ՀԱՆՈՒՆ ՀԱՅԱՍՏԱՆԻ ՀԱՆՐԱՊԵՏՈՒԹՅԱՆ

ՀԱՅԱՍՏԱՆԻ ՀԱՆՐԱՊԵՏՈՒԹՅԱՆ ՍԱՀՄԱՆԱԴՐԱԿԱՆ ԴԱՏԱՐԱՆԻ

Ո Ր Ո Շ ՈՒ Մ Ը

Քաղ. Երևան

18 մարտի 2004 թ.

Հայաստանի Հանրապետության սահմանադրական դատարանը` կազմով. սահմանադրական դատարանի նախագահ Գ. Հարությունյանի, սահմանադրական դատարանի նախագահի տեղակալ Վ. Հովհաննիսյանի, սահմանադրական դատարանի անդամներ Կ. Բալայանի, Ֆ. Թոխյանի (զեկուցող), Զ. Ղուկասյանի, Հ. Նազարյանի, Ռ. Պապայանի, Վ. Պողոսյանի, Մ. Սևյանի,

մասնակցությամբ` Հանրապետության Նախագահի պաշտոնական ներկայացուցիչ` Հայաստանի Հանրապետության ֆինանսների և էկոնոմիկայի նախարարի տեղակալ Տ. Խաչատրյանի,

համաձայն Հայաստանի Հանրապետության Սահմանադրության 100 հոդվածի 2 կետի, 101 հոդվածի 1 կետի, «Սահմանադրական դատարանի մասին» Հայաստանի Հանրապետության օրենքի 5 հոդվածի 2 կետի, 21 հոդվածի, 25 հոդվածի 1 կետի և 56 հոդվածի,

դռնբաց նիստում քննեց «Հայաստանի Հանրապետության կառավարության և Հնդկաստանի Հանրապետության կառավարության միջև եկամուտների կրկնակի հարկումը բացառելու և հարկումից խուսափելը կանխելու մասին կոնվենցիայում ամրագրված պարտավորությունների` Հայաստանի Հանրապետության Սահմանադրությանը համապատասխանության հարցը որոշելու վերաբերյալ» գործը:

Գործի քննության առիթ է հանդիսացել Հանրապետության Նախագահի դիմումը սահմանադրական դատարան:

Լսելով սույն գործով զեկուցողի հաղորդումը, Հանրապետության Նախագահի ներկայացուցչի բացատրությունները, հետազոտելով կոնվենցիան և գործում առկա մյուս փաստաթղթերը, Հայաստանի Հանրապետության սահմանադրական դատարանը ՊԱՐԶԵՑ.

1. Քննության առարկա կոնվենցիան ստորագրվել է 2003 թ. հոկտեմբերի 31-ին` Նյու Դելիում: Կոնվենցիայի նպատակն է Պայմանավորվող պետությունների ռեզիդենտ հանդիսացող անձանց եկամուտների կրկնակի հարկումը բացառելը, այդ անձանց կողմից հարկումից խուսափումը կանխելը:

2. Կոնվենցիան կիրառվում է Պայմանավորվող պետություններից մեկի կամ երկուսի ռեզիդենտ հանդիսացող անձանց նկատմամբ: Կոնվենցիայով սահմանված են այն հարկատեսակները, որոնց նկատմամբ կիրառելի են կոնվենցիայի դրույթները: Հայաստանի Հանրապետության դեպքում այդպիսիք են` շահութահարկը, եկամտահարկը և հողի հարկը, Հնդկաստանի Հանրապետության դեպքում` եկամտահարկը, ներառյալ` վերջինիս հետ կապված ցանկացած լրացուցիչ գանձում:

Նախատեսված է կիրառել նաև նշված հարկատեսակների հետ նույնական կամ ըստ էության համանման այնպիսի հարկատեսակներ, որոնք Պայմանավորվող կողմերը կսահմանեն կոնվենցիայի ստորագրումից հետո:

3. Կոնվենցիայով Հայաստանի Հանրապետությունը, փոխադարձության սկզբունքի հիման վրա, պարտավորվում է.

- ձեռնպահ մնալ մյուս Կողմի կամ երկու Կողմերի ռեզիդենտ հանդիսացող անձանց ստացած այն եկամուտները հարկելուց, որոնց հարկման իրավունքը կոնվենցիայով վերապահված է մյուս Պայմանավորվող կողմին,

- կոնվենցիայով սահմանված` կրկնակի հարկումը բացառելու մեթոդներին համապատասխան ՀՀ ռեզիդենտի կողմից մյուս Պայմանավորվող պետությունում հարկվող եկամուտ ստանալիս թույլատրել այդ ռեզիդենտի եկամտի հարկի նվազեցում մյուս Պայմանավորվող պետությունում վճարված եկամտի հարկին հավասար գումարի չափով,

- անխտրականության սկզբունքին համապատասխան` մյուս Կողմի քաղաքացիների և ձեռնարկատիրական գործունեություն իրականացնող անձանց համար ապահովել իր ազգային անձանց համեմատ հարկման ոչ պակաս նպաստավոր պայմաններ,

- ապահովել, որպեսզի երկու Կողմերի իրավասու մարմինները փոխանակեն այնպիսի տեղեկատվություն, որն անհրաժեշտ է գանձվող ցանկացած տեսակի և բնույթի հարկերի առնչությամբ կոնվենցիայի կամ ներքին օրենքների դրույթների կատարման համար, այնքանով, որքանով այդ օրենքների սահմանած հարկումը չի հակասում կոնվենցիային,

- օգնություն ցուցաբերել մյուս Պայմանավորվող պետությանը եկամտային հայցերի հավաքման գործում,

- ճանաչել մի Պայմանավորվող պետությունում եկամուտ ստացող մյուս Պայմանավորվող պետության ռեզիդենտի իրավունքը` օգտվելու կոնվենցիայով սահմանված արտոնություններից, որոնք տրամադրվում են առաջին Պայմանավորվող պետության ռեզիդենտներին` որպես «որակավորված անձ»:

4. Կոնվենցիայի դրույթները որևէ կերպ չեն խոչընդոտում դիվանագիտական և հյուպատոսական հաստատությունների ներկայացուցիչներին` օգտվելու միջազգային իրավունքի համընդհանուր նորմերով և հատուկ համաձայնագրերով իրենց տրամադրված հարկային արտոնություններից:

Կոնվենցիան մանրամասնում է դրանում գործածված հասկացությունների բովանդակությունը:

5. Կոնվենցիայում ամրագրված պարտավորություններն իրենց բնույթով համահունչ են ՀՀ Սահմանադրության 8 և 9 հոդվածներին, քանի որ նպաստում են տնտեսական գործունեության ազատությանը, փոխադարձ ներդրումների խրախուսմանը, ինչպես նաև միջազգային իրավունքի նորմերին համապատասխան ապահովում են պետությունների հետ բարիդրացիական և փոխշահավետ համագործակցություն:

Ելնելով գործի քննության արդյունքներից և ղեկավարվելով Հայաստանի Հանրապետության Սահմանադրության 100 հոդվածի 2 կետով, 102 հոդվածի առաջին և երրորդ մասերով, «Սահմանադրական դատարանի մասին» Հայաստանի Հանրապետության օրենքի 5 հոդվածի 2 կետով, 67 և 68 հոդվածներով, Հայաստանի Հանրապետության սահմանադրական դատարանը ՈՐՈՇԵՑ.

1. 2003 թ. հոկտեմբերի 31-ին Նյու Դելիում ստորագրված` Հայաստանի Հանրապետության կառավարության և Հնդկաստանի Հանրապետության կառավարության միջև եկամուտների կրկնակի հարկումը բացառելու և հարկումից խուսափելը կանխելու մասին կոնվենցիայում ամրագրված պարտավորությունները համապատասխանում են Հայաստանի Հանրապետության Սահմանադրությանը:

2. Հայաստանի Հանրապետության Սահմանադրության 102 հոդվածի երկրորդ մասի համաձայն սույն որոշումը վերջնական է, վերանայման ենթակա չէ, ուժի մեջ է մտնում հրապարակման պահից:

Նախագահող	Գ. Հարությունյան
18 մարտի 2004 թվականի ՍԴՈ-480