ՀԱՅԱՍՏԱՆԻ ՀԱՆՐԱՊԵՏՈՒԹՅԱՆ

ՎՃՌԱԲԵԿ ԴԱՏԱՐԱՆ

Վերաքննիչ քաղաքացիական դատարանի որոշում Քաղաքացիական գործ թիվ ԵԿԴ/0198/02/08	Քաղաքացիական գործ թիվ ԵԿԴ/0198/02/08 2008 թ.
Նախագահող դատավոր՝ Տ. Սահակյան

Դատավորներ՝	Կ. Հակոբյան
	Տ. Նազարյան

Ո Ր Ո Շ ՈՒ Մ

ՀԱՆՈՒՆ ՀԱՅԱՍՏԱՆԻ ՀԱՆՐԱՊԵՏՈՒԹՅԱՆ

Հայաստանի Հանրապետության վճռաբեկ դատարանը (այսուհետ՝ Վճռաբեկ դատարան)

	նախագահությամբ	Ա. Մկրտումյանի
	մասնակցությամբ դատավորներ	Ս. Սարգսյանի
		Վ. Աբելյանի
		Ե. Խունդկարյանի
		Դ. Ավետիսյանի
		Հ. Ղուկասյանի
		Ս. Օհանյանի

2008 թվականի նոյեմբերի 28-ին

դռնբաց դատական նիստում, քննելով «Կենտրոն» համատիրության վճռաբեկ բողոքը Վերաքննիչ քաղաքացիական դատարանի 23.05.2008 թվականի որոշման դեմ՝ ըստ հայցի «Կենտրոն» համատիրության (այսուհետ` Համատիրություն) ընդդեմ Համլետ Ավետիսյանի` գումարի բռնագանձման պահանջի մասին և ըստ հակընդդեմ հայցի Համլետ Ավետիսյանի ընդդեմ Համատիրության` աշխատանքներ կատարելուն պարտավորեցնելու պահանջի մասին,

ՊԱՐԶԵՑ

1. Գործի դատավարական նախապատմությունը

Դիմելով դատարան՝ Համատիրությունը պահանջել է Համլետ Ավետիսյանից բռնագանձել պարտադիր նորմերի իրականացման համար նախատեսված և սահմանված ժամկետում չվճարված 121.702 ՀՀ դրամը:

Հակընդդեմ հայցով դիմելով դատարան` Համլետ Ավետիսյանը պահանջել է Համատիրությանը պարտավորեցնել պատշաճ կերպով կատարել ՀՀ կառավարության 10.10.2002 թվականի թիվ 1625-Ն որոշմամբ սահմանված պարտադիր նորմերի բոլոր կետերով նախատեսված աշխատանքները:

Կենտրոն և Նորք-Մարաշ համայնքների ընդհանուր իրավասության դատարանի 26.02.2008 թվականի վճռով հայցը բավարարվել է մասնակիորեն, իսկ հակընդդեմ հայցը մերժվել է:

Վերաքննիչ քաղաքացիական դատարանի (այսուհետ` Վերաքննիչ դատարան) 23.05.2008 թվականի որոշմամբ Համլետ Ավետիսյանի վերաքննիչ բողոքը բավարարվել է մասնակիորեն` բեկանվել է Կենտրոն և Նորք-Մարաշ համայնքների ընդհանուր իրավասության դատարանի 26.02.2008 թվականի վճիռը՝ հայցը մասնակիորեն բավարարելու մասով և այն փոփոխվել է՝ Համատիրության հայցը մերժվել է:

Սույն գործով վճռաբեկ բողոք է ներկայացրել Համատիրությունը:

Վճռաբեկ բողոքի պատասխան է ներկայացրել Համլետ Ավետիսյանը:

2. Վճռաբեկ բողոքի հիմքերը, հիմնավորումները և պահանջը

Սույն վճռաբեկ բողոքը քննվում է հետևյալ հիմքի սահմաններում ներքոհիշյալ հիմնավորումներով.

Վերաքննիչ դատարանը խախտել է ՀՀ քաղաքացիական դատավարության օրենսգրքի 53-րդ հոդվածը, չի կիրառել «Համատիրության մասին» ՀՀ օրենքի 3-րդ, 5-րդ, 24-րդ հոդվածները, «Բազմաբնակարան շենքի կառավարման մասին» ՀՀ օրենքի 10-րդ, 22-րդ հոդվածները, որոնք պետք է կիրառեր:

Բողոք բերած անձը նշված պնդումը պատճառաբանում է հետևյալ փաստարկներով.

Վերաքննիչ դատարանը, չպարզելով, թե Համլետ Ավետիսյանի ընտանիքի անդամների թիվը համապատասխանում է թիվ 5 տեղամասի տեղեկանք-հաշվարկում նշված թվին, թե ոչ, չի վկայակոչել որևէ նյութաիրավական նորմ, որը վերաբերելի կամ կիրառելի է սույն իրավահարաբերության նկատմամբ, որով ըստ էության չի լուծել վեճը:

Վերոգրյալի հիման վրա բողոք բերած անձը պահանջել է բեկանել Վերաքննիչ դատարանի 23.05.2008 թվականի որոշումը և օրինական ուժ տալ Կենտրոն և Նորք-Մարաշ համայնքների ընդհանուր իրավասության դատարանի 26.02.2008 թ. վճռին կամ բեկանել Վերաքննիչ դատարանի որոշումը՝ հայցը մերժելու մասով և գործն այդ մասով ուղարկել ընդհանուր իրավասության դատարան` նոր քննության:

2.1 Վճռաբեկ բողոքի պատասխանի հիմնավորումները

Վերաքննիչ դատարանի որոշումը լիովին հիմնավոր է, քանի որ Համատիրությունը դատարանին տեղեկանք չի ներկայացրել Համլետ Ավետիսյանի անձերի թվի մասին, իսկ ներկայացված տեղեկանք-հաշվարկում անձերի թիվն արհեստականորեն ավելացվել է` դրանով ավելացնելով պահանջվող գումարի չափը: Բացի այդ, թվարկված և մի շարք այլ հարցերի կապակցությամբ Համլետ Ավետիսյանի գրավոր միջնորդությունները Երևանի Կենտրոն և Նորք-Մարաշ համայնքների ընդհանուր իրավասության դատարանը նույնիսկ քննության չի առել:

3. Վճռաբեկ բողոքի քննության համար նշանակություն ունեցող փաստերը

Վճռաբեկ բողոքի քննության համար էական նշանակություն ունեն հետևյալ փաստերը.

1) Համատիրության կողմից կազմված տեղեկանք-հաշվարկում կատարվել է պարտադիր նորմերի կատարմանն ուղղված վճարների հաշվարկ, որով հաշվարկվել է ընդհանուր մակերեսից պարտադիր նորմի վճարը և աղբահանության վճարը: Դրա արդյունքում 2003 թվականի օգոստոսից մինչև 2007 թվականի օգոստոս ամսվա համար հաշվարկվել է ընդամենը 121.702 ՀՀ դրամ պարտավորության գումար:

2) Գործի քննության ընթացքում Համլետ Ավետիսյանն ընդունել է բնակարանում 3 անձի փոխարեն 2 անձի բնակվելու փաստը:

4. Վճռաբեկ դատարանի պատճառաբանությունները և եզրահանգումը

Քննելով վճռաբեկ բողոքը նշված հիմքի սահմաններում՝ Վճռաբեկ դատարանը գտնում է, որ այն հիմնավոր է հետևյալ պատճառաբանությամբ.

ՀՀ քաղաքացիական դատավարության օրենսգրքի 53-րդ հոդվածի համաձայն` դատարանը յուրաքանչյուր ապացույց գնահատում է գործում եղած բոլոր ապացույցների բազմակողմանի, լրիվ և օբյեկտիվ հետազոտության վրա հիմնված ներքին համոզմամբ:

Սույն գործում առկա տեղեկանք-հաշվարկում կատարվել է ընդհանուր մակերեսից պարտադիր նորմի վճարի հաշվարկ, ինչպես նաև աղբահանության վճարի հաշվարկ՝ 3 անձի համար:

Վերաքննիչ դատարանը հայցն ամբողջությամբ մերժելու հիմքում դրել է այն հանգամանքը, որ վերը նշված տեղեկանք-հաշվարկում Երևանի Երվանդ Քոչարի 7-րդ շենքի թիվ 49 բնակարանում նշված է 3 անձ, սակայն նշված չէ այդ տվյալի ստացման սկզբնաղբյուրը, մինչդեռ այդ հանգամանքի ապացուցման բեռը կրում է Համատիրությունը:

Վճռաբեկ դատարանը գտնում է, որ Վերաքննիչ դատարանի որոշումը՝ գումարի բռնագանձումն ամբողջությամբ մերժելու մասով, անհիմն է, քանի որ Համատիրության կողմից կատարված հաշվարկը վերաբերում է ոչ միայն աղբահանությանը, այլ նաև ընդհանուր մակերեսից պարտադիր նորմի վճարի հաշվարկին, որին Վերաքննիչ դատարանը չի անդրադարձել:

Ինչ վերաբերում է անձանց թվին համապատասխան աղբահանության համար գումարներ հաշվարկելուն, ապա Վճռաբեկ դատարանը գտնում է, որ Վերաքննիչ դատարանը բնակարանում բնակվող անձանց թվի վերաբերյալ ճշգրիտ հաշվարկներ ներկայացնելու պարտականությունն արդարացիորեն դրել է Համատիրության վրա, քանի որ վերջինս պետք է հիմնավորի իր պահանջի հիմքում ընկած հանգամանքները, այդ թվում՝ հաշվարկված գումարի ճշտությունը: Այնուհանդերձ, հարկ է արձանագրել, որ սույն գործի քննության ընթացքում Համլետ Ավետիսյանն ընդունել է բնակարանում 3 անձի փոխարեն 2 անձի բնակվելու հանգամանքը: Մինչդեռ Վերաքննիչ դատարանը, հաշվի չառնելով վերոգրյալը, ամբողջությամբ մերժել է հայցը:

Այսպիսով, վճռաբեկ բողոքի հիմքի առկայությունը բավարար է, ՀՀ քաղաքացիական դատավարության օրենսգրքի 227-րդ և 228-րդ հոդվածների համաձայն, Վերաքննիչ դատարանի որոշումը բեկանելու համար:

Ելնելով վերոգրյալից և ղեկավարվելով ՀՀ քաղաքացիական դատավարության օրենսգրքի 240-241² -րդ հոդվածներով՝ Վճռաբեկ դատարանը

ՈՐՈՇԵՑ

1. Վճռաբեկ բողոքը բավարարել: Բեկանել Վերաքննիչ քաղաքացիական դատարանի 23.05.2008 թվականի որոշումը՝ «Կենտրոն» համատիրության հայցը մերժելու մասով, և այդ մասով գործն ուղարկել Կենտրոն և Նորք-Մարաշ համայնքների ընդհանուր իրավասության դատարան` նոր քննության:

2. Սույն որոշումն օրինական ուժի մեջ է մտնում հրապարակման պահից, վերջնական է և ենթակա չէ բողոքարկման:

Նախագահող`	Ա. Մկրտումյան
Դատավորներ`	Ս. Սարգսյան
	Վ. Աբելյան
	Ե. Խունդկարյան
	Դ. Ավետիսյան
	Հ. Ղուկասյան
	Ս. Օհանյան