2018 թվականի մարտի 20-ին                                                               ք.Երևանում

Պ Ա Ր Զ Ե Ց

Գործի դատավարական նախապատմությունը.

1. 2016 թվականի հունվարի 11-ին ՀՀ քննչական կոմիտեի զինվորական քննչական գլխավոր վարչության 3-րդ կայազորային քննչական բաժնում հարուցվել է թիվ 90850216 քրեական գործը։

Նախաքննության մարմնի` 2016 թվականի մարտի 28-ի որոշմամբ Ռազմիկ Չանախչյանը ներգրավվել է որպես մեղադրյալ, և նրան մեղադրանք է առաջադրվել ՀՀ քրեական օրենսգրքի 356-րդ հոդվածի 1-ին մասով։ Նախաքննության մարմնի` նույն օրվա մեկ այլ որոշմամբ Ռ.Չանախչյանի նկատմամբ որպես խափանման միջոց է ընտրվել հրամանատարության հսկողության հանձնելը։

2016 թվականի մարտի 30-ին քրեական գործը մեղադրական եզրակացությամբ ուղարկվել է Սյունիքի մարզի ընդհանուր իրավասության առաջին ատյանի դատարան (այսուհետ` նաև Առաջին ատյանի դատարան)։

2. Առաջին ատյանի դատարանի` 2017 թվականի մարտի 13-ի դատավճռով Ռազմիկ Չանախչյանը մեղավոր է ճանաչվել ՀՀ քրեական օրենսգրքի 356-րդ հոդվածի 1-ին մասով, և ՀՀ քրեական օրենսգրքի 67.1-րդ հոդվածի կիրառմամբ նրա նկատմամբ պատիժ է նշանակվել ազատազրկում` 1 (մեկ) տարի ժամկետով։ ՀՀ քրեական օրենսգրքի 70-րդ հոդվածի կիրառմամբ նշանակված ազատազրկման ձևով պատիժը պայմանականորեն չի կիրառվել, և սահմանվել է փորձաշրջան` 3 (երեք) տարի ժամկետով։

3. Մեղադրող Բ.Բախշիյանի վերաքննիչ բողոքի քննության արդյունքում ՀՀ վերաքննիչ քրեական դատարանը (այսուհետ` նաև Վերաքննիչ դատարան) 2017 թվականի հունիսի 30-ի որոշմամբ մեղադրողի վերաքննիչ բողոքը բավարարել է, Առաջին ատյանի դատարանի` 2017 թվականի մարտի 13-ի դատավճիռը պատժի մասով բեկանել և փոփոխել է ու ամբաստանյալ Ռ.Չանախչյանին դատապարտել ազատազրկման` 1 (մեկ) տարի ժամկետով։ Դատավճիռը մնացած մասով թողնվել է անփոփոխ։

4. Վերաքննիչ դատարանի` 2017 թվականի հունիսի 30-ի որոշման դեմ ամբաստանյալ Ռ.Չանախչյանի պաշտպան Ա.Քարամյանը բերել է վճռաբեկ բողոք, որը Վճռաբեկ դատարանի` 2017 թվականի դեկտեմբերի 18-ի որոշմամբ ընդունվել է վարույթ։

4.1. 2018 թվականի մարտի 17-ին Վճռաբեկ դատարանում ստացվել է ամբաստանյալ Ռ.Չանախչյանի դիմումը, որով վերջինս խնդրել է իր վերաբերյալ քրեական գործի վարույթը կարճել` հաշվի առնելով, որ գործի ողջ քննության ընթացքում չի խուսափել քննությունից կամ դատից, և լրացել են ՀՀ քրեական օրենսգրքի 75-րդ հոդվածով նախատեսված վաղեմության ժամկետները։

Դատավարության մասնակիցների կողմից վճռաբեկ բողոքի պատասխան չի ներկայացվել։

Վճռաբեկ բողոքի քննության համար էական նշանակություն ունեցող փաստերը.

5. Նախաքննության մարմնի կողմից Ռ.Չանախչյանին մեղադրանք է առաջադրվել ՀՀ քրեական օրենսգրքի 356-րդ հոդվածի 1-ին մասով այն բանի համար, որ «(…) [Ն]ա հանդիսանալով ՊԲ 47455 զորամասի 3-րդ հրետանային դիվիզիոնի 8-րդ մարտկոցի 3-րդ հաշվարկի համար, կոչումով շարքային, 2015 թվականի դեկտեմբերի 26-ին, ժամը 12։00-13։00-ն, չպահպանելով ՀՀ զինված ուժերի Ներքին ծառայության կանոնագրքի 13-րդ և 41-րդ հոդվածների պահանջները` հրամանատարի հրամանը անվերապահորեն, ճշտորեն և նշված ժամկետում կատարելու փոխարեն հանդուգն կերպով հրաժարվել է կատարել նույն դիվիզիոնի հրամանատար, մայոր Արմեն Սմբատի Սանթրյանի օրինական և սահմանված կարգով իրեն տրված հրամանը` իրեն հատկացված տարածքը մաքրելու վերաբերյալ, դրանով իսկ հեղինակազրկելով հրամանատարի դերը ենթակա դիվիզիոնի ողջ անձնակազմի շրջանում և խաթարելով պետ (հրամանատար)-ստորադաս (ենթակա) սահմանված կանոնադրային հարաբերությունները, որով էական վնաս է պատճառել ծառայության շահերին (…)» (տե՛ս քրեական գործ, հատոր 1-ին, թերթեր 111-112)։

5.1. Նախաքննական մարմնի կողմից կազմված մեղադրական եզրակացությունում նշվում է. «(...) 2015 թվականի դեկտեմբերի 26-ին ժամը 12։00-ի սահմաններում ՊԲ 47455 զորամասի 3-րդ հրետանային դիվիզիոնի հրամանատար, մայոր Արմեն Սմբատի Սանթրյանը զորամասի շարահրապարակում նույն դիվիզիոնի ժամկետային զինծառայողներ, կրտսեր սերժանտ Տիգրան Ղազարյանին և շարքայիններ Նարեկ Կարապետյանին, Հայկ Մինասյանին և Ռազմիկ Չանախչյանին 8-րդ մարտկոցին հատկացված տարածքը մաքրելու վերաբերյալ օրինական և սահմանված կարգով հրաման է տվել, որից հետո վերջիններս սկսել են մաքրության աշխատանքը, իսկ մայոր Ա.Սանթրյանի գնալուց հետո շարքային Ռ.Չանախչյանը դադարեցրել է այն կատարել։ Շուրջ 30 րոպե անց մայոր Ա.Սանթրյանը վերադարձել է շարահրապարակ և տեսնելով, որ մաքրության աշխատանքը թերի է կատարված, իր մոտ է կանչել Տ.Ղազարյանին, Ն.Կարապետյանին, Հ.Մինասյանին և Ռ.Չանախչյանին ու կրկին օրինական և սահմանված կարգով վերջիններիս հրաման տվել շարունակել մաքրության աշխատանքը, որից անմիջապես հետո Տ.Ղազարյանը, Ն.Կարապետյանը և Հ.Մինասյանը շարունակել են այն կատարել, իսկ Ռ.Չանախչյանը բացահայտ կերպով հրաժարվել և չի կատարել մայոր Ա.Սանթրյանի կողմից տրված բանավոր հրամանը` մաքրության աշխատանք կատարելու վերաբերյալ (...)» (տե՛ս քրեական գործ, հատոր 1-ին, թերթեր 127-128)։

6. Վկա Տիգրան Ղազարյանը դատական քննության ընթացքում ցուցմունք է տվել այն մասին, որ. «(…) Դեկտեմբերի 26-ին է հրաման չկատարելու այդ դեպքը տեղի ունեցել ու դրա մասին իմացել է դիվիզիոնի հրամանատար, մայոր Սանթրյանից։ Դեկտեմբերի 26-ին տողան էին կանգնած եղել, դրանից հետո գնացել են ավտոպարկ, որից հետո մաքրություն իրականացնելու համար բաժանվել են մասերի։ Այդ ամենից հետո վերադարձել են «պլաց»։ Այդտեղ են եղել ինքը, Ռազմիկ Չանախչյանը, Նարեկ Հայրապետյանը և Հայկ Մինասյանը` դիվիզիոնի հրամանատար մայոր Սանթրյանի հրամանի հիման վրա մաքրություն իրականացնելու համար։ Ինքը մաքրություն է կատարել և չի նկատել, թե արդյոք եղել է որևէ մեկը, ով մաքրություն չի կատարել։ Ինքը չի նկատել նաև, թե արդյոք Ռ.Չանախչյանը մաքրություն կատարել է, թե` ոչ, քանի որ նրան մեջքով է կանգնած եղել։ Ռ.Չանախչյանի մոտ կանգնած է եղել Հայկ Մինասյանը։ Յուրաքանչյուրի համար նախատեսված է եղել մաքրություն իրականացնելու որոշակի տարածք։ Իրենց մաքրության աշխատանքը հետո ստուգել է մայոր Սանթրյանը։ Հետո տեսել է, որ մայոր Սանթրյանը և Ռազմիկ Չանախչյանը իջնում են շտաբ։ Դրանից հետո է միայն իմացել, որ դա կապված է եղել Ռ.Չանախչյանի կողմից մայոր Սանթրյանի հրամանը, տարածքը մաքրելու վերաբերյալ, չկատարելու հետ։ Ինքը ստուգման պահին մայոր Սանթրյանի և Ռ.Չանախչյանի միջև դրա հետ կապված որևէ խոսակցություն չի լսել, քանի որ իր տարածքը մաքրելիս է եղել։ Ինքը անձամբ չի տեսել, որ Ռ.Չանախչյանը չի կատարել մայոր Սանթրյանի հրամանը (…)։ Ինքը Ռազմիկ Չանախչյանի կողմից մաքրություն չկատարելու մասին իմացել է մայոր Սանթրյանից» (տե՛ս քրեական գործ, հատոր 2-րդ, թերթ 175)։

6.1. Վկա Նարեկ Կարապետյանը նախաքննության ընթացքում ցուցմունք է տվել այն մասին, որ. «(…)  2015 թվականի դեկտեմբերի 26-ին դիվիզիոնի հավաքատնտեսային պլանի համաձայն պետք է մաքրվեր 8-րդ մարտկոցին հատկացված տարածքը։ Շարահրապարակում մայոր Սանթրյանը [իրեն, Տիգրան Ղազարյանին, Հայկ Մինասյանին և Ռազմիկ Չանախչյանին] ցույց է տվել 8-րդ մարտկոցին հատկացված տարածքը։ (…) Դրանից հետո մայոր Սանթրյանը սահմանված կարգով իրենց չորսին հրամայել է սկսել տարածքի մաքրությունը, այդ ժամանակ մայոր Սանթրյանը գնացել է։ Դրանից հետո Չանախչյանը ավելը ձեռքից դրել է գետնին և կանգնել է այնտեղ, իսկ մինչ այդ երբ մայոր Սանթրյանը դեռ չէր գնացել, Չանախչյանը ավելով մաքրում էր անկյունաքարերի կողքերը։ Իրենք գործը ավարտելուց հետո գնացել են վերև, մոտ 30 րոպե հետո` ժամը 13։00-ի սահմաններում, իրենց տեղեկացրել են, որ մայոր Սանթրյանը շարահրապարակում է և իր մոտ է կանչում շարահրապարակը մաքրող 4 զինվորներին։ Իրենք չորսով գնացել են շարահրապարակ։ Մայոր Սանթրյանը ասել է, որ մաքրությունը լավ չի արված և սահմանված կարգով բոլորին հրամայել է, որ յուրաքանչյուրը իրենց հատկացված տարածքը կրկին մաքրեն։ Սկսել են մաքրությունը և չանցած 2 րոպե ինքը նկատել է, որ մայոր Սանթրյանի և Ռ.Չանախչյանի միջև առաջացել է վիճաբանություն` ինչ որ կոնֆլիկտային իրավիճակ, որը տևել է շատ կարճ, մի քանի վայրկյան և զգացել է, որ նրանք միմյանց չեն հասկանում, ձայները չեն բարձրացրել, միմյանց չեն հայհոյել, չեն քաշքշել և չեն հարվածել։ Ինքը կոնկրետ չի լսել, թե ինչ թեմայի շուրջ են խոսել, քանի որ բարձր չէին խոսում և այդպես մի քանի վայրկյան խոսելուց հետո մայոր Սանթրյանը և Չանախչյանը գնացել են զորամասի շտաբ։ Ինքը նույն օրը մայոր Սանթրյանից տեղեկացել է, որ վերը նշված վիճաբանության ընթացքում ինքը հրամայել է մաքրություն կատարել մի քանի անգամ, իսկ Չանախչյանն էլ հրաժարվել է մաքրություն կատարելուց (…)» (տե՛ս քրեական գործ, հատոր 1, թերթեր 77-78)։

6.2. Վկա Հայկ Մինասյանը նախաքննության ընթացքում ցուցմունք է տվել այն մասին, որ. «(…)  2015 թվականի դեկտեմբերի 26-ին դիվիզիոնի հավաքատնտեսային պլանի համաձայն պետք է մաքրվեր 8-րդ մարտկոցին հատկացված տարածքը։ Շարահրապարակում մայոր Սանթրյանը [իրեն, Տիգրան Ղազարյանին, Նարեկ Կարապետյանին և Ռազմիկ Չանախչյանին] ցույց է տվել 8-րդ մարտկոցին հատկացված տարածքը։ (…) Դրանից հետո մայոր Սանթրյանը սահմանված կարգով իրենց չորսին հրամայել է սկսել տարածքի մաքրությունը, այդ ժամանակ իրենք չորսով վերցրել են ավելները և սկսել մաքրությունը։ Մայոր Սանթրյանի գնալուց հետո իրենք բոլորը շարունակել են գործը։ Վերջացնելուց հետո գնացել են լվացվելու, այնուհետև իրենց կանչել է մայոր Սանթրյանը ասելով, որ տարածքը լավ չի մաքրվել և նորից սկսել են մաքրությունը։ Որոշ ժամանակ անց իրենք տեղեկանում են, որ իրենց կանչել է մայոր Սանթրյանը։ Նրան ներկայանալուց հետո նա հարցրել է, թե ինչ դեպք է տեղի ունեցել քիչ առաջ շարահրապարակում և ինքը պատասխանել է, որ ոչ մի բան չի նկատել։ Ինքը կոնկրետ չի հիշում մայոր Սանթրյանի գնալուց հետո Չանախչյանը շարունակել է տարածքը մաքրել, թե ոչ, քանի որ ինքը զբաղված էր տարածքի մաքրությամբ և ուշադրություն չի դարձրել։ Երբ 2-րդ անգամ մայոր Սանթրյանը իրենց հրամայել է կատարել տարածքների մաքրությունը, ինքը սկսելով մաքրել տարածությունը չի նկատել Չանախչյանը կատարում է մաքրություն, թե ոչ, որից հետո ինքը նկատել է, որ մայոր Սանթրյանը և Չանախչյանը գնացել են շարահրապարակից։ Դա եղել է իրենց գործը սկսելուց մի քանի րոպե հետո և ինքը չգիտի, թե նրանց միջև ինչ խոսակցություն է տեղի ունեցել և ինչու են գնացել, քանի որ զբաղված է եղել իր աշխատանքով։ Այդ մաքրությունը ավարտելուց հետո մայոր Սանթրյանը իրենց 3-ին կանչել է իր սենյակ և հարցրել, թե տեսել են արդյոք ինչ է տեղի ունեցել շարահրապարակում մաքրություն կատարելու ժամանակ, այն որ իր ներկայությամբ Չանախչյանը հրաժարվել է մաքրություն կատարել և ինքը պատասխանել է, որ ուշադիր չի եղել, թե նրանց միջև ինչ խոսակցություն է եղել (…)» (տե՛ս քրեական գործ, հատոր 1, թերթեր 88-89)։

6.3. Վկա Խաչիկ Աղաբեկյանը դատական քննության ընթացքում ցուցմունք է տվել այն մասին, որ. «(…) Ինքը ընդհանուր խոսակցություններից լսել է, որ շարահրապարակում Ռազմիկ Չանախչյանը չի կատարել մայոր Սանթրյանի հրամանը` կապված տարածքի մաքրության հետ։ (…) Ինքը անձամբ ականատես չի եղել Ռազմիկ Չանախչյանի կողմից մայոր Սանթրյանի հրամանի չկատարմանը» (տե՛ս քրեական գործ, հատոր 2-րդ, թերթ 175)։

6.4. Վկա Արմեն Սանթրյանը դատական քննության ընթացքում ցուցմունք է տվել այն մասին, որ. «(…) [Ի]նքը որպես հրամանատար Ռազմիկ Չանախչյանին և ևս 3 զինծառայողներին խնդիր է առաջադրել տարածքի մաքրություն իրականացնելու վերաբերյալ` տարածքը բաժանելով հավասար մասերի։ Մի որոշ ժամանակ հետո վերադարձել է և տեսել, որ տարածքում ոչ մեկը չկա ու տարածքը մաքրված է մասամբ` Ռազմիկ Չանախչյանին հանձնված տարածքը մաքրված չի եղել։ Դրանից հետո նորից նրանց կանչել է շարահրապարակ և կրկին բոլորին խնդիր է առաջադրել մաքրել ամբողջ տարածքը և կանգնել է այնտեղ ու հետևել աշխատանքին։ Այդ ընթացքում նկատել է, որ բոլորը կատարում են մաքրություն, բացի Ռազմիկ Չանախչյանից։ Նրանից հարցրել է, թե ինչու չի կատարում հրամանը, նա էլ պատասխանել է. «Ինչ կա, եկել ես գլխիս կայնել ես, էս ինչ ձև ա»։ Դրանից հետո ինքը նորից նրան հրամայել է, որ կատարի նրա տարածքի մաքրությունը, սակայն նա ասել է, որ հրաժարվում է կատարել։ Այդ ամենից հետո ինքը նրան ներկայացրել է հրամանատարությանը` նրա վերաբերյալ վերջնական որոշում կայացնելու համար» (տե՛ս քրեական գործ, հատոր 2-րդ, թերթեր 175-176)։

6.5. Ամբաստանյալ Ռազմիկ Չանախչյանը դատական քննության ընթացքում ցուցմունք է տվել այն մասին, որ. «(…) [Դ]եպքի օրից մի երեք օր առաջ գտնվել է բուժկետում ջերմության պատճառով։ Ինքը կարող է լավ մաքրած չլիներ տարածքը, բայց մաքրություն իրականացրել է։ Ինքը գտնվել է բուժկետում, երբ որ Նարեկ Կարապետյանն եկել է այնտեղ և ասել, որ մայոր Սանթրյանը նորից իրենց կանչում է շարահրապարակ։ Սանթրյանը իրեն ասել է, թե ինչու չի մաքրել իր տարածքը, ինքն էլ նրան ասել է, թե այդ ինչ ձև է խոսում իր հետ, բայց մայոր Սանթրյանի կողմից ասված արտահայտություններն իր կողմից չեն հնչեցվել։ (…) Սանթրյանը կոնկրետ հրաման չի տվել։ Եթե նրա ասածը հրաման է եղել, ուրեմն ինքը մեղավոր է, որ թերի է կատարել, բայց կատարել է։ (…) Շարահրապարակի մաքրություն իրականացնելու հանձնարարությունը տալու ժամանակ ներկա են եղել մոտ 15 հոգի զինծառայող և բոլորն էլ անցել են մաքրության գործին։ Ինքը թերի է կատարել մաքրությունը, քանի որ իրեն լավ չի զգացել։ Սանթրյանը սահմանված կարգով հրաման չի տվել, այլ ասել է. «Գործ արեք, արա»։ Իր համար դա հրաման չի հանդիսանում։ Ինքը մայոր Սանթրյանին չի ասել, որ իրեն լավ չի զգում։ (…) Ինքը մաքրել է մոտ 3-4 մետր ու զգացել է, որ լավ չի իրեն զգում ու գնացել է բուժկետ։ (…) Շարահրապարակը ընդհանուր մաքուր է եղել և հնարավոր չէր լինի ակնհայտ ասել, որ դրա որևէ հատվածը մաքուր չէ։ (…) 1-ին անգամ մաքրությունը կիսատ է թողել, քանի որ լավ չի զգացել իրեն, իսկ 2-րդ անգամ «արա» բառը լսելուց հետո չի կատարել» (տե՛ս քրեական գործ, հատոր 2-րդ, թերթեր 174-175)։

7. Առաջին ատյանի դատարանը, ՀՀ քրեական օրենսգրքի 356-րդ հոդվածի 1-ին մասով առաջադրված մեղադրանքում Ռ.Չանախչյանին ճանաչելով մեղավոր, իր դատական ակտը պատճառաբանել է հետևյալ կերպ. «(...) Դատարանը գտնում է, որ Դատավճռ[ում] (…) շարադրված թույլատրելի և վերաբերելի ապացույցների բավարար համակցությամբ ապացուցված է, որ.

(...)

Ռազմիկ Չանախչյանի կողմից պատշաճ չի կատարվել հրամանի պահանջները.

Այսպես, չնայած ի սկզբանե Ռ.Չանախչյանի կողմից որոշակի մաքրության աշխատանքներ կատարվել են, սակայն դրանք թերի են կատարվել, իսկ երբ մայոր Արմեն Սանթրյանը աշխատանքների կատարումը ստուգելուց հետո պահանջել է պատշաճ կարգով կատարել մաքրությունը, Ռ.Չանախչյանը, խախտելով ՀՀ ԶՈՒ ներքին ծառայության կանոնագրքի 13-րդ, 41-րդ հոդվածների պահանջները բացահայտ հրաժարվել է նշված պահանջը կատարելուց, այսինքն` հրաժարվել է կատարել հրամանը։

Ռազմիկ Չանախչյանի կողմից բացահայտ կերպով Ա.Սանթրյանի կողմից տրված հրամանի չկատարումը հանգեցրել է ենթակա դիվիզիոնի ողջ անձակազմի շրջանում հրամանատարի դերի հեղինակազրկմանը և պետ-ստորադաս սահմանված կանոնադրային հարաբերությունների խաթարմանը, ինչով էական վնաս է պատճառվել ծառայության շահերին։

Հիմք ընդունելով վերոգրյալը, Դատարանը հաստատված է համարում Ռազմիկ Չանախչյանին առաջադրված մեղադրանքի հիմնավորվածությունը և նրան մեղավոր է ճանաչում ՀՀ քրեական օրենսգրքի 356-րդ հոդվածի 1-ին մասով։

 (…)

Դատարանը, հաշվի առնելով ամբաստանյալ Ռազմիկ Չանախչյանի կատարած արարքի` հանրության համար վտանգավորության աստիճանը և բնույթը, այդ թվում` հանցագործության կատարման հանգամանքներն ու նրա գործողությունների վտանգավորության աստիճանը, նրա անձը բնութագրող և պատասխանատվությունն ու պատիժը մեղմացնող ու ծանրացնող վերը նշված հանգամանքները, հանգում է այն հետևության, որ ամբաստանյալ Ռազմիկ Չանախչյանի ուղղվելը հնարավոր է առանց նրա կողմից ազատազրկման ձևով նշանակված պատիժը կրելու, այսինքն` կիրառելի է ՀՀ քրեական օրենսգրքի 70-րդ հոդվածը (…)» (տե՛ս քրեական գործ, հատոր 2-րդ, թերթեր 178-179)։

8. Վերաքննիչ դատարանը, պատժի մասով փոփոխելով Առաջին ատյանի դատարանի դատավճիռը, փաստել է. «(...) Ռազմիկ Չանախչյանի նկատմամբ նշանակված պատիժը կրելու նպատակահարմարության հարցը քննարկելիս Առաջին ատյանի դատարանը պատշաճ գնահատման չի ենթարկել ամբաստանյալի կողմից կատարված` զինվորական ծառայության կարգի դեմ ուղղված հանցագործությանը նախորդող և ուղեկցող մի շարք հանգամանքներ, ինչպես նաև այն, որ ամբաստանյալը նախկինում երկու անգամ դատապարտվել է նույնաբնույթ հանցավոր արարքներ կատարելու համար։

Հետևաբար, Վերաքննիչ դատարանը գտնում է, որ Ռազմիկ Չանախչյանի նկատմամբ նշանակված պատիժը պայմանականորեն չկիրառելու նպատակահարմարության վերաբերյալ Առաջին ատյանի դատարանի հետևությունն իրավաչափ չէ (…)» (տե՛ս քրեական գործ, հատոր 3-րդ, թերթ 58)։

Վճռաբեկ բողոքի հիմքերը, հիմնավորումները և պահանջը.

Վճռաբեկ բողոքը քննվում է հետևյալ հիմքերի սահմաններում ներքոհիշյալ հիմնավորումներով.

9. Բողոքի հեղինակը գտել է, որ Վերաքննիչ դատարանը, պատժի մասով բեկանելով և փոփոխելով Առաջին ատյանի դատարանի դատավճիռը, թույլ է տվել դատական սխալ, այն է` խախտել է ՀՀ քրեական օրենսգրքի 10-րդ, 48-րդ, 61-րդ և  70-րդ հոդվածների պահանջները, որոնք ազդել են գործի ելքի վրա և հանգեցրել օրենքի պահանջներին չհամապատասխանող դատական ակտ կայացնելուն։

Ի հիմնավորումը վերոնշյալի` բողոքաբերը, ի թիվս այլոց, նշել է, որ Վերաքննիչ դատարանը չի կատարել ամբաստանյալի անձը բնութագրող, նրա պատասխանատվությունն ու պատիժը մեղմացնող հանգամանքները հաստատող ապացույցները բարեխիղճ գնահատելու իր պարտականությունը։ Ինչ վերաբերում է Ռ.Չանախչյանի ուղղվելու, սոցիալական արդարությունը վերականգնելու և նոր հանցագործությունների կատարումը կանխելու պատժի նպատակների իրագործմանը, ապա ըստ պաշտպանի` պատժի նպատակներն իրագործվում են, քանի որ նա իրեն մեղավոր է ճանաչել, զղջացել է կատարած արարքի համար, տվել է խոստովանական ցուցմունք, աջակցել է նախաքննությանը, ինչպես նաև ԵՊՀ աստվածաբանության ֆակուլտետի մագիստրատուրայում և իրավաբանական ֆակուլտետում սովորելու առկայությունը բավարար է նրան ուղղելու և նոր հանցագործությունները կանխելու համար։ Բացի այդ, ամբաստանյալն այս ընթացքում որևէ նոր հանցավոր արարք չի կատարել։

10. Վերոգրյալի հիման վրա բողոք բերած անձը խնդրել է պատժի մասով բեկանել Վերաքննիչ դատարանի որոշումը, փոփոխել այն և բեկանված մասով կայացնել գործն ըստ էության լուծող դատական ակտ, այն է` կիրառել ՀՀ քրեական օրենսգրքի 70-րդ հոդվածի դրույթները, և 1 տարի ժամկետով ազատազրկման ձևով նշանակված պատիժը պայմանականորեն չկիրառել` օրինական ուժ տալով Առաջին ատյանի դատարանի դատավճռին։

 Վճռաբեկ դատարանի պատճառաբանությունները և եզրահանգումը.

11. Վճռաբեկ դատարանն արձանագրում է, որ սույն գործով բողոքաբերի կողմից բարձրացված իրավական հարցը վերաբերում է ամբաստանյալի նկատմամբ նշանակված պատիժը պայմանականորեն չկիրառելուն։ Միևնույն ժամանակ հիմք ընդունելով ՀՀ քրեական դատավարության օրենսգրքի 398-րդ հոդվածի 3-րդ մասում ամրագրված նորմը և հաշվի առնելով այդ կապակցությամբ Մ.Էլոյանի և մյուսների գործով Վճռաբեկ դատարանի ձևավորած իրավական դիրքորոշումները (տե՛ս Մ.Էլոյանի և մյուսների գործով Վճռաբեկ դատարանի` 2011 թվականի հուլիսի 13-ի թիվ ԵԿԴ/0211/01/10 որոշման 13-14-րդ կետերը)` Վճռաբեկ դատարանը փաստում է, որ մինչ բողոքաբերի կողմից բարձրացրած իրավական խնդրին անդրադառնալն անհրաժեշտ է քննարկման առարկա դարձնել Ռ.Չանախչյանին մեղսագրված արարքի որակման հարցը, քանի որ սույն գործով առերևույթ առկա է քրեական հետապնդումը և քրեական գործի վարույթը բացառող հանգամանք։ Այդ համատեքստում Վճռաբեկ դատարանը գտնում է, որ հրաման չկատարելու հանցակազմի (ՀՀ քրեական օրենսգրքի 356-րդ հոդվածի 1-ին մաս) կապակցությամբ առկա է օրենքի միատեսակ կիրառություն ապահովելու խնդիր։ Ուստի անհրաժեշտ է արտահայտել իրավական դիրքորոշումներ, որոնք կարող են ուղղորդող նշանակություն ունենալ նման գործերով դատական պրակտիկայի ճիշտ ձևավորման համար։