ՀԱՆՈՒՆ ՀԱՅԱՍՏԱՆԻ ՀԱՆՐԱՊԵՏՈՒԹՅԱՆ
ՀԱՅԱՍՏԱՆԻ ՀԱՆՐԱՊԵՏՈՒԹՅԱՆ
ՍԱՀՄԱՆԱԴՐԱԿԱՆ ԴԱՏԱՐԱՆԻ
Ո Ր Ո Շ ՈՒ Մ Ը
|
Քաղ. Երևան |
20 դեկտեմբերի 2011 թ. |
1970 ԹՎԱԿԱՆԻ ՄԱՐՏԻ 18-ԻՆ ՀԱԱԳԱՅՈՒՄ ՍՏՈՐԱԳՐՎԱԾ` ՔԱՂԱՔԱՑԻԱԿԱՆ ԿԱՄ ԱՌԵՎՏՐԱՅԻՆ ԳՈՐԾԵՐՈՎ ԱՐՏԵՐԿՐՈՒՄ ԱՊԱՑՈՒՅՑՆԵՐ ՁԵՌՔ ԲԵՐԵԼՈՒ ՄԱՍԻՆ ԿՈՆՎԵՆՑԻԱՅՈՒՄ (ԿԻՑ ՎԵՐԱՊԱՀՈՒՄՈՎ ԵՎ ՀԱՅՏԱՐԱՐՈՒԹՅՈՒՆՆԵՐՈՎ) ԱՄՐԱԳՐՎԱԾ ՊԱՐՏԱՎՈՐՈՒԹՅՈՒՆՆԵՐԻ` ՀԱՅԱՍՏԱՆԻ ՀԱՆՐԱՊԵՏՈՒԹՅԱՆ ՍԱՀՄԱՆԱԴՐՈՒԹՅԱՆԸ ՀԱՄԱՊԱՏԱՍԽԱՆՈՒԹՅԱՆ ՀԱՐՑԸ ՈՐՈՇԵԼՈՒ ՎԵՐԱԲԵՐՅԱԼ ԳՈՐԾՈՎ
Հայաստանի Հանրապետության սահմանադրական դատարանը` կազմով. Գ. Հարությունյանի (նախագահող), Կ. Բալայանի, Ֆ. Թոխյանի, Մ. Թոփուզյանի, Ա. Խաչատրյանի, Հ. Նազարյանի, Ա. Պետրոսյանի (զեկուցող), Վ. Պողոսյանի,
համաձայն Հայաստանի Հանրապետության Սահմանադրության 100-րդ հոդվածի 2-րդ կետի, 101-րդ հոդվածի 1-ին մասի 1-ին կետի, «Սահմանադրական դատարանի մասին» Հայաստանի Հանրապետության օրենքի 25, 38 և 72-րդ հոդվածների,
դռնբաց նիստում գրավոր ընթացակարգով քննեց «1970 թվականի մարտի 18-ին Հաագայում ստորագրված` Քաղաքացիական կամ առևտրային գործերով արտերկրում ապացույցներ ձեռք բերելու մասին կոնվենցիայում (կից վերապահումով և հայտարարություններով) ամրագրված պարտավորությունների` Հայաստանի Հանրապետության Սահմանադրությանը համապատասխանության հարցը որոշելու վերաբերյալ» գործը:
Գործի քննության առիթ է հանդիսացել Հանրապետության Նախագահի` 2011 թվականի նոյեմբերի 3-ին Հայաստանի Հանրապետության սահմանադրական դատարան մուտքագրված դիմումը:
Ուսումնասիրելով սույն գործով զեկուցողի գրավոր հաղորդումը, Հանրապետության Նախագահի պաշտոնական ներկայացուցիչ` Հայաստանի Հանրապետության արդարադատության նախարարի տեղակալ Է. Բաբայանի գրավոր բացատրությունը, հետազոտելով կոնվենցիան և գործում առկա մյուս փաստաթղթերը, Հայաստանի Հանրապետության սահմանադրական դատարանը պարզեց.
1. Քաղաքացիական կամ առևտրային գործերով արտերկրում ապացույցներ ձեռք բերելու մասին կոնվենցիան (Կոնվենցիա) ստորագրվել է 1970 թվականի մարտի 18-ին` Հաագայում:
Կոնվենցիայի վերաբերյալ Հայաստանի Հանրապետությունը կատարել է վերապահում և հայտարարություններ:
2. Կոնվենցիայի նպատակն է բարելավել փոխադարձ դատական համագործակցությունը քաղաքացիական կամ առևտրային գործերում, ինչպես նաև դյուրացնել հարցման նամակների փոխանցումն ու կատարումը:
3. Կոնվենցիայով Հայաստանի Հանրապետությունը, մասնավորապես, ստանձնում է հետևյալ պարտավորությունները.
- Հայաստանի Հանրապետության օրենսդրությանը համապատասխան նշանակել կենտրոնական մարմին, մյուս պայմանավորվող կողմի դատական մարմնի կողմից ուղարկված հարցման նամակներն ստանալու և դրանք կատարելու իրավասություն ունեցող մարմնին փոխանցելու պարտականությամբ.
- ապահովել, որպեսզի նամակներն ուղարկվեն կատարող պետության կենտրոնական մարմնին առանց այդ պետության այլ մարմնի միջոցով փոխանցվելու.
- ապահովել, որպեսզի հարցման նամակը լինի հարցվող մարմնի լեզվով կամ ուղեկցվի այդ լեզվով թարգմանությամբ.
- ապահովել, որպեսզի յուրաքանչյուր դեպքում, երբ նամակը չի կատարվում ամբողջությամբ կամ մասնակիորեն, հարցում ներկայացնող մարմինը նույն ուղիով անհապաղ տեղեկացվի` նշելով չկատարելու պատճառների մասին.
- երաշխավորել, որ նամակի կատարումը չի հանգեցնի հարկերի կամ այլ վճարների որևէ հատուցման.
- երաշխավորել, որ Հայաստանի Հանրապետության դիվանագիտական աշխատակիցը կամ հյուպատոսական գործակալը մյուս պայմանավորվող պետության տարածքում և այն տարածքում, որտեղ նա իրականացնում է իր գործառույթները, ապացույցներ ձեռք բերի, առանց հարկադրանքի, այն պետության քաղաքացիներից, որտեղ նա իրականացնում է իր գործառույթները, կամ երրորդ պետության քաղաքացիներից` Հայաստանի Հանրապետության դատարաններում հարուցված վարույթներին աջակցելու նպատակով, պայմանով, որ պայմանավորվող պետության կողմից նշանակված իրավասու մարմինը, որտեղ նա իրականացնում է իր գործառույթները, տվել է իր համաձայնությունը կամ ընդհանուր առմամբ, կամ կոնկրետ մասով, և նա կատարում է այն պայմանները, որոնք իրավասու մարմինը նշել է թույլտվության մեջ.
- ապահովել, որպեսզի դիմումին Հայաստանի Հանրապետության իրավասու մարմնի դրական արձագանքի դեպքում, այն կիրառի հարկադրանքի ցանկացած միջոց, որն անհրաժեշտ է և նախատեսված Հայաստանի Հանրապետության օրենսդրությամբ ներքին վարույթներում օգտագործելու համար:
4. Կոնվենցիայով Հայաստանի Հանրապետության ստանձնած պարտավորությունները համահունչ են Հայաստանի Հանրապետության Սահմանադրության 9-րդ հոդվածի դրույթներին:
Ելնելով գործի քննության արդյունքներից և ղեկավարվելով Հայաստանի Հանրապետության Սահմանադրության 100-րդ հոդվածի 2-րդ կետով, 102-րդ հոդվածի 1-ին և 4-րդ մասերով, «Սահմանադրական դատարանի մասին» Հայաստանի Հանրապետության օրենքի 63 և 64-րդ հոդվածներով, Հայաստանի Հանրապետության սահմանադրական դատարանը որոշեց.
1. 1970 թվականի մարտի 18-ին Հաագայում ստորագրված` Քաղաքացիական կամ առևտրային գործերով արտերկրում ապացույցներ ձեռք բերելու մասին կոնվենցիայում (կից վերապահումով և հայտարարություններով) ամրագրված պարտավորությունները համապատասխանում են Հայաստանի Հանրապետության Սահմանադրությանը:
2. Հայաստանի Հանրապետության Սահմանադրության 102-րդ հոդվածի 2-րդ մասի համաձայն սույն որոշումը վերջնական է և ուժի մեջ է մտնում հրապարակման պահից:
|
Նախագահող |
Գ. Հարությունյան |
|
20 դեկտեմբերի 2011 թ. |