ՀԱՆՈՒՆ ՀԱՅԱՍՏԱՆԻ ՀԱՆՐԱՊԵՏՈՒԹՅԱՆ

ՀԱՅԱՍՏԱՆԻ ՀԱՆՐԱՊԵՏՈՒԹՅԱՆ ՍԱՀՄԱՆԱԴՐԱԿԱՆ ԴԱՏԱՐԱՆԻ

Ո Ր Ո Շ ՈՒ Մ Ը

Քաղ. Երևան

25 հուլիսի 2003 թ.

Հայաստանի Հանրապետության սահմանադրական դատարանը, նախագահությամբ` սահմանադրական դատարանի նախագահ Գ. Հարությունյանի, կազմով` սահմանադրական դատարանի նախագահի տեղակալ Վ. Հովհաննիսյանի, սահմանադրական դատարանի անդամներ Ֆ. Թոխյանի, Զ. Ղուկասյանի, Հ. Նազարյանի, Ռ. Պապայանի, Վ. Պողոսյանի, Մ. Սևյանի,

մասնակցությամբ` Հայաստանի Հանրապետության Նախագահի պաշտոնական ներկայացուցիչ` Հայաստանի Հանրապետության արդարադատության նախարար Դ. Հարությունյանի,

համաձայն Հայաստանի Հանրապետության Սահմանադրության 100 հոդվածի 2 կետի, 101 հոդվածի 1 կետի, «Սահմանադրական դատարանի մասին» Հայաստանի Հանրապետության օրենքի 5 հոդվածի 2 կետի, 25 հոդվածի 1 կետի և 56 հոդվածի,

դռնբաց նիստում քննեց «1990 թվականի նոյեմբերի 8-ին Ստրասբուրգում ստորագրված` Հանցավոր ճանապարհով ստացված եկամուտների լվացման, հետախուզման, առգրավման և բռնագրավման մասին կոնվենցիայում (կից հայտարարություններով) ամրագրված պարտավորությունների` Հայաստանի Հանրապետության Սահմանադրությանը համապատասխանության հարցը որոշելու վերաբերյալ» գործը:

Գործի քննության առիթ է հանդիսացել Հայաստանի Հանրապետության Նախագահի դիմումը սահմանադրական դատարան:

Լսելով սույն գործով զեկուցող` Հայաստանի Հանրապետության սահմանադրական դատարանի անդամ Ֆ. Թոխյանի հաղորդումը, Հայաստանի Հանրապետության Նախագահի պաշտոնական ներկայացուցիչ Դ. Հարությունյանի բացատրությունը, հետազոտելով կոնվենցիան (կից հայտարարություններով) և գործում առկա մյուս փաստաթղթերը, Հայաստանի Հանրապետության սահմանադրական դատարանը ՊԱՐԶԵՑ.

Կոնվենցիան բացվել է ստորագրման 1990 թվականի նոյեմբերի 8-ին Ստրասբուրգում` հանցավոր ճանապարհով ստացված եկամուտների հետախուզման, առգրավման և բռնագրավման գործում Կողմերի միջև սերտ համագործակցություն ստեղծելու, այդպիսի եկամուտների լվացումը կանխելու, ինչպես նաև պատասխանատվության միջոցներ սահմանելու նպատակով:

Կոնվենցիան ուժի մեջ է մտել 1993 թվականի սեպտեմբերի 1-ից:

Կոնվենցիայով յուրաքանչյուր Կողմ պարտավորվում է ընդունել անհրաժեշտ այնպիսի օրենսդրական և այլ միջոցներ, որոնք կտան հանցավոր ճանապարհով ձեռք բերված եկամուտների կամ եկամտին համապատասխան արժեք ունեցող գույքի բռնագրավման, բռնագրավման ենթակա գույքի նույնացման և հայտնաբերման, այդպիսի գույքի հետ կատարված յուրաքանչյուր գործողության, փոխանցման կամ տնօրինման կանխման հնարավորություն:

Համաձայն կոնվենցիայի` Կողմերը հնարավորինս կհամագործակցեն միմյանց հետ եկամուտների լվացման հետ կապված հանցագործությունների կանխման և նման եկամուտների բռնագրավման գործում:

Կոնվենցիայով նախատեսվում են համագործակցությունը հետաձգելու և մերժելու հիմքերը, հարցման մասնակի կամ պայմանական բավարարման դեպքերն ու կարգը:

Կոնվենցիայով սահմանվում են նաև եկամուտների լվացման հետ կապված հանցագործությունները, Կողմերի իրավական պաշտպանության միջոցները, նախաքննության հետ կապված աջակցության իրականացումը, բռնագրավելու պարտավորությունը, դրա իրականացման կարգը, ազատազրկումը` պարտավորությունները չկատարելու համար, օտարերկրյա դատական որոշումները ճանաչելը, Կողմերի ուղղակի հաղորդակցումը, հարցումների ձևը և լեզուները, գաղտնիությունը, ծախսերը, վնասները և այլն:

Սույն կոնվենցիայում ամրագրված պարտավորությունները համահունչ են ՀՀ Սահմանադրությամբ ամրագրված իրավական պետության և մարդու իրավունքների ու հիմնարար ազատությունների պաշտպանության սկզբունքներին, Հայաստանի Հանրապետության ստանձնած միջազգային պարտավորություններին:

Ելնելով գործի քննության արդյունքներից և ղեկավարվելով Հայաստանի Հանրապետության Սահմանադրության 100 հոդվածի 2 կետով, 102 հոդվածի առաջին և երրորդ մասերով, «Սահմանադրական դատարանի մասին» Հայաստանի Հանրապետության օրենքի 5 հոդվածի 2 կետով, 67 և 68 հոդվածներով, Հայաստանի Հանրապետության սահմանադրական դատարանը ՈՐՈՇԵՑ.

1. 1990 թվականի նոյեմբերի 8-ին Ստրասբուրգում ստորագրված` Հանցավոր ճանապարհով ստացված եկամուտների լվացման, հետախուզման, առգրավման և բռնագրավման մասին կոնվենցիայում և դրան կից ներկայացված` Վերապահումների վերաբերյալ հայտարարության նախագծում ամրագրված պարտավորությունները համապատասխանում են Հայաստանի Հանրապետության Սահմանադրությանը:

2. Հայաստանի Հանրապետության Սահմանադրության 102 հոդվածի երկրորդ մասի համաձայն սույն որոշումը վերջնական է, վերանայման ենթակա չէ, ուժի մեջ է մտնում հրապարակման պահից:

Նախագահող	Գ. Հարությունյան
25 հուլիսի 2003 թվականի ՍԴՈ-439