ՀԱՅԱՍՏԱՆԻ ՀԱՆՐԱՊԵՏՈՒԹՅՈՒՆ

ՎՃՌԱԲԵԿ ԴԱՏԱՐԱՆ

ՀՀ վերաքննիչ քաղաքացիական դատարանի որոշում Քաղաքացիական գործ թիվ ԵԷԴ/1951/02/15	Քաղաքացիական գործ թիվ ԵԷԴ/1951/02/15 2016թ.
Նախագահող դատավոր՝ Գ. Խանդանյան

Դատավորներ՝	Ս. Միքայելյան
	Հ. Ենոքյան

Ո Ր Ո Շ ՈՒ Մ

ՀԱՆՈՒՆ ՀԱՅԱՍՏԱՆԻ ՀԱՆՐԱՊԵՏՈՒԹՅԱՆ

Հայաստանի Հանրապետության վճռաբեկ դատարանի քաղաքացիական և վարչական պալատը
(այսուհետ՝ Վճռաբեկ դատարան)

	նախագահությամբ	Ե. Խունդկարյանի
	մասնակցությամբ դատավորներ	Ռ. Հակոբյանի
		Վ. Ավանեսյանի
		Ա. Բարսեղյանի
		Մ. Դրմեյանի
		Գ. Հակոբյանի
		Տ. Պետրոսյանի
		Ե. Սողոմոնյանի

2016 թվականի դեկտեմբերի 12-ին

քննարկելով ըստ հայցի Սիմա Թորգոմյանի ընդդեմ Լևոն Թորգոմյանի` անշարժ գույքի վերաբերյալ կնքված առուվաճառքի ներքին պայմանագիրը վավեր ճանաչելու պահանջի մասին, քաղաքացիական գործով ՀՀ վերաքննիչ քաղաքացիական դատարանի 27.05.2016 թվականի «Գործի վարույթը կասեցնելու մասին» որոշման դեմ Արթուր Առաքելյանի ներկայացուցիչ Էդվարդ Չինարյանի վճռաբեկ բողոքը,

ՊԱՐԶԵՑ

Դիմելով դատարան՝ Սիմա Թորգոմյանը պահանջել է վավեր ճանաչել իր և Լևոն Թորգոմյանի միջև 01.06.2015 թվականին Երևանի Երկաթուղայինների թիվ 2 փողոցի 19-րդ հասցեում գտնվող անշարժ գույքի 1/5 բաժնի նկատմամբ կնքված ներքին առուվաճառքի պայմանագիրը:

Երևանի Էրեբունի և Նուբարաշեն վարչական շրջանների ընդհանուր իրավասության դատարանի (դատավոր` Տ. Ստեփանյան) (այսուհետ՝ Դատարան) 09.07.2015 թվականի վճռով հաստատվել է Սիմա Թորգոմյանի և Լևոն Թորգոմյանի միջև կնքված հաշտության համաձայնությունը, և սույն քաղաքացիական գործի վարույթը՝ կողմերի միջև կնքված հաշտության համաձայնությունը հաստատելու հիմքով, կարճվել է:

18.04.2016 թվականին, որպես գործին մասնակից չդարձված անձ, Արթուր Առաքելյանի կողմից ներկայացվել է վերաքննիչ բողոք:

ՀՀ վերաքննիչ քաղաքացիական դատարանի «Վերաքննիչ բողոքը վարույթ ընդունելու մասին» 22.04.2016 թվականի որոշմամբ Արթուր Առաքելյանի վերաքննիչ բողոքն ընդունվել է վարույթ:

Սիմա Թորգոմյանի ներկայացուցիչներ Արթուր Գրիգորյանը և Կարեն Մկրտչյանը 27.05.2016 թվականին ներկայացրել են միջնորդություն՝ գործի վարույթը կասեցնելու մասին:

ՀՀ վերաքննիչ քաղաքացիական դատարանի (այսուհետ՝ Վերաքննիչ դատարան) «Գործի վարույթը կասեցնելու մասին» 27.05.2016 թվականի որոշմամբ Սիմա Թորգոմյանի ներկայացուցիչների միջնորդությունը բավարարվել է, և թիվ ԵԷԴ/1951/02/15 քաղաքացիական գործի վարույթը՝ մինչև Երևանի  Էրեբունի և Նուբարաշեն վարչական շրջանների ընդհանուր իրավասության դատարանի վարույթում գտնվող թիվ ԵԷԴ/3836/02/15 քաղաքացիական գործով վերջնական դատական ակտ կայացնելը, կասեցվել է:

Սույն գործով վճռաբեկ բողոք է ներկայացրել Արթուր Առաքելյանի ներկայացուցիչը:

Վճռաբեկ բողոքի պատասխան չի ներկայացվել:

Սույն վճռաբեկ բողոքը քննվում է հետևյալ հիմքի սահմաններում ներքոհիշյալ հիմնավորումներով.

Վերաքննիչ դատարանը խախտել է ՀՀ քաղաքացիական դատավարության օրենսգրքի 05-րդ հոդվածի 1-ին կետը, 144-րդ հոդվածի 2-րդ կետի 4-րդ ենթակետը, 221-րդ հոդվածի 3-րդ կետը:

Բողոք բերած անձը նշված պնդումը պատճառաբանել է հետևյալ փաստարկներով.

Վերաքննիչ դատարանն անտեսել է այն հանգամանքը, որ սույն գործի փաստերի համաձայն՝ Դատարանի վճիռը բողոքարկվել է գործին մասնակից չդարձված Արթուր Առաքելյանի կողմից՝ վճռով հաստատված հաշտության համաձայնությամբ իր իրավունքներն ու պարտականությունները շոշափելու հիմքով, որպիսի դատական սխալի առկայությունը բոլոր դեպքերում հանգեցնում է բողոքարկված դատական ակտի բեկանման:

Արթուր Առաքելյանի կողմից բերված վերաքննիչ բողոքի վերաբերյալ հետևություններ անելու համար Վերաքննիչ դատարանը բողոքի քննությամբ սոսկ պետք է պարզեր սույն գործով Դատարանի կողմից վճիռ կայացնելու պահին վիճելի անշարժ գույքի նկատմամբ բողոք բերած անձի իրավունքների առկայությունն ու դրանով պայմանավորված՝ դատավարական իրավունքների խախտման առկայությունը: Հետևաբար դեռևս քննության ենթակա թիվ ԵԷԴ/3836/02/15 քաղաքացիական գործի ելքը որևէ կերպ չի կարող կանխորոշել, առավել ևս` անհնարին դարձնել, սույն գործով բերված վերաքննիչ բողոքի քննությունը:

Վերաքննիչ դատարանն անտեսել է նաև, որ սույն գործով բերված վերաքննիչ բողոքի, այնուհետև նաև՝ գործի ըստ էության քննության արդյունքում կայացվելիք դատական ակտից է կախված թիվ ԵԷԴ/3836/02/15 քաղաքացիական գործով Սիմա Թորգոմյանի կողմից հարուցված հակընդդեմ հայցի ելքը, քանի որ վիճելի հասցեում գտնվող ընդհանուր համատեղ սեփականություն հանդիսացող հողամասում թվով 6 համասեփականատերերի բաժինները որոշելուց հետո միայն հնարավոր կլինի պարզել Սիմա Թորգոմյանի հակընդդեմ հայցի քննության արդյունքում Արթուր Առաքելյանի փոխհատուցման ենթակա իրավունքի ծավալն ու դրա արժեքը:

Բացի այդ, Վերաքննիչ դատարանը, կասեցնելով սույն գործի վարույթը, որևէ կերպ չի պատճառաբանել այն կասեցնելու անհրաժեշտությունն ու նպատակահարմարությունը:

Վերոգրյալի հիման վրա բողոք բերած անձը պահանջել է վերացնել Վերաքննիչ դատարանի «Գործի վարույթը կասեցնելու մասին» 27.05.2016 թվականի որոշումը:

Վճռաբեկ դատարանն արձանագրում է, որ սույն գործով վճռաբեկ բողոքը վարույթ ընդունելը պայմանավորված է ՀՀ քաղաքացիական դատավարության օրենսգրքի 234-րդ հոդվածի 1-ին մասի 2-րդ կետով նախատեսված հիմքի առկայությամբ, այն է` Վերաքննիչ դատարանի կողմից ՀՀ քաղաքացիական դատավարության օրենսգրքի 105-րդ հոդվածի   1-ին կետի, 221-րդ հոդվածի 3-րդ կետի խախտման հետևանքով առկա է առերևույթ դատական սխալ, որը կարող էր ազդել գործի ելքի վրա, և որի առկայությունը հիմնավորվում է ստորև ներկայացված պատճառաբանություններով:

Սույն բողոքի քննության շրջանակներում Վճռաբեկ դատարանն անհրաժեշտ է համարում անդրադառնալ հետևյալ հարցադրմանը. իրավաչափ է արդյո՞ք վերաքննության փուլում գործի վարույթի կասեցումն այն պարագայում, երբ դատարանի գործն ըստ էության լուծող դատական ակտի դեմ վերաքննիչ բողոք բերվել է գործին մասնակից չդարձված անձի կողմից:

ՀՀ քաղաքացիական դատավարության օրենսգրքի 105-րդ հոդվածի 1-ին կետի համաձայն` դատարանը պարտավոր է կասեցնել գործի վարույթը, եթե անհնարին է տվյալ գործի քննությունը մինչև սահմանադրական, քաղաքացիական քրեական կամ վարչական դատավարության կարգով քննվող այլ գործով կամ հարցով որոշում կայացնելը:

ՀՀ քաղաքացիական դատավարության օրենսգրքի 221-րդ հոդվածի 3-րդ կետի համաձայն` գործի վարույթը կասեցնելու հիմքերի առկայության դեպքում վերաքննիչ դատարանը կարող է կասեցնել գործի վարույթը:

ՀՀ քաղաքացիական դատավարության օրենսգրքի 205-րդ հոդվածի 1-ին կետի 3-րդ ենթակետի համաձայն` առաջին ատյանի դատարանների դատական ակտերի դեմ, բացառությամբ այն ակտերի, որոնց համար վերաքննություն օրենքով նախատեսված չէ, վերաքննիչ բողոք բերելու իրավունք ունեն գործին մասնակից չդարձված անձինք, որոնց իրավունքների և պարտականությունների վերաբերյալ կայացվել է գործն ըստ էության լուծող դատական ակտ:

ՀՀ քաղաքացիական դատավարության օրենսգրքի 205-րդ հոդվածի 2-րդ կետի համաձայն՝ գործին մասնակից չդարձված այն անձինք, որոնց իրավունքների և պարտականությունների վերաբերյալ կայացվել է գործն ըստ էության լուծող դատական ակտ, վերաքննիչ դատարանում օգտվում են գործին մասնակցող անձանց իրավունքներից և կրում են նրանց համար սահմանված պարտականությունները:

ՀՀ վճռաբեկ դատարանը նախկինում կայացրած որոշումներում անդրադարձել է ՀՀ քաղաքացիական դատավարության օրենսգրքի 105-րդ հոդվածի 1-ին կետով նախատեսված գործի վարույթը կասեցնելու հիմքին: Մասնավորապես՝ ՀՀ վճռաբեկ դատարանը նշել է, որ դատարանի պարտականությունն է կասեցնելու գործի վարույթը, եթե դրա քննությունն անհնարին է մինչև սահմանադրական, քաղաքացիական, քրեական կամ վարչական դատավարության կարգով քննվող այլ գործով կամ հարցով որոշում կայացնելը, իսկ գործի վարույթը կասեցնելու մասին դատարանի որոշման մեջ պետք է նշվեն շարժառիթները, օրենքները, այլ իրավական ակտերը, որոնցով դատարանը հանգել է հետևությունների։ Ընդ որում, ՀՀ քաղաքացիական դատավարության օրենսգրքի 105-րդ հոդվածի 1-ին կետի հիման վրա գործի վարույթը կասեցնելու վերաբերյալ որոշում կայացնելիս դատարանը պարտավոր է նշել այն կապը, որն առկա է քննվող գործի և այլ դատարանում սահմանադրական, քաղաքացիական, քրեական կամ վարչական դատավարության կարգով քննվող գործի միջև, այսինքն` նշել այլ դատավարության կարգով քննվող այն իրավահարաբերությունները կամ փաստերը, որոնք քննվող գործի համար իրավաբանական նշանակություն ունեն, ինչպես նաև պարտավոր է նշել, թե ինչու տվյալ իրավահարաբերությունը կամ փաստը չի կարող հաստատվել տվյալ գործի քննության շրջանակներում, այսինքն` ցույց տալ գործի քննության անհնարինությունը (տե՛ս, Վերա Ազիզյանն ընդդեմ Նունե Սարգսյանի թիվ ԵԱԴԴ/0452/02/09 քաղաքացիական գործով ՀՀ վճռաբեկ դատարանի 13.01.2010 թվականի որոշումը): 

ՀՀ վճռաբեկ դատարանն իր մեկ այլ որոշմամբ նշել է նաև, որ գործի վարույթի կասեցման հիմքը գործի քննության ընթացքում այնպիսի հանգամանքի ի հայտ գալն է, որն ըստ էության արգելակում է գործի հետագա ընթացքը. գործի վարույթի կասեցումը չի կարող կրել ձևական բնույթ, իսկ դրա միակ նպատակը գործի շարունակմանը խոչընդոտող հանգամանքների վերացումն է: Միաժամանակ ՀՀ վճռաբեկ դատարանը, անդրադառնալով վերաքննիչ դատարանի՝ գործի վարույթը կասեցնելու լիազորությանը, արձանագրել է, որ օրենսդիրը, սահմանելով վերաքննիչ դատարանի այս լիազորությունը, միաժամանակ չի սահմանում գործի վարույթը կասեցնելու ինքնուրույն հիմքեր, ինչը նշանակում է, որ վերաքննիչ դատարանի կողմից գործի վարույթի կասեցումը տեղի է ունենում նույն օրենսգրքի՝ «Վարույթն ընդհանուր իրավասության դատարանում» վերտառությամբ առաջին ենթաբաժնի 105-րդ և 106-րդ հոդվածներով սահմանված հիմքերով:

ՀՀ վճռաբեկ դատարանը, ՀՀ քաղաքացիական դատավարության օրենսգրքի նշված հոդվածների և 221-րդ հոդվածի 3-րդ կետում ամրագրված դրույթի համադրված վերլուծության արդյունքում գտել է, որ չնայած կասեցման հիմքերի ընդհանրությանը, վերաքննիչ դատարանում գործի վարույթի կասեցումն օժտված է որոշակի առանձնահատկությամբ՝ պայմանավորված վերաքննության բովանդակությամբ և ծավալով: Նշված առանձնահատկությունը հանգում է նրան, որ եթե առաջին ատյանի դատարանում ՀՀ քաղաքացիական դատավարության օրենսգրքի 105-րդ հոդվածում ամրագրված` գործի վարույթը կասեցնելու հիմքերը պարտադիր հիմքեր են, որոնց առկայության դեպքում առաջին ատյանի դատարանը պարտավոր է կասեցնել գործի վարույթը, ապա նույն օրենսգրքի 221-րդ հոդվածի 3-րդ կետում «կարող է կասեցնել գործի վարույթը» ձևակերպումը ենթադրում է, որ գործի վարույթը կասեցնելու հիմքերի առկայության դեպքում վերաքննիչ դատարանն օժտված է հայեցողական լիազորությամբ և տվյալ գործի կոնկրետ հանգամանքների համատեքստում վերաքննիչ դատարանն է որոշում, թե արդյոք վերաքննիչ վարույթում ի հայտ եկած տվյալ հանգամանքը խոչընդոտում է վերաքննիչ բողոքի քննության հետագա ընթացքին: Նման իրավակարգավորումը թույլ է տալիս վերաքննիչ դատարանին ստուգել և գնահատել կոնկրետ գործի հանգամանքների համակցությունը` օրենքով նախատեսված հիմքերի առկայության դեպքում կասեցման անհրաժեշտության և նպատակահարմարության հարցը լուծելիս:

Բացի այդ, ՀՀ վճռաբեկ դատարանն արձանագրել է, որ գործի վարույթը կասեցնելու հարցը լուծելիս պետք է առաջնորդվել մի կողմից գործի վարույթի կասեցման ինստիտուտի կիրառմամբ հետապնդվող վերոնշյալ իրավաչափ նպատակի և մյուս կողմից դատավարության մյուս մասնակիցների իրավունքների և օրինական շահերի պաշտպանության միջև ողջամիտ համաչափություն ապահովելու անհրաժեշտությամբ: Մասնավորապես` գործի վարույթի կասեցման հանգամանքը կարող է խոչընդոտել գործին մասնակցող շահագրգիռ անձանց իրավունքների իրացմանը, մասնավորապես` ողջամիտ ժամկետում գործի քննության իրավունքի իրացմանը (տե՛ս, Սամվել, Սահակ և Սուլթան Մարկոսյաններն ընդդեմ Լուսիկ Գևորգյանի և մյուսների թիվ ԵԿԴ/0808/02/10 քաղաքացիական գործով ՀՀ վճռաբեկ դատարանի 06.11.2013 թվականի որոշումը):

Վճռաբեկ դատարանը, նկատի ունենալով, որ սույն գործով Դատարանի վճիռը վերաքննության կարգով բողոքարկվել է գործին մասնակից չդարձված անձ Արթուր Առաքելյանի կողմից, հարկ է համարում նաև անդրադառնալ գործին մասնակից չդարձված անձանց իրավունքների և պարտականությունների վերաբերյալ ՀՀ վճռաբեկ դատարանի կողմից նախկինում տրված մեկնաբանություններին:

Այսպես, ՀՀ վճռաբեկ դատարանը, նախկինում կայացրած որոշումներում անդրադառնալով և գնահատման առարկա դարձնելով այն դեպքերը, երբ դատարանը վճիռ է կայացրել գործին մասնակից չդարձած անձանց իրավունքների և պարտականությունների վերաբերյալ, հիմք ընդունելով ՀՀ Սահմանադրության 2005 թվականի փոփոխություններով      19-րդ հոդվածը և Կոնվենցիայի 6-րդ հոդվածը, արձանագրել է իրավահավասարության ու մրցակցության սկզբունքների խախտում և բեկանել է դատական ակտը (տե՛ս, Գյումրու քաղաքապետարանն ընդդեմ Ֆելիքս Թորոսյանի թիվ 3-2343(ՎԴ) քաղաքացիական գործով ՀՀ վճռաբեկ դատարանի 17.11.2006 թվականի որոշումը)։

Մեկ այլ որոշմամբ ՀՀ վճռաբեկ դատարանը նշել է, որ օրենսդիրը գործին մաuնակից չդարձված անձանց վերապահում է գործին մաuնակցող անձանց իրավունքներ և նրանց համար uահմանում պարտականություններ միայն այն դեպքում, երբ գործն ըuտ էության լուծող դատական ակտը կայացվել է նրանց իրավունքների և պարտականությունների վերաբերյալ (տե՛ս, ՀՀ Արագածոտնի մարզի Քուչակի գյուղապետարանն ընդդեմ Լարիսա Եղիազարյանի, Գագիկ Մալխասյանի թիվ ԱՐԱԴ/0242/02/10 քաղաքացիական գործով ՀՀ վճռաբեկ դատարանի 29.07.2011 թվականի որոշումը)։

Բացի այդ, ՀՀ վճռաբեկ դատարանը նշել է, որ գործին մասնակից չդարձած անձանց դատավարական գործողություններն ուղղակիորեն պայմանավորված են նրանց դատավարական կարգավիճակով և ուղղված են վիճելի նյութական իրավահարաբերության կարգավորման կապակցությամբ թույլ տրված այնպիսի սխալի վերացմանը, որն  իրավահարաբերության ոչ բոլոր մասնակիցներին գործին մասնակից դարձնելու արդյունք է: Հետևաբար գործին մասնակից չդարձված անձը, որի իրավունքների և օրինական շահերի վերաբերյալ կայացվել է դատական ակտ, պետք է իր խախտված իրավունքներն արդյունավետ միջոցներով վերականգնելու հնարավորություն ունենա (տե՛ս, «Հայր և որդի Ադամյաններ»  ՍՊԸ-ի ընդդեմ երրորդ անձինք «Անելիք բանկ» ՓԲԸ-ի և «Երդիկ» ՍՊԸ-ի թիվ ԵԱԴԴ/0199/02/11 քաղաքացիական գործով ՀՀ վճռաբեկ դատարանի 17.07.2015 թվականի որոշումը)։

Սույն  գործով հայցվոր Սիմա Թորգոմյանը պահանջել է իր և Լևոն Թորգոմյանի միջև 01.06.2015 թվականին կնքված Երևանի Երկաթուղայինների 2-րդ փողոցի թիվ 19 հասցեում գտնվող անշարժ գույքի 1/5 բաժնի նկատմամբ կնքված ներքին առուվաճառքի պայմանագիրը ճանաչել վավեր (հատոր 1-ին, գ.թ. 5-6): Դատարանի 09.07.2015 թվականի վճռով թիվ ԵԷԴ/1951/02/15 քաղաքացիական գործի վարույթը կարճվել է՝ կողմերի միջև հաշտության համաձայնությունը հաստատելու հիմքով (հատոր 1-ին, գ.թ. 66-68): Հետագայում 18.04.2016 թվականին, որպես գործին մասնակից չդարձված անձ, Արթուր Առաքելյանի կողմից ներկայացվել է վերաքննիչ բողոք, որը ՀՀ վերաքննիչ քաղաքացիական դատարանի «Վերաքննիչ բողոքը վարույթ ընդունելու մասին›» 22.04.2016 թվականի որոշմամբ ընդունվել է վարույթ (հատոր 2-րդ, գ.թ. 52-55, 73):

27.05.2016 թվականին Սիմա Թորգոմյանի ներկայացուցիչների կողմից ներկայացվել է միջնորդություն՝ գործի վարույթը կասեցնելու մասին (հատոր 2-րդ, գ.թ. 100-101):  

Վերաքննիչ դատարանը, սույն գործի վարույթը կասեցնելով, արձանագրել է, որ Երևանի Էրեբունի և Նուբարաշեն վարչական շրջանների ընդհանուր իրավասության դատարանի վարույթում է գտնվում թիվ ԵԷԴ/3836/02/18 քաղաքացիական գործն ըստ հայցի Արթուր Առաքելյանի ընդդեմ Օֆիկ Գալստյանի և Սիմա Թորգոմյանի՝ Երևան քաղաքի Երկաթուղայինների թիվ 2 փողոցի 19-րդ տնատիրության մուտքերն առանձնացնելու և օգտագործման կարգ սահմանելու պահանջների մասին, և ըստ հակընդդեմ հայցի Սիմա Թորգոմյանի ընդդեմ Արթուր Առաքելյանի՝ Երևանի Երկաթուղայինների թիվ 2 փողոցի 19-րդ տան նկատմամբ վերջինիս ունեցած 1/5 բաժնեմասի նկատմամբ նրա սեփականության իրավունքը դադարեցնելու պահանջի մասին: Վերաքննիչ դատարանը պատճառաբանել է, որ թիվ ԵԷԴ/3836/02/15 քաղաքացիական գործով Սիմա Թորգոմյանի հակընդդեմ հայցը բավարարվելու դեպքում վիճելի անշարժ գույքում Արթուր Առաքելյանի ունեցած 1/5 բաժնի նկատմամբ սեփականության նրա իրավունքը դադարելու է, որպիսի պայմաններում նրա վերաքննիչ բողոքը կդառնա առարկայազուրկ: Հետևաբար սույն գործի վարույթը վերաքննիչ դատարանում ենթակա է կասեցման մինչև թիվ ԵԷԴ/3836/02/15 քաղաքացիական գործով վերջնական դատական ակտ կայացնելը:

Հիմք ընդունելով վերը նշված իրավական վերլուծությունները և դրանք համադրելով սույն գործի փաստերի հետ՝ Վճռաբեկ դատարանը գտնում է, որ սույն գործով որպես գործին մասնակից չդարձված անձ Արթուր Առաքելյանի կողմից Դատարանի վճիռը վերաքննության կարգով բողոքարկվելու պայմաններում վերաքննիչ վարույթում պարզման ենթակա է միայն սույն գործով բողոքարկված դատական ակտը վերջինիս իրավունքներին և պարտականություններին առնչվելու հանգամանքը: Ընդ որում, նշված հանգամանքի հաստատումը Վերաքննիչ դատարանի կողմից Դատարանի վճռի բեկանման պարտադիր հիմք է: Հետևաբար քանի դեռ նշված հանգամանքը չի պարզվել, այլ կերպ ասած՝ չի լուծվել Արթուր Առաքելյանի՝ սույն գործով վիճելի նյութաիրավական հարաբերության մասնակից լինելու և այդ հիմքով նաև՝ սույն գործին մասնակցության հարցը, այլ՝ թիվ ԵԷԴ/3836/02/15 քաղաքացիական գործի առկայությունը չի կարող սույն գործի քննության անհնարինության հիմք հանդիսանալ և խոչընդոտել սույն գործով վերաքննիչ բողոքի քննության հետագա ընթացքը:

Նման պայմաններում Վճռաբեկ դատարանը գտնում է, որ թիվ ԵԷԴ/3836/02/15 քաղաքացիական գործի քննությունն անհնարին չի դարձնում Արթուր Առաքելյանի՝ որպես գործին մասնակից չդարձված անձի կողմից բերված վերաքննիչ բողոքի քննությունը, ավելին գործի վարույթը կասեցնելով՝ Վերաքննիչ դատարանը չի ապահովվել մի կողմից գործի վարույթի կասեցման ինստիտուտի կիրառման իրավաչափ նպատակի և մյուս կողմից՝ բողոք բերած անձի իրավունքների և օրինական շահերի պաշտպանության միջև ողջամիտ համաչափությունը, ինչի արդյունքում վիճարկվող որոշմամբ խախտվել է Արթուր Առաքելյանի՝ վերաքննության կարգով իրա­վական պաշտպանություն հայցելու իրավունքը:

Այսպիսով, վճռաբեկ բողոքի հիմքի առկայությունը Վճռաբեկ դատարանը դիտում է բավարար` ՀՀ քաղաքացիական դատավարության օրենսգրքի 228-րդ հոդվածի ուժով Վերաքննիչ դատարանի որոշումը վերացնելու համար:

Ելնելով վերոգրյալից և ղեկավարվելով ՀՀ քաղաքացիական դատավարության օրենսգրքի 222-րդ, 240-րդ և 241¹-րդ հոդվածներով` Վճռաբեկ դատարանը

ՈՐՈՇԵՑ