ՀԱՅԱՍՏԱՆԻ ՀԱՆՐԱՊԵՏՈՒԹՅԱՆ

ՎՃՌԱԲԵԿ ԴԱՏԱՐԱՆ

ՀՀ քաղաքացիական վերաքննիչ դատարանի որոշում Քաղաքացիական գործ թիվ 07-2185

Քաղաքացիական գործ թիվ 3-1762(ՎԴ) 2007 թ.

Նախագահող դատավոր՝	Ն. Հովսեփյան
դատավորներ՝	Լ. Սոսյան
	Կ. Հակոբյան

Ո Ր Ո Շ ՈՒ Մ

ՀԱՆՈՒՆ ՀԱՅԱՍՏԱՆԻ ՀԱՆՐԱՊԵՏՈՒԹՅԱՆ

ՀՀ վճռաբեկ դատարանի քաղաքացիական պալատը (այսուհետ` Վճռաբեկ դատարան)

	նախագահությամբ	Ա. Մկրտումյանի
	մասնակցությամբ դատավորներ	Ս. Սարգսյանի
		Վ. Աբելյանի
		Ս. Անտոնյանի
		Է. Հայրիյանի

2007 թվականի նոյեմբերի 9-ին

դռնբաց դատական նիստում, քննելով Գագիկ Հարությունյանի վճռաբեկ բողոքը ՀՀ քաղաքացիական վերաքննիչ դատարանի 07.08.2007 թվականի «Քաղաքացիական գործի վարույթը կասեցնելու մասին» որոշման դեմ՝ ըստ հայցի Երեմ Հարությունյանի ընդդեմ Գագիկ Հարությունյանի և Եղեգնաձորի տարածքային նոտար Սոնա Պողոսյանի` ըստ օրենքի ժառանգությունն ընդունած ժառանգ համարելու դիմումի մերժումն անվավեր ճանաչելու, բնակարանից վտարելու պահանջների մասին և ըստ հակընդդեմ հայցի Գագիկ Հարությունյանի ընդդեմ Երեմ Հարությունյանի` բնակարանը տիրազուրկ ճանաչելու և այն իրեն ի սեփականություն հանձնելու պահանջների մասին,

ՊԱՐԶԵՑ

1. Գործի դատավարական նախապատմությունը.

ՀՀ քաղաքացիական վերաքննիչ դատարանի (այսուհետ՝ Վերաքննիչ դատարան) 07.08.2007 թվականի որոշմամբ քաղաքացիական գործի վարույթը կասեցվել է:

Սույն գործով Վճռաբեկ բողոք է ներկայացրել Գագիկ Հարությունյանը:

Վճռաբեկ բողոքին պատասխան է ներկայացրել Երեմ Հարությունյանի ներկայացուցիչը:

2. Վճռաբեկ բողոքի հիմքերը, փաստարկները և պահանջը.

Վճռաբեկ բողոքը քննվում է հետևյալ հիմքի սահմաններում ներքոհիշյալ հիմնավորումներով.

Վերաքննիչ դատարանը խախտել է ՀՀ քաղաքացիական դատավարության օրենսգրքի 105-րդ և 144-րդ հոդվածները:

Բողոք բերած անձը նշված պնդումը պատճառաբանում է հետևյալ փաստարկներով.

Վերաքննիչ դատարանը կասեցրել է քաղաքացիական գործի վարույթը, հիմք ընդունելով այն հանգամանքը, որ անհնարին է սույն գործի քննությունը մինչև առաջին ատյանի դատարանի վարույթում գտնվող գործով որոշում կայացնելը: Մինչդեռ Վերաքննիչ դատարանն անտեսել է, որ առաջին ատյանի դատարանի վարույթում գտնվող Երեմ Հարությունյանի հայցը վերաբերում է բնակության իրավունքին և ընդհանրապես կապ չունի սույն գործի հետ:

Վերոգրյալի հիման վրա վճռաբեկ բողոք բերած անձը պահանջել է վերացնել Վերաքննիչ դատարանի 07.08.2007 թվականի որոշումը:

2.1. Վճռաբեկ բողոքի պատասխանում բերված փաստարկները.

Քաղաքացիական գործի վարույթի կասեցումը ՀՀ քաղաքացիական դատավարության օրենսգրքի 105-րդ հոդվածի 1-ին կետով դատարանի պարտականությունն է, ոչ թե իրավունքը: Հետևաբար, Վերաքննիչ դատարանը սույն գործով քաղաքացիական գործի վարույթը կասեցնելու մասին որոշում կայացնելիս չի խախտել նշված հոդվածը:

Վճռաբեկ բողոքի պատճառաբանությունները հաստատված չեն ապացույցներով:

3. Վճռաբեկ դատարանի պատճառաբանությունները և եզրահանգումը.

Քննելով վճռաբեկ բողոքը նշված հիմքի սահմաններում` Վճռաբեկ դատարանը գտնում է, որ բողոքը հիմնավոր է հետևյալ պատճառաբանությամբ.

ՀՀ քաղաքացիական դատավարության օրենսգրքի 105-րդ հոդվածի 1-ին կետի համաձայն` դատարանը պարտավոր է կասեցնել գործի վարույթը, եթե անհնարին է տվյալ գործի քննությունը մինչև սահմանադրական, քաղաքացիական, քրեական կամ վարչական դատավարության կարգով քննվող այլ գործով կամ հարցով որոշում կայացնելը:

ՀՀ քաղաքացիական դատավարության օրենսգրքի 144-րդ հոդվածի 2-րդ մասի 4-րդ կետի համաձայն՝ առանձին ակտի ձևով կայացված որոշման մեջ պետք է նշվեն շարժառիթները, որոնցով դատարանը հանգել է հետևությունների՝ օրենքների և այլ իրավական ակտերի վկայակոչմամբ:

Վերը նշված օրինադրույթների իմաստով դատարանի պարտավորությունն է կասեցնելու գործի վարույթը, եթե դրա քննությունն անհնարին է մինչև սահմանադրական, քաղաքացիական, քրեական կամ վարչական դատավարության կարգով քննվող այլ գործով կամ հարցով որոշում կայացնելը, իսկ գործի վարույթը կասեցնելու մասին դատարանի որոշման մեջ պետք է նշվեն շարժառիթները, օրենքները, այլ իրավական ակտերը, որոնցով դատարանը հանգել է հետևությունների:

Վերաքննիչ դատարանը կասեցրել է սույն քաղաքացիական գործի վարույթը, հիմք ընդունելով այն հանգամանքը, որ անհնարին է սույն գործի քննությունը մինչև առաջին ատյանի դատարանի վարույթում գտնվող գործով որոշում կայացնելը: Մինչդեռ Վերաքննիչ դատարանն անտեսել է, որ առաջին ատյանի դատարանի վարույթում գտնվող Երեմ Հարությունյանի հայցը վերաբերում է բնակության իրավունքին և ընդհանրապես կապ չունի սույն գործի հետ: Բացի այդ, Վերաքննիչ դատարանը չի նշել այն շարժառիթները, որոնց հիման վրա հանգել է հետևության այն մասին, որ առաջին ատյանի դատարանի վարույթ ընդունված Երեմ Հարությունյանի` բնակության իրավունքի պահանջի վերաբերյալ գործի քննությունն անհնարին է դարձնում Երեմ Հարությունյանի` ըստ օրենքի ժառանգությունն ընդունած ժառանգ համարելու դիմումի մերժումն անվավեր ճանաչելու և բնակարանից Գագիկ Հարությունյանին վտարելու, ինչպես նաև Գագիկ Հարությունյանի` բնակարանը տիրազուրկ ճանաչելու և այն իրեն ի սեփականություն հանձնելու պահանջների վերաբերյալ սույն քաղաքացիական գործի քննությունը:

Ավելին, Վերաքննիչ դատարան ներկայացված «Հայցադիմումը վարույթ ընդունելու մասին» 25.07.2007 թվականի որոշումը վավերացած չէ դատավորի կնիքով:

Վճռաբեկ դատարանը հարկ է համարում նշել, որ յուրաքանչյուր դեպքում դատարանը պարտավոր է տալ որոշման իրավական հիմնավորումը, որոշման մեջ ոչ միայն պետք է ցույց տրվի կիրառման ենթակա նորմը պարունակող նորմատիվ ակտի այս կամ այն հոդվածը, այլ պետք է պատճառաբանվի, թե հատկապես ինչու պետք է կիրառվի հենց այդ նորմը:

Սույն գործի փաստերի հիման վրա` Վճռաբեկ դատարանը գտնում է, որ Վերաքննիչ դատարանը խախտել է ՀՀ քաղաքացիական դատավարության օրենսգրքի 105-րդ հոդվածի 1-ին կետի և 144-րդ հոդվածի պահանջները:

Այսպիսով, վճռաբեկ բողոքի հիմքի առկայությունը բավարար է, ՀՀ քաղաքացիական դատավարության օրենսգրքի 227-րդ հոդվածի համաձայն, Վերաքննիչ դատարանի որոշումը վերացնելու համար:

Ելնելով վերոգրյալից և ղեկավարվելով ՀՀ քաղաքացիական դատավարության օրենսգրքի 236-239-րդ հոդվածներով՝ Վճռաբեկ դատարանը

ՈՐՈՇԵՑ

1. Վճռաբեկ բողոքը բավարարել: Վերացնել ՀՀ քաղաքացիական վերաքննիչ դատարանի 07.08.2007 թվականի որոշումը:

2. Սույն որոշումն օրինական ուժի մեջ է մտնում հրապարակման պահից և ենթակա չէ բողոքարկման:

Նախագահող՝	Ա. Մկրտումյան
Դատավորներ՝	Ս. Սարգսյան
	Վ. Աբելյան
	Ս. Անտոնյան
	Է. Հայրիյան