ԵՐԵՎԱՆԻ ՔԱՂԱՔԱՊԵՏ

N 1864-Ա

«21» մայիսի 2024 թ.

Ո Ր Ո Շ ՈՒ Մ

ՎԱՐՉԱԿԱՆ ԲՈՂՈՔԸ ՄԵՐԺԵԼՈՒ ՄԱՍԻՆ

1. Որոշմամբ լուծվող հարցի նկարագրությունը.

Երևանի քաղաքապետարան հասցեագրված՝ Գագիկ Գրիգորյանի լիազորված անձ Նորայր Գրիգորյանի 2024 թվականի ապրիլի 12-ի թիվ Դ-49217-24 վարչական բողոքի հիման վրա, «Վարչարարության հիմունքների և վարչական վարույթի մասին» օրենքի դրույթներին համապատասխան` իրականացվել է վարչարարություն:

Երևանի քաղաքապետի 2024 թվականի մայիսի 13-ի N 1730-Ա որոշմամբ` Գագիկ Գրիգորյանի ներկայացուցիչ Նորայր Գրիգորյանի 2024 թվականի ապրիլի 12-ի թիվ Դ-49217-24 բողոքի հիման վրա իրականացվող վարչարարության ժամկետը երկարաձգվել է 10 (տասը) օրով:

2024 թվականի ապրիլի 12-ի թիվ Դ-49217-24 վարչական բողոքի քննության շրջանակներում 2024 թվականի մայիսի 16-ին տեղի է ունեցել լսում, որին մասնակցել է Գագիկ Գրիգորյանի լիազորված անձ Նորայր Գրիգորյանը (այսուհետ՝ նաև Բողոքաբեր):

Ուսումնասիրելով 2024 թվականի ապրիլի 12-ի թիվ Դ-49217-24 վարչական բողոքը (այսուհետ՝ նաև Բողոք), 2024 թվականի մայիսի 16-ին կազմված՝ վարչարարության շրջանակներում իրականացված լսումների վերաբերյալ արձանագրությունը, գնահատելով Բողոքով ներկայացված պահանջին առնչվող բոլոր փաստական հանգամանքները, պարզվել է հետևյալը.

2. Որոշման կայացման համար հիմք հանդիսացող փաստերը.

Երևանի քաղաքապետի 1998 թվականի նոյեմբերի 12-ի «Երևան քաղաքում ինքնակամ կառուցված շենքերի և շինությունների կարգավիճակի մասին» N 942 որոշման 1-ին կետով ճանաչվել է 217 քաղաքացու սեփականության իրավունքն ինքնակամ կառուցված շենքերի և շինությունների նկատմամբ և որոշվել է զբաղեցրած հողատարածքը հանձնել վերջիններիս վարձակալության:

Երևանի քաղաքապետի 1998 թվականի նոյեմբերի 12-ի N 942 որոշման հիման վրա, Երևանի քաղաքապետի և Գագիկ Գրիգորյանի միջև 1998 թվականի նոյեմբերի 23-ին կնքվել և սեղանամատյանի 2-2570 համարով նոտարական վավերացման է ենթարկվել թիվ ՓԲ-684-09/31 հողի վարձակալության պայմանագիրը, որով Երևան քաղաքի Նորքի 1-ին նրբանցքի թիվ 23ա հասցեում գտնվող շինության (198.0քմ բնակելի տուն, 81.75քմ օժանդակ շինություն) սպասարկման նպատակով վարձակալության է հանձնվել 637քմ մակերեսով հողամաս:

Վարույթի լսման ընթացքում Գագիկ Գրիգորյանի լիազորված անձ Նորայր Գրիգորյանի կողմից, որպես ապացույց, ներկայացվել է 1998 թվականի դեկտեմբերի 9-ին տրված անշարժ գույքի նկատմամբ իրավունքի պետական գրանցման թիվ 080734 վկայականի պատճենը, որի համաձայն՝ 1998 թվականի դեկտեմբերի 5-ին նոտարական վավերացման ենթարկված թիվ 2-2736 առուծախի պայմանագրի հիման վրա Նորքի 1-ին նրբանցքի թիվ 23ա հասցեում գտնվող 198.0քմ բնակելի տան և 81.75քմ օժանդակ շինության նկատմամբ սեփականության իրավունքը, իսկ դրանցով զբաղեցված 0.0637հա մակերեսով հողամասի նկատմամբ վարձակալության իրավունքը գրանցվել է Վարուժան Հակոբյանի և Գևորգ Բժշկյանի անվամբ:

Երևանի քաղաքապետարան հասցեագրված 2024 թվականի մարտի 13-ի թիվ Դ-33710-24 դիմումով Գագիկ Գրիգորյանի լիազորված անձ Նորայր Գրիգորյանը հայտնել է, որ Նորք-Մարաշ համայնքի գլխավոր հատակագծից տրամադրված քաղվածքի համաձայն՝ Նորքի 1-ին նրբանցքի թիվ 23ա տարածքում Գագիկ Գրիգորյանի կողմից ինքնակամ շինության զբաղեցրած հողամասի քարտեզ-սխեմայով հողատարածքի ընդհանուր չափը կազմում է 1500քմ, որից 637քմ հողամասի նկատմամբ է Երևանի քաղաքապետի 1998 թվականի նոյեմբերի 12-ի N 942 որոշմամբ ճանաչվել վարձակալության իրավունքը, իսկ մոտ 800քմ հողամասը մնացել է Գագիկ Գրիգորյանի փաստացի տիրապետման ներքո: Արդյունքում՝ նշված փաստական հանգամանքների և Հայաստանի Հանրապետության հողային օրենսգրքի (այսուհետ՝ նաև Օրենսգիրք) 64-րդ հոդվածի 2-րդ և 3-րդ մասերի հիմքով Գագիկ Գրիգորյանի լիազորված անձ Նորայր Գրիգորյանը 2024 թվականի մարտի 13-ի թիվ Դ-33710-24 դիմումով խնդրել է Երևան քաղաքի Նորք-Մարաշ վարչական շրջանի Նորքի 1-ին փակուղի թիվ 23ա հասցեում գտնվող թիվ 01-009-0064-0122 կադաստրային ծածկագրով հողատարածքն ուղղակի վաճառքի կարգով օտարել Գագիկ Գրիգորյանին՝ հողատարածքի կադաստրային արժեքի 30 տոկոսի չափով վճարում իրականացնելու պայմանով:

Երևանի քաղաքապետարան հասցեագրված 2024 թվականի մարտի 13-ի թիվ Դ-33710-24 դիմումին ի պատասխան՝ Երևանի քաղաքապետարանի աշխատակազմի անշարժ գույքի կառավարման վարչության պետի թիվ 20/58667-24 գրությամբ, հիմք ընդունելով Օրենսգրքի 64-րդ հոդվածի 2-րդ մասի, Հայաստանի Հանրապետության կառավարության 1998 թվականի դեկտեմբերի 31-ի N 867 որոշման դրույթները, Գագիկ Գրիգորյանի լիազորված անձ Նորայր Գրիգորյանին պատասխանվել է, որ քննարկվող պարագայում Հայաստանի Հանրապետության հողային օրենսգրքի 64-րդ հոդվածի 2-րդ և 3-րդ մասերը կիրառելի չեն, քանի որ նշված հասցեում գտնվող գույքի և հողամասի նկատմամբ իրավունքի պետական գրանցման ծագման համար հիմք է հանդիսացել Երևանի քաղաքապետի 1998 թվականի նոյեմբերի 12-ի «Երևան քաղաքում ինքնակամ կառուցված շենքերի և շինությունների կարգավիճակի մասին» N 942 որոշումը:

Երևանի քաղաքապետարան հասցեագրված Բողոքով Գագիկ Գրիգորյանի լիազորված անձ Նորայր Գրիգորյանը բողոքարկել է Երևանի քաղաքապետարանի աշխատակազմի անշարժ գույքի կառավարման վարչության պետի թիվ 20/58667-24 գրությունը և խնդրել է բավարարել 2024 թվականի մարտի 13-ի թիվ Դ-33710-24 դիմումով ներկայացված պահանջը, այն է՝ Օրենսգրքի 64-րդ հոդվածի 2-րդ և 3-րդ մասերի հիմքով ընդունել բարենպաստ վարչական ակտ Նորքի 1-ին նրբանցքի թիվ 23ա հասցեում գտնվող մոտ 800քմ մակերեսով հողատարածքը կադաստրային արժեքի 30 տոկոս արժեքի վճարմամբ փաստացի օգտագործող Գագիկ Գրիգորյանի սեփականությանը հանձնելու մասին:

3. Որոշումն ընդունելու հիմնավորումները.

«Վարչարարության հիմունքների և վարչական վարույթի մասին» օրենքի (այսուհետ՝ Օրենք) 69-րդ հոդվածի համաձայն՝ անձինք իրենց իրավունքները պաշտպանելու նպատակով իրավունք ունեն բողոքարկելու վարչական ակտերը, այդ թվում՝ զուգորդվող վարչական ակտերի միջամտող դրույթները, ինչպես նաև վարչական մարմնի գործողությունը կամ անգործությունը:

Օրենքի 70-րդ հոդվածի 2-րդ մասի «ա» կետի համաձայն՝ վարչական կարգով բողոք կարող է ներկայացվել ակտն ընդունած վարչական մարմին:

Օրենքի 75-րդ հոդվածի 1-ին մասի համաձայն՝ վարչական բողոքի քննարկումն իրականացվում է նույն օրենքի երկրորդ բաժնով սահմանված դրույթներին համապատասխան, եթե չորրորդ բաժնով այլ բան նախատեսված չէ: Նույն հոդվածի 2-րդ մասով սահմանված է, որ վարչական բողոքը քննարկվում է բողոքարկված վարչական ակտի իրավաչափության տեսանկյունից:

Օրենքի 42-րդ հոդվածի 1-ին մասի համաձայն՝ վարչական մարմինը վարչական վարույթում որպես ապացույց գնահատում է գործում առկա բացատրությունները, ցուցմունքները, փորձագիտական եզրակացությունները, փաստաթղթերը, նյութերը, իրերը, ինչպես նաև այն հանգամանքները, որոնք իր հայեցողությամբ այդ մարմինը պիտանի և անհրաժեշտ է համարում գործի փաստական հանգամանքների բացահայտման և գնահատման համար:

Օրենքի 10-րդ հոդվածի 1-ին մասի համաձայն՝ վարչական մարմնի կողմից քննարկվող փաստական հանգամանքների վերաբերյալ անձի ներկայացրած տվյալները, տեղեկությունները համարվում են հավաստի բոլոր դեպքերում, քանի դեռ վարչական մարմինը հակառակը չի ապացուցել:

Օրենքի 43-րդ հոդվածի 1-ին մասի «ա» կետի համաձայն՝ անձի և վարչական մարմնի փոխհարաբերություններում ապացուցման պարտականությունը կրում է` անձը` նրա համար բարենպաստ փաստական հանգամանքների առկայության դեպքում:

Օրենքի 37-րդ հոդվածի 1-ին մասի համաձայն՝ վարչական մարմինը պարտավոր է ապահովել փաստական հանգամանքների բազմակողմանի, լրիվ և օբյեկտիվ քննարկումը` բացահայտելով գործի բոլոր, այդ թվում` վարույթի մասնակիցների օգտին առկա հանգամանքները:

Օրենսգրքի 64-րդ հոդվածի 2-րդ մասի համաձայն՝ առաջին պետական գրանցման աշխատանքների իրականացման ընթացքում կադաստրային քարտեզագրման արդյունքում անշարժ գույքի նկատմամբ իրավունքը հաստատող փաստաթղթերում սեփականատերերի կողմից նշված չափից մինչև 20 տոկոս ավելի յուրաքանչյուր միավոր հողամասի կամ սեփականաշնորհված ընդհանուր հողաբաժնի չափից փաստացի օգտագործման դեպքում նշված հողատարածության նկատմամբ ճանաչվում է նրանց սեփականության իրավունքը, եթե`

1) համայնքի հողերի օգտագործման սխեմայով կամ գլխավոր հատակագծով տվյալ հողակտորը նախատեսված չէ այլ նպատակային կամ գործառնական նշանակությամբ օգտագործելու համար.

2) հողօգտագործումը չի խոչընդոտում այլ հողամասերի նպատակային կամ գործառնական նշանակությամբ օգտագործմանը.

3) հողամասը չի ընդգրկված ինժեներատրանսպորտային օբյեկտների (ավտոճանապարհներ, երկաթգծեր, էլեկտրահաղորդակցության, ջրամատակարարման, ջրահեռացման, կապի ցանցեր, գազատարներ, ջրանցքներ) օտարման գոտիներում և սպասարկման համար նախատեսված տարածքներում, հնագիտական, պատմամշակութային հուշարձանների պահպանության գոտիներում, բնապահպանական արժեք ներկայացնող հողամասերում:

Օրենսգրքի 64-րդ հոդվածի 3-րդ մասի համաձայն՝ նույն հոդվածի 2-րդ կետում նշված` չափից ավելի հողամաս օգտագործելու դեպքում ավելի հողամասը ուղղակի վաճառքի կարգով օտարվում է փաստացի օգտագործողին` հողամասի տվյալ պահին գործող կադաստրային արժեքի 30 տոկոսի չափով կամ տրվում է վարձակալության` անշարժ գույքի հարկի տարեկան դրույքաչափին հավասարեցված վարձավճարով:

Հայաստանի Հանրապետության 1998 թվականի դեկտեմբերի 31-ի N 867 որոշմամբ (այսուհետ՝ նաև Որոշում) հաստատվել է կադաստրային քարտեզագրումն ավարտված տարածքներում անշարժ գույքի նկատմամբ իրավունքների առաջին պետական գրանցման կարգը (այսուհետ՝ Կարգ):

Կարգի 1-ին կետով ամրագրվել է, որ Կարգով սահմանվում է կադաստրային քարտեզագրումն ավարտված տարածքներում պետական գրանցման նոր համակարգում անշարժ գույքի նկատմամբ սեփականության, օգտագործման իրավունքների, հիփոթեքի, սերվիտուտների, այլ գույքային իրավունքների առաջին պետական գրանցման կարգը:

Կարգի 1-ին կետով սահմանված իրավակարգավորումներից հետևում է, որ նախատեսվել է, որ պետք է ավարտված լիներ տարածքի կադաստրային քարտեզագրումը, որից հետո պետական գրանցման նոր համակարգում իրականացվեր գույքային իրավունքների առաջին պետական գրանցումը:

Կարգի՝ 1998 թվականի դեկտեմբերի 31-ին ընդունված խմբագրությամբ 5-րդ կետով նախատեսվել է, որ կադաստրային քարտեզագրման արդյունքում հայտնաբերված, անշարժ գույքի նկատմամբ իրավունքը հաստատող փաստաթղթերում, սեփականատերերի, օգտագործողների կողմից նշված չափից մինչև 20 տոկոս ավելի յուրաքանչյուր միավոր հողակտորի փաստացի ավելի օգտագործման դեպքում` նշված հողատարածության նկատմամբ ճանաչվում է նրանց սեփականության իրավունքը, եթե`

ա) համայնքի հողերի օգտագործման սխեմայով կամ բնակավայրի գլխավոր հատակագծով տվյալ հողակտորը նախատեսված չէ այլ նպատակային կամ գործառնական նշանակությամբ օգտագործման համար.

բ) չի խոչընդոտում այլ հողատարածքների նպատակային կամ գործառնական նշանակությամբ օգտագործմանը.

գ) չի ընդգրկում ինժեներատրանսպորտային կառույցների (ավտոճանապարհներ, երկաթգծեր, էլեկտրահաղորդակցության, ջրամատակարարման, ջրահեռացման, կապի ցանցեր, ջրանցքներ) օտարման գոտիները և սպասարկման համար նախատեսված տարածքները, հնագիտական ու պատմամշակութային հուշարձանների պահպանության գոտիները, բնապահպանական արժեք ներկայացնող հողամասերը.

դ) չի առաջացնում սերվիտուտ:

Կարգի 5-րդ կետով սահմանված իրավակարգավորումից հետևում է, որ առաջադրված պահանջներին համապատասխանող հողամասի նկատմամբ սեփականության իրավունքը ճանաչելու իրավական հնարավորության ծագումը փոխկապակցված է կադաստրային քարտեզագրման աշխատանքների ավարտի հետ, հետևաբար քննարկվող պարագայում էական նշանակություն ունի Երևան քաղաքի տարածքում Որոշման կարգավորման շրջանակներում կադաստրային քարտեզագրում իրականացված լինելու և դրա արդյունքում առաջին պետական գրանցում կատարված լինելու հանգամանքների պարզումը:

Կարգի 7-րդ կետով սահմանված է, որ հողօգտագործողին կադաստրային քարտեզագրման արդյունքում հայտնաբերված անշարժ գույքի նկատմամբ իրավունքը հաստատող փաստաթղթերում նշված չափից պակաս փաստացի հողատարածք հատկացված լինելու դեպքում հիմք է ընդունվում փաստացի հատկացված հողատարածքի չափը:

Կարգի 8-րդ կետով սահմանված է, որ կադաստրային քարտեզագրման արդյունքում կազմվում է քարտեզագրված տարածքի հողային հաշվեկշիռը՝ ըստ սեփականության սուբյեկտների, նպատակային նշանակության, տեսքերի, որը համաձայն Հայաստանի Հանրապետության կառավարության 1997 թվական հոկտեմբերի 22-ի N 465 որոշման, տրամադրվում է համապատասխան մարզպետին և համայնքի ղեկավարին՝ հողերի ընթացիկ հաշվառումն իրականացնելու նպատակով:

Կարգի 9-րդ կետով սահմանված է, որ կադաստրային քարտեզագրման աշխատանքների ավարտից հետո համապատասխան համայնքի ղեկավարի հետ կազմվում է արձանագրություն տվյալ համայնքում կադաստրային քարտեզագրման աշխատանքների ավարտման վերաբերյալ:

Քննարկվող պարագայում՝ Որոշման շրջանակներում Երևան քաղաքի տարածքում Կարգով սահմանված իրավակարգավորման իմաստով կադաստրային քարտեզագրման ավարտով պայմանավորված առաջին պետական գրանցում չի կատարվել, հետևաբար Օրենսգրքի 64-րդ հոդվածի 2-րդ և 3-րդ մասերով սահմանված դրույթները 2024 թվականի մարտի 13-ի թիվ Դ-33710-24 դիմումի առարկա հողամասի նկատմամբ կիրառելի չեն:

Բողոքաբերը նշել է, որ Որոշմամբ հաստատված Կարգն է կիրառվել Գագիկ Գրիգորյանին արդեն իսկ սեփականության իրավունքով պատկանող բնակելի տան տարածքով զբաղեցված և դրա սպասարկման ու օգտագործման համար առկա հողատարածքի մի մասը սեփականության իրավունքով նրան փոխանցելու համար, սակայն, չափագրման արդյունքում արձանագրելով հանդերձ, որ Գագիկ Գրիգորյանի կողմից զբաղեցվել և օգտագործվում է 1500քմ մակերեսով հողատարածք, նրա սեփականության իրավունքը հողատարածքի նկատմամբ գրանցվել է միայն դրա 637քմ մակերեսով մասի նկատմամբ: Արդյունքում՝ Բողոքաբերը գտել է, որ Որոշմամբ սահմանված կարգով հողատարածքի (այլ ոչ թե՝ ինքնակամ կառույցի) նկատմամբ իրավունքների առաջին պետական գրանցման աշխատանքների իրականացման ընթացքում կադաստրային քարտեզագրման արդյունքում պարզվել է, որ անշարժ գույքի (վարձակալության իրավունքով հողատարածքի) նկատմամբ իրավունքը հաստատող փաստաթղթերում (վարձակալության պայմանագրում) սեփականատերերի (Գագիկ Գրիգորյանի) կողմից նշված չափից մինչև 20 տոկոս ավելի հողատարածք է օգտագործվում, որը, սակայն, նրան չի առաջարկվել ձեռք բերել:

Բողոքաբերի կողմից նշված և վերը մեջբերված հանգամանքները չեն համապա-տասխանում իրականությանը, քանի որ Գագիկ Գրիգորյանի՝ բնակելի տան նկատմամբ իրավունքի պետական գրանցման համար Որոշումը չէր կարող հիմք հանդիսանալ այն պարզ պատճառով, որ Որոշումն ընդունվել է 1998 թվականի դեկտեմբերի 31-ին, իսկ Գագիկ Գրիգորյանի կողմից կառուցված ինքնակամ շինության նկատմամբ սեփա-կանության իրավունքը ճանաչվել է Երևանի քաղաքապետի 1998 թվականի նոյեմբերի 12-ի N 942 որոշմամբ, բացի այդ խնդրո առարկա հողամասի նկատմամբ Գագիկ Գրիգորյանը չի ունեցել պետական գրանցման ենթարկված սեփականության իրավունքը, ավելին՝ Որոշումն ընդունվելու պահին Նորքի 1-ին նրբանցքի թիվ 23ա հասցեի գույքի նկատմամբ արդեն իսկ, սկսած 1998 թվականի դեկտեմբերի 9-ից, պետական գրանցման էր ենթարկված Վարուժան Հակոբյանի և Գևորգ Բժշկյանի իրավունքը:

Բողոքաբերի կողմից հայտնած փաստարկների գնահատման համատեքստում հատկանշական է այն, որ Երևանի քաղաքապետի 1998 թվականի նոյեմբերի 12-ի N 942 որոշումը կայացվել է Հայաստանի Հանրապետության կառավարության 1998 թվականի փետրվարի 25-ի N 114 որոշման (ուժը կորցրել է 2004 թվականի հունվարի 31-ին) կարգավորման շրջանակներում:

Հայաստանի Հանրապետության կառավարության 1998 թվականի փետրվարի 25-ի N 114 որոշմամբ հաստատված կարգի 1-ին կետով նախատեսվել է, որ նշված կարգով սահմանվում է Հայաստանի Հանրապետությունում օրենքների և այլ իրավական ակտերի պահանջների խախտմամբ` առանց համապատասխան թույլտվության (կամ նախագծի), առանց սահմանված կարգով հողհատկացման, բնակավայրերի գլխավոր հատակագծերին, հողերի օգտագործման սխեմաներին, մանրամասն հատակագծման կամ կառուցապատման նախագծերին, շինարարական նորմերի պահանջներին չհամապատասխանող, ինչպես նաև հողօգտագործման և քաղաքաշինական նորմերի խախտումներով կառուցված շենքերի, շինությունների (բնակելի տներ, ամառանոցներ, ավտոտնակներ, դրանց կից տնտեսական, կենցաղային, հասարակական ու արտադրական կառույցներ), այդ թվում` մինչև 50 տոկոսով կառուցված (կառուցված են պատերը և միջհարկային ծածկը) անավարտ (կիսակառույց) շենքերի ու շինությունների հաշվառման և պետական գրանցման կարգը:

Հայաստանի Հանրապետության կառավարության 1998 թվականի փետրվարի 25-ի N 114 որոշմամբ հաստատված կարգի 6-րդ կետով նախատեսվել է, որ եթե ինքնակամ կառուցված շենքը, շինությունը կառուցված են պետական սեփականություն հանդիսացող հողերի վրա և համապատասխանում են գործող քաղաքաշինական, սանիտարական և տեխնիկական նորմերի պահանջներին ու պայմաններին, ապա հայտատուի հայտի հիման վրա օրենքով սահմանված կարգով ինքնակամ զբաղեցված հողամասն օտարվում է նրան կամ տրվում վարձակալության` սահմանելով վարձավճար Հայաստանի Հանրապետության օրենսդրությամբ սահմանված կարգով:

Հայաստանի Հանրապետության կառավարության 1998 թվականի փետրվարի 25-ի N 114 որոշմամբ հաստատված կարգի դրույթներից և Երևանի քաղաքապետի 1998 թվականի նոյեմբերի 12-ի N 942 որոշման բովանդակությունից հետևում է, որ վերջինիս առարկա հանդիսացած ինքնակամ շինությունը կառուցված է եղել պետական սեփականություն հանդիսացած հողամասի վրա, իսկ Բողոքաբերի կողմից նշված՝ 1500քմ մակերեսով հողամասը Գագիկ Գրիգորյանին հատկացված լինելու վերաբերյալ որևէ ապացույց չի ներկայացվել:

Լսումների ընթացքում Բողոքաբերը Բողոքի առարկայի կապակցությամբ պարզաբանել է, որ Գագիկ Գրիգորյանը, նախքան 1998 թվականին 637քմ մակերեսով հողամասը հատկացնելը, փաստացի տիրապետել և մինչև այժմ շարունակում է տիրապետել 637քմ հողամասին կից և միմյանցից չսահմանազատված, չցանկապատված մոտ 800քմ մակերեսով հողամասը, որն օգտագործվում է որպես տնամերձ հողամաս, որում շինություն առկա չէ, սակայն առկա են Գագիկ Գրիգորյանին պատկանող շինարարական նյութեր, իսկ հողամաս մուտք գործելու հնարավորություն առկա է Նորքի 1-ին նրբանցքի կողմից, քանի որ այդ հատվածում սահմանազատում չկա: Նշված փաստարկների կապակցությամբ ապացույցներ Բողոքաբերի կողմից չեն ներկայացվել, ավելին՝ դրանք Օրենքի 10-րդ հոդվածի լույսի ներքո դիտարկելու պարագայում՝ կարելի է կատարել հետևություն այն մասին, որ Գագիկ Գրիգորյանն առանց իրավական ձևակերպման և իրավական հիմքերի զբաղեցրել և օգտագործում է համայնքային սեփականություն հանդիսացող հողամաս, որը, այդ թվում՝ որպես տնամերձ, հատկացված լինելու վերաբերյալ փաստարկը վարույթով չի ապացուցվել:

Օրենքի 76-րդ հոդվածի 1-ին մասի «բ» կետի համաձայն՝ քննարկելով վարչական ակտի վերաբերյալ բերված վարչական բողոքը՝ վարչական մարմինը, որն ընդունել է բողոքարկվող վարչական ակտը, իրավասու է մերժելու բողոքը՝ վարչական ակտը թողնելով անփոփոխ:

Ելնելով վերոգրյալից և հաշվի առնելով, որ Երևանի քաղաքապետարանի աշխատակազմի անշարժ գույքի կառավարման վարչության պետի թիվ 20/58667-24 գրությամբ արտահայտված դիրքորոշումն իրավաչափ է, իսկ Բողոքի քննությամբ չի հիմնավորել 2024 թվականի մարտի 13-ի թիվ Դ-33710-24 դիմումի առարկա հողամասի նկատմամբ Հայաստանի Հանրապետության հողային օրենսգրքի 64-րդ հոդվածի 2-րդ և 3-րդ մասերի դրույթները կիրառելի լինելու հանգամանքը, ուստի հիմք ընդունելով Հայաստանի Հանրապետության հողային օրենսգրքի 64-րդ հոդվածի 2-րդ և 3-րդ մասերի և Հայաստանի Հանրապետության կառավարության 1998 թվականի դեկտեմբերի 31-ի N 867 որոշման դրույթները և ղեկավարվելով «Վարչարարության հիմունքների և վարչական վարույթի մասին» օրենքի 10-րդ, 37-րդ, 42-րդ, 43-րդ, 76-րդ հոդվածներով՝

ՈՐՈՇԵՑԻ

1. Երևանի քաղաքապետարան հասցեագրված՝ Գագիկ Գրիգորյանի լիազորված անձ Նորայր Գրիգորյանի 2024 թվականի ապրիլի 12-ի թիվ Դ-49217-24 վարչական բողոքը մերժել:

2. Սույն որոշումն ուժի մեջ է մտնում այն ստանալու հաջորդ օրը:

3. Սույն որոշումը կարող է բողոքարկվել դատական կարգով՝ Հայաստանի Հանրապետության վարչական դատարան՝ դրա ուժի մեջ մտնելու օրվանից երկամսյա ժամկետում։

Տ. Ավինյան