ՀԱՅԱՍՏԱՆԻ ՀԱՆՐԱՊԵՏՈՒԹՅԱՆ

ՎՃՌԱԲԵԿ ԴԱՏԱՐԱՆ

Հայաստանի Հանրապետության տնտեսական դատարանի վճիռ

Քաղաքացիական գործ թիվ 3-1064 (ՏԴ) 2007 թ.

Քաղաքացիական գործ թիվ Տ-1227/2007 թ.

Նախագահող դատավոր՝ Տ. Նազարյան

Ո Ր Ո Շ ՈՒ Մ

ՀԱՆՈՒՆ ՀԱՅԱՍՏԱՆԻ ՀԱՆՐԱՊԵՏՈՒԹՅԱՆ

ՀՀ վճռաբեկ դատարանի քաղաքացիական պալատը (այսուհետ՝ Վճռաբեկ դատարան)

	նախագահությամբ՝	Հ. Մանուկյանի
	մասնակցությամբ դատավորներ՝	Ա. Մկրտումյանի Ս. Անտոնյանի Վ. Աբելյանի Ս. Գյուրջյանի Է. Հայրիյանի Ս. Սարգսյանի

2007 թվականի օգոստոսի 1-ին

դռնբաց դատական նիստում, քննելով «Պատմոս» ՍՊԸ-ի (այսուհետ՝ Ընկերություն)՝ Վճռաբեկ դատարանում հավատարմագրված փաստաբան` Կարինե Ավանեսյանի միջոցով բերված վճռաբեկ բողոքը ՀՀ տնտեսական դատարանի (այսուհետ՝ Դատարան)՝ 08.02.2007 թվականի Տ-1227 քաղաքացիական գործով կայացված վճռի դեմ՝ ըստ Ընկերության դիմումի ընդդեմ ՀՀ կառավարությանն առընթեր հարկային պետական ծառայության (այսուհետ՝ Ծառայություն)՝ Ծառայության 15.12.2006 թվականի թիվ 1106147 ստուգման ակտն անվավեր ճանաչելու պահանջի մասին,

Պ Ա Ր Զ Ե Ց

1. Գործի դատավարական նախապատմությունը.

Դիմելով դատարան՝ Ընկերությունը պահանջել է անվավեր ճանաչել Ծառայության 2006 թվականի դեկտեմբերի 15-ի թիվ 1106147 ստուգման ակտը:

ՀՀ տնտեսական դատարանի 2007 թվականի փետրվարի 8-ի վճռով Ընկերության դիմումը մերժվել է:

Սույն գործով վճռաբեկ բողոք է ներկայացրել Ընկերությունը՝ Վճռաբեկ դատարանում հավատարմագրված փաստաբան Կարինե Ավանեսյանի միջոցով:

Վճռաբեկ բողոքին պատասխան չի ներկայացվել:

2. Վճռաբեկ բողոքի հիմքերը, փաստարկները և պահանջը.

Սույն վճռաբեկ բողոքը քննվում է հետևյալ հիմքերի սահմաններում՝ ներքոհիշյալ հիմնավորումներով.

1) Դատարանը խախտել է ՀՀ քաղաքացիական դատավարության օրենսգրքի 53-րդ հոդվածը, կիրառել է «Հարկերի մասին» ՀՀ օրենքի 28-րդ հոդվածի 1-ին կետը, որը չպետք է կիրառեր:

Բողոք բերած անձը նշված պնդումը պատճառաբանել է հետևյալ փաստարկներով.

Ընկերությունը օրենքով սահմանված կարգով ՀՀ ԿԱ ՀՊԾ Էրեբունու հարկային տեսչությունում գրանցել է առաքվող, տեղափոխվող ապրանքների գրանցման (հաշվառման) գրքում (այսուհետ՝ առաքումների գրանցման գիրք), իր ողջ գործունեության ընթացքում կատարել է օրենքով սահմանված գրառումները և ստուգումների ընթացքում ներկայացրել է այն պատասխանողին, որպիսի հանգամանքը որևէ փաստաթղթում չի արձանագրվել, և այդ մասով վարչական պատասխանատվությունը չի կարող օրինական համարվել:

Համաձայն ՀՀ կառավարության 31.07.1997 թվականի թիվ 314 որոշմամբ ընդունված «Հայաստանի Հանրապետության տարածքում առաքվող կամ տրամադրվող կամ տեղափոխվող արտադրանքի, ապրանքի գրանցման (հաշվառման) կարգի» (այսուհետ՝ Կարգ) 2-րդ կետի Ընկերության կողմից գրանցման ենթակա են պահեստից վաճառքի կետ կամ իրացման այլ վայր տեղափոխվող կամ առաքվող արտադրանքը (ապրանքները), իսկ չգրանցված ապրանքատեսակները, որի համար դիմողը ենթարկվել է վարչական պատասխանատվության, չեն կարող համարվել առաքվող կամ տեղափոխվող արտադրանք:

Ընկերության կողմից թվով ութ հաշիվ-ապրանքագրերով ձեռք են բերվել 12 մետր երկարությամբ ամրաններ և թաց բետոնե շաղախ: Դրանք վաճառող կետից տեղափոխվել են շինհրապարակ, որովհետև դիմողի՝ Երևանի Լիսինյան 13ա հասցեի պահեստ անվանվող տարածքը ունի ընդամենը 9.5 մետր երկարություն և ամրանները տեխնիկական պատճառներով չէին կարող տեղափոխվել պահեստ: Այդ իսկ պատճառով էլ դրանք տեղափոխվել են շինարարական հրապարակ, հետևաբար, չէին կարող գրանցվել առաքումների գրանցման գրքում:

Վերոգրյալի հիման վրա բողոք բերած անձը պահանջել է բեկանել ՀՀ տնտեսական դատարանի՝ 08.02.2007 թվականի վճիռը և գործն ուղարկել նույն դատարան՝ նոր քննության:

3. Վճռաբեկ բողոքի քննության համար նշանակություն ունեցող փաստերը.

Վճռաբեկ բողոքի քննության համար էական նշանակություն ունեն հետևյալ փաստերը՝

1) Ծառայության պետի 04.12.2006 թվականի թիվ 1106147 հանձնարարագրի հիման վրա հանձնարարվել է Ընկերությունում կատարել ձեռնարկատիրական գործունեության առարկաների (առաքվող, տրամադրվող, տեղափոխվող կամ վաճառվող արտադրանքի, ապրանքների) գրանցման ճշտության ստուգում:

2) Ստուգման արդյունքում 15.12.2006 թվականին կազմվել է թիվ 1106147 ստուգման ակտը: Ստուգման ակտով արձանագրվել է, որ ընկերության կողմից խախտվել են ՀՀ կառավարության 31.07.1997 թվականի թիվ 314 որոշմամբ հաստատված «ՀՀ տարածքում առաքվող կամ տրամադրվող կամ տեղափոխվող արտադրանքի, ապրանքների գրանցման կարգի» 5-րդ և 15-րդ կետերի պահանջները: Մասնավորապես, ընկերությունը 2006 թվականի հոկտեմբեր, նոյեմբեր և դեկտեմբեր ամիսներին թվով ութ հաշիվ-ապրանքագրերով իր պահեստային տարածքից՝ Երևան, Լիսինյան 13ա հասցեից ապրանքներ է տեղափոխել Երևան, Փափազյան Էմին 92ա և 92բ հասցեներում կատարվող շինարարության համար, ընդամենը 1.440 հազար դրամ ընդհանուր գումարով չունենալով առաքվող, տեղափոխվող ապրանքների գրանցման գիրք: Արդյունքում Ընկերությանն առաջադրվել է 360.5 հազար դրամի հարկային պարտավորություն:

4. Վճռաբեկ դատարանի պատճառաբանությունները և եզրահանգումները.

Քննելով վճռաբեկ բողոքը նշված հիմքերի սահմաններում՝ Վճռաբեկ դատարանը գտնում է, որ՝ բողոքը հիմնավոր է հետևյալ պատճառաբանությամբ.

Վճռաբեկ դատարանը իր նախկինում կայացված որոշմամբ անդրադարձել է ՀՀ կառավարության 31.07.1997 թվականի թիվ 314 որոշման դրույթներին, արձանագրելով, որ նույն որոշման համաձայն՝ առաքումների գրանցման գրքում ենթակա չեն գրանցման տեղափոխողի համար ոչ պատրաստի արտադրանք հանդիսացող գույքը, որը ենթարկվում է ներտնտեսական տեղափոխման (տե'ս «Ռիարմ» ՍՊԸ-ն ընդդեմ ՀՀ ԿԱ ՀՊԾ Արաբկիրի հարկային տեսչության Վճռաբեկ դատարանի 30.03.2007 թվականի թիվ 3-473 ՏԴ որոշումը):

Սույն քաղաքացիական գործով նույնպես Ընկերությունը իրականացրել է իր համար ոչ պատրաստի արտադրանք հանդիսացող ապրանքի (հումքի) ներտնտեսական տեղափոխություն՝ շինարարական աշխատանքներ իրականացնելու համար, մինչդեռ դատարանը պատշաճ չի գնահատել նշված հանգամանքները:

ՀՀ քաղաքացիական դատավարության օրենսգրքի 53-րդ հոդվածի 1-ին մասի համաձայն՝ դատարանը յուրաքանչյուր ապացույց գնահատում է գործում եղած բոլոր ապացույցների բազմակողմանի, լրիվ և օբյեկտիվ հետազոտության վրա հիմնված ներքին համոզմամբ:

«Հարկերի մասին» ՀՀ օրենքի 28-րդ հոդվածի 1-ին կետի համաձայն ձեռնարկատիրական գործունեության առարկաները չգրանցելու, այսինքն՝ առաքվող, տրամադրվող, տեղափոխվող կամ վաճառվող արտադրանքը, ապրանքները, ինչպես նաև կատարվող աշխատանքները և մատուցվող ծառայությունները (այսուհետ՝ մինչև հոդվածի վերջը՝ ձեռնարկատիրական գործունեության առարկաներ) Հայաստանի Հանրապետության կառավարության կողմից սահմանված կարգով չգրանցելու դեպքում հարկ վճարողներից գանձվում է տուգանք՝ ձեռնարկատիրական գործունեության չգրանցված առարկաների վաճառքի (իրացման) գներով արտահայտված (հաշվարկված) ամբողջ արժեքի 25 տոկոսի չափով, այդ թվում՝ վաճառված (իրացված) մասի համար:

Վերը նշված հիմնավորմամբ Վճռաբեկ դատարանը գտնում է, որ հիմնավոր է բողոք բերած անձի փաստարկն այն մասին, որ Դատարանը չպետք է կիրառեր «Հարկերի մասին» ՀՀ օրենքի 28-րդ հոդվածի 1-ին կետը, քանի որ Ընկերությունը տեղափոխել է գրանցման ոչ ենթակա արտադրանք, հետևաբար, վերջինս չի կարող պատասխանատվության ենթարկվել այն չգրանցելու համար:

Վերոգրյալի հիման վրա Վճռաբեկ դատարանը գտնում է, որ սույն վճռաբեկ բողոքը ենթակա է բավարարման:

Ելնելով վերոգրյալից և ղեկավարվելով ՀՀ քաղաքացիական դատավարության օրենսգրքի 236-239-րդ հոդվածներով՝ Վճռաբեկ դատարանը

Ո Ր Ո Շ Ե Ց

1. «Պատմոս» ՍՊԸ-ի վճռաբեկ բողոքը բավարարել: Բեկանել ՀՀ տնտեսական դատարանի 08.02.2007 թվականի վճիռը և գործն ուղարկել նույն դատարան՝ նոր քննության:

2. Սույն որոշումն օրինական ուժի մեջ է մտնում հրապարակման պահից և ենթակա չէ բողոքարկման:

Նախագահող՝	Հ. Մանուկյան
Դատավորներ՝	Ա. Մկրտումյան Ս. Անտոնյան Վ. Աբելյան Ս. Գյուրջյան Է. Հայրիյան Ս. Սարգսյան