Գլխավոր տեղեկություն
Համար
ՍԴՈ-276
Տիպ
Որոշում
Ակտի տիպ
Հիմնական ակտ (10.01.2001-մինչ օրս)
Կարգավիճակ
Գործում է
Սկզբնաղբյուր
ՀՀՍԴՏ 2003/3
Ընդունող մարմին
ՀՀ Սահմանադրական դատարան
Ընդունման ամսաթիվ
10.01.2001
Ստորագրող մարմին
ՀՀ շուկայի վերահսկողության տեսչական մարմնի ղեկավար
Ստորագրման ամսաթիվ
10.01.2001
Ուժի մեջ մտնելու ամսաթիվ
10.01.2001

ՀԱՆՈՒՆ ՀԱՅԱՍՏԱՆԻ ՀԱՆՐԱՊԵՏՈՒԹՅԱՆ

 

ՀԱՅԱՍՏԱՆԻ ՀԱՆՐԱՊԵՏՈՒԹՅԱՆ ՍԱՀՄԱՆԱԴՐԱԿԱՆ ԴԱՏԱՐԱՆԻ

 

Ո Ր Ո Շ ՈՒ Մ Ը

 

ՀԱՅԱՍՏԱՆԻ ՀԱՆՐԱՊԵՏՈՒԹՅԱՆ ԿԱՌԱՎԱՐՈՒԹՅԱՆ ԵՎ ԻՏԱԼԱԿԱՆ ՀԱՆՐԱՊԵՏՈՒԹՅԱՆ ԿԱՌԱՎԱՐՈՒԹՅԱՆ ՄԻՋԵՎ ՈՒՂԵՎՈՐՆԵՐԻ ԵՎ ԲԵՌՆԵՐԻ ՄԻՋԱԶԳԱՅԻՆ ԱՎՏՈՏՐԱՆՍՊՈՐՏԱՅԻՆ ՓՈԽԱԴՐՈՒՄՆԵՐԻ ՄԱՍԻՆ 1999 ԹՎԱԿԱՆԻ ՕԳՈՍՏՈՍԻ 7-ԻՆ ԵՐԵՎԱՆՈՒՄ ՍՏՈՐԱԳՐՎԱԾ ՀԱՄԱՁԱՅՆԱԳՐՈՒՄ ԱՄՐԱԳՐՎԱԾ ՊԱՐՏԱՎՈՐՈՒԹՅՈՒՆՆԵՐԻ` ՀԱՅԱՍՏԱՆԻ ՀԱՆՐԱՊԵՏՈՒԹՅԱՆ ՍԱՀՄԱՆԱԴՐՈՒԹՅԱՆԸ ՀԱՄԱՊԱՏԱՍԽԱՆՈՒԹՅԱՆ ՀԱՐՑԸ ՈՐՈՇԵԼՈՒ ՎԵՐԱԲԵՐՅԱԼ ԳՈՐԾՈՎ

 

Քաղ. Երևան

10 հունվարի 2001 թ.

 

Հայաստանի Հանրապետության սահմանադրական դատարանը, նախագահությամբ` սահմանադրական դատարանի նախագահ Գ. Հարությունյանի, կազմով` սահմանադրական դատարանի նախագահի տեղակալ Վ. Հովհաննիսյանի, սահմանադրական դատարանի անդամներ Ա. Գյուլումյանի, Ֆ. Թոխյանի, Հ. Նազարյանի, Ռ. Պապայանի, Վ. Պողոսյանի, Վ. Սահակյանի, Մ. Սևյանի,

մասնակցությամբ` Հայաստանի Հանրապետության Նախագահի պաշտոնական ներկայացուցիչ` Հայաստանի Հանրապետության տրանսպորտի և կապի նախարարի առաջին տեղակալ Հ. Բեգլարյանի,

համաձայն Հայաստանի Հանրապետության Սահմանադրության 100 հոդվածի 2 կետի և 101 հոդվածի 1 կետի, «Սահմանադրական դատարանի մասին» Հայաստանի Հանրապետության օրենքի 5 հոդվածի 2 կետի, 25 հոդվածի 1 կետի և 56 հոդվածի,

դռնբաց նիստում քննեց «Հայաստանի Հանրապետության կառավարության և Իտալական Հանրապետության կառավարության միջև ուղևորների և բեռների միջազգային ավտոտրանսպորտային փոխադրումների մասին 1999 թվականի օգոստոսի 7-ին Երևանում ստորագրված համաձայնագրում ամրագրված պարտավորությունների` Հայաստանի Հանրապետության Սահմանադրությանը համապատասխանության հարցը որոշելու վերաբերյալ» գործը:

Գործի քննության առիթը Հայաստանի Հանրապետության Նախագահի դիմումն է սահմանադրական դատարան:

Լսելով սույն գործով զեկուցող` Հայաստանի Հանրապետության սահմանադրական դատարանի անդամ Ա. Գյուլումյանի հաղորդումը, Հայաստանի Հանրապետության Նախագահի ներկայացուցիչ Հ. Բեգլարյանի բացատրությունները, հետազոտելով համաձայնագիրը և գործում առկա մյուս փաստաթղթերը, Հայաստանի Հանրապետության սահմանադրական դատարանը ՊԱՐԶԵՑ.

 

1. Քննության առարկա համաձայնագիրը Պայմանավորվող պետությունների կառավարությունների միջև ստորագրվել է 1999 թվականի օգոստոսի 7-ին` Երևանում: Համաձայնագրի նպատակն է կարգավորել երկու երկրների միջև կամ այդ տարածքներով տարանցմամբ իրականացվող` ուղևորների և բեռների ավտոտրանսպորտային փոխադրումները:

2. Համաձայնագրով սահմանվում է, որ յուրաքանչյուր Կողմի փոխադրող պետք է իրավունք ունենա երկու երկրների միջև, ինչպես նաև տարանցմամբ մյուս Կողմի տարածքով, իրականացնել ուղևորների և բեռների փոխադրում այն Պայմանավորվող կողմի երկրում գրանցված ավտոտրանսպորտային միջոցներով, որտեղ փոխադրողն ունի իր գրանցված գրասենյակը:

3. Համաձայնագիրն առանձնացնում է կանոնավոր և ոչ կանոնավոր փոխադրումներ հասկացությունները: Կանոնավոր փոխադրումները երկու երկրների միջև հաստատվում են Կողմերի իրավասու մարմինների կողմից և իրականացվում են հատուկ թույլտվության հիման վրա: Թույլտվությունը` չփոխանցվող և ժամկետային փաստաթուղթ է: Համաձայնագրով հստակ սահմանված են այն դեպքերը, երբ փոխադրումները կարող են իրականացվել առանց թույլտվության` ոչ կանոնավոր փոխադրումներ (փակ դռներով փոխադրում, վերադարձ առանց ուղևորների), տարանցիկ փոխադրումներ, հանգուցյալների աճյունների փոխադրում, ցուցահանդեսների համար նախատեսված բեռների փոխադրում և այլն:

Համաձայնագիրը սահմանում է երկու երկրների իրավասու մարմինների` Հայաստանի Հանրապետության տրանսպորտի նախարարության և Իտալական Հանրապետության տրանսպորտի և նավագնացության նախարարության, ցամաքային տրանսպորտի վարչության ներկայացուցիչներից կազմված համատեղ հանձնաժողովի իրավասությունները:

Համաձայնագրով Պայմանավորվող կողմերի ընկերություններին արգելվում է ներքին ուղևորափոխադրումներ կատարել մյուս Պայմանավորվող կողմի տարածքում:

4. Համաձայնագրով կարգավորվում են նաև փոխադրողների և ավտոտրանսպորտային միջոցի անձնակազմի կողմից ճանապարհային երթևեկության և փոխադրումների կանոնների, ինչպես նաև համաձայնագրի դրույթների խախտման համար պատասխանատվության հարցերը:

Երկու պետությունների անվտանգության ապահովմանն է ուղղված համաձայնագրի այն դրույթը, համաձայն որի բեռնափոխադրումներ կատարող ավտոտրանսպորտային միջոցների մուտքը մի Պայմանավորվող պետության տարածք, այդ տարածքում դրանց տեղաշարժվելը և մնալը կարգավորվում է հատուկ կանոններով: Ընդ որում, այդ կանոնների կիրառման և ավտոտրանսպորտային միջոցների ստուգումների հիմքում ընկած է փոխադարձության սկզբունքը:

5. Համաձայնագրով նախատեսված են Պայմանավորվող կողմերի տարածքների միջև փոխադրումներ իրականացնող ավտոտրանսպորտային միջոցների վարորդների և անձնակազմի այլ անդամների անձնական օգտագործման և ուղևորության ընթացքում ավտոտրանսպորտային միջոցների համար անհրաժեշտ այն առարկաները, որոնք ազատվում են մաքսատուրքերից: Մաքսային այս արտոնությունների արդյունքում Հայաստանի Հանրապետությունն ստանձնում է ֆինանսական պարտավորություններ:

6. Համաձայնագրի 28 հոդվածը Պայմանավորվող կողմերին իրավունք է վերապահվում իրենց պետության անվտանգությունը պաշտպանելու անհրաժեշտությունից ելնելով փոխադարձաբար սահմանափակել ազատ տեղաշարժվելու իրավունքը` բեռների տրանսպորտային փոխադրումները կարգավորելու միջոցով:

Համաձայնագրի 28 հոդվածը համահունչ է Մարդու քաղաքական և քաղաքացիական իրավունքների մասին միջազգային դաշնագրի 12 հոդվածի պահանջներին, որը` որպես պետության տարածքում ազատ տեղաշարժի իրավունքի սահմանափակման հիմք, ի թիվս այլ հիմքերի, նախատեսում է նաև պետական անվտանգության պաշտպանության անհրաժեշտությունը:

7. Քննության առարկա համաձայնագիրը երկու պետությունների ուղևորների և բեռների կանոնավոր փոխադրումներ իրականացնող ավտոտրանսպորտային ձեռնարկությունների համար ստեղծում է հավասար հնարավորություններ` առանց միակողմանի արտոնությունների և նախապատվությունների:

Ելնելով գործի քննության արդյունքներից և ղեկավարվելով Հայաստանի Հանրապետության Սահմանադրության 100 հոդվածի 2 կետով, 102 հոդվածի առաջին և երրորդ մասերով, «Սահմանադրական դատարանի մասին» Հայաստանի Հանրապետության օրենքի 5 հոդվածի 2 կետով, 67 և 68 հոդվածներով, Հայաստանի Հանրապետության սահմանադրական դատարանը ՈՐՈՇԵՑ.

 

1. Հայաստանի Հանրապետության կառավարության և Իտալական Հանրապետության կառավարության միջև ուղևորների և բեռների միջազգային ավտոտրանսպորտային փոխադրումների մասին 1999 թվականի օգոստոսի 7-ին Երևանում ստորագրված համաձայնագրում ամրագրված պարտավորությունները համապատասխանում են Հայաստանի Հանրապետության Սահմանադրությանը:

2. Հայաստանի Հանրապետության Սահմանադրության 102 հոդվածի երկրորդ մասի համաձայն սույն որոշումը վերջնական է, վերանայման ենթակա չէ, ուժի մեջ է մտնում հրապարակման պահից:

 

Հայաստանի Հանրապետության
սահմանադրական դատարանի
նախագահ

Գ. Հարությունյան


10 հունվարի 2001 թվականի
ՍԴՈ-276

Փոփոխման պատմություն
Փոփոխող ակտ Համապատասխան ինկորպորացիան
Փոփոխված ակտ
Փոփոխող ակտ Համապատասխան ինկորպորացիան