվին անհուսալի ճանաչման բանկային օրվա ընթացքում:

5. Բանկը, համաձայն Հայաստանի Հանրապետության քաղաքացիական օրենսգրքի 366-րդ հոդվածի, մինչև կրեդիտորական պարտքի անհուսալի ճանաչման օրը կարող է կրեդիտորական պարտքը մուծել նոտարի դեպոզիտ, իսկ օրենքով սահմանված դեպքերում՝ դատարանի դեպոզիտ: Սույն կետով նախատեսված դեպքերում սույն կարգով սահմանված դուրսգրման պարտականությունը չի գործում:

6. Սույն կարգը սահմանված է շահութահարկի հաշվառման կարգավորման նպատակով և դատարանի, պետական կառավարման մարմինների, բանկի կամ նրա հաճախորդների կամ վերջիններիս բաժնետիրոջ, կամ որևէ այլ անձի կողմից սույն կարգի որևէ դրույթ կամ հասկացություն չի կարող մեկնաբանվել, վկայակոչվել կամ կիրառվել որպես բանկի և պարտատիրոջ միջև իրավահարաբերությունները կարգավորող կամ այդ հարաբերությունները սահմանափակող նորմ՝ պայմանագրի կնքման, կատարման, պարտավորության կատարման ժամկետի երկարաձգման, տոկոսների, տուժանքների հաշվարկման, պարտավորության դադարման և ցանկացած այլ հարցի վերաբերյալ: