ՀԱՆՈՒՆ ՀԱՅԱՍՏԱՆԻ ՀԱՆՐԱՊԵՏՈՒԹՅԱՆ

ՀԱՅԱՍՏԱՆԻ ՀԱՆՐԱՊԵՏՈՒԹՅԱՆ ՍԱՀՄԱՆԱԴՐԱԿԱՆ ԴԱՏԱՐԱՆԻ

Ո Ր Ո Շ ՈՒ Մ Ը

Քաղ. Երևան

20 օգոստոսի 2003 թ.

Հայաստանի Հանրապետության սահմանադրական դատարանը, նախագահությամբ` սահմանադրական դատարանի նախագահի տեղակալ Վ. Հովհաննիսյանի, կազմով` սահմանադրական դատարանի անդամներ Ֆ. Թոխյանի, Զ. Ղուկասյանի, Ռ. Պապայանի, Վ. Պողոսյանի, Մ. Սևյանի,

մասնակցությամբ` Հանրապետության Նախագահի պաշտոնական ներկայացուցիչ` Հայաստանի Հանրապետության տարածքային կառավարման և ենթակառուցվածքների գործունեությունը համակարգող նախարարի տեղակալ Վ. Տերտերյանի,

համաձայն Հայաստանի Հանրապետության Սահմանադրության 100 հոդվածի 2 կետի, 101 հոդվածի 1 կետի, «Սահմանադրական դատարանի մասին» Հայաստանի Հանրապետության օրենքի 5 հոդվածի 2 կետի, 21 հոդվածի, 25 հոդվածի 1 կետի, 56 և 67 հոդվածների,

դռնբաց նիստում քննեց «1998 թվականի մայիսի 5-ին Ստրասբուրգում ստորագրված` Տարածքային համայնքների կամ իշխանությունների անդրսահմանային համագործակցության մասին եվրոպական շրջանակային կոնվենցիային կից «Միջտարածքային համագործակցության մասին» թիվ 2 արձանագրության մեջ ամրագրված պարտավորությունների` Հայաստանի Հանրապետության Սահմանադրությանը համապատասխանության հարցը որոշելու վերաբերյալ» գործը:

Գործի քննության առիթը Հանրապետության Նախագահի դիմումն է սահմանադրական դատարան:

Լսելով սույն գործով զեկուցող Վ. Պողոսյանի հաղորդումը, Հանրապետության Նախագահի ներկայացուցիչ Վ. Տերտերյանի բացատրությունները, հետազոտելով արձանագրությունը և գործում առկա մյուս փաստաթղթերը, Հայաստանի Հանրապետության սահմանադրական դատարանը ՊԱՐԶԵՑ.

1. Սույն արձանագրությունն ստորագրվել է 1998 թ. մայիսի 5-ին` Ստրասբուրգում, և ուժի մեջ է մտել 2001 թ. փետրվարի 1-ին: Հայաստանի Հանրապետությունն արձանագրությունն ստորագրել է 2002 թ. ապրիլի 3-ին:

Թիվ 2 արձանագրության նպատակը Եվրոպայի խորհրդի անդամ պետությունների միջև միջտարածքային համագործակցության խրախուսումն է:

2. Թիվ 2 արձանագրությունը նախատեսում է, որ Եվրոպայի խորհրդի անդամ պետությունը սույն արձանագրությունը չի կարող ստորագրել առանց վավերացման, հաստատման կամ վավերագիրն ավանդապահին ի պահ հանձնելու պայմանի, եթե մինչ այդ կամ միաժամանակ ավանդապահին չի հանձնել նաև շրջանակային կոնվենցիայի վավերագիրը:

3. Թիվ 2 արձանագրությամբ Հայաստանի Հանրապետությունն ստանձնում է մի շարք պարտավորություններ, մասնավորապես.

- ճանաչել և հարգել Շրջանակային կոնվենցիայի 1-ին և 2-րդ հոդվածներում նշված և ՀՀ իրավազորության ներքո գտնվող տարածքային համայնքների կամ իշխանությունների իրավունքը` իրենց իրավասություններին համապատասխան քննարկումներին մասնակցելու և կազմելու միջտարածքային համագործակցության համաձայնագրեր,

- միջտարածքային համագործակցության նկատմամբ կիրառել շրջանակային կոնվենցիայի դրույթները «mutatis mutandis»,

- չկատարել ոչ մի վերապահում թիվ 2 արձանագրության դրույթների վերաբերյալ,

- հայտարարել շրջանակային կոնվենցիայի լրացուցիչ արձանագրության 4-րդ և (կամ) 5-րդ հոդվածների կիրառման մասին` թիվ 2 արձանագրության ստորագրման, հաստատման մասին փաստաթուղթն ավանդապահին հանձնելու ժամանակ:

4. Թիվ 2 արձանագրության դրույթները համահունչ են ՀՀ Սահմանադրությանը (հոդվածներ 4, 8, 9, 110 և այլն) և կոչված են Կողմերի միջև հաստատելու բարիդրացիական, փոխշահավետ հարաբերություններ, ստեղծել բարենպաստ պայմաններ տնտեսական գործունեության ազատության համար, ապահովել մարդու իրավունքների և ազատությունների պաշտպանությունը և այլն:

Ելնելով գործի քննության արդյունքներից և ղեկավարվելով Հայաստանի Հանրապետության Սահմանադրության 100 հոդվածի 2 կետով, 102 հոդվածի առաջին և երրորդ մասերով, «Սահմանադրական դատարանի մասին» Հայաստանի Հանրապետության օրենքի 5 հոդվածի 2 կետով, 67 և 68 հոդվածներով, Հայաստանի Հանրապետության սահմանադրական դատարանը ՈՐՈՇԵՑ.

1. 1998 թվականի մայիսի 5-ին Ստրասբուրգում ստորագրված` Տարածքային համայնքների կամ իշխանությունների անդրսահմանային համագործակցության մասին եվրոպական շրջանակային կոնվենցիային կից «Միջտարածքային համագործակցության մասին» թիվ 2 արձանագրության մեջ ամրագրված պարտավորությունները համապատասխանում են Հայաստանի Հանրապետության Սահմանադրությանը:

2. Հայաստանի Հանրապետության Սահմանադրության 102 հոդվածի երկրորդ մասի համաձայն սույն որոշումը վերջնական է, վերանայման ենթակա չէ, ուժի մեջ է մտնում հրապարակման պահից:

Նախագահող	Վ. Հովհաննիսյան
20 օգոստոսի 2003 թվականի ՍԴՈ-442