Գլխավոր տեղեկություն
Համար
թիվ 305-Ն
Տիպ
Որոշում
Ակտի տիպ
Հիմնական ակտ (16.11.2013-01.04.2022)
Կարգավիճակ
Չի գործում
Սկզբնաղբյուր
ՀՀԳՏ 2013.11.15/31(475)
Ընդունող մարմին
Տնտեսական մրցակցության պաշտպանության պետական հանձնաժողով
Ընդունման ամսաթիվ
08.11.2013
Ստորագրող մարմին
Տնտեսական մրցակցության պաշտպանության պետական հանձնաժողովի նախագահ
Ստորագրման ամսաթիվ
08.11.2013
Ուժի մեջ մտնելու ամսաթիվ
16.11.2013
Ուժը կորցնելու ամսաթիվ
01.04.2022

ՀԱՅԱՍՏԱՆԻ ՀԱՆՐԱՊԵՏՈՒԹՅԱՆ

 

ՏՆՏԵՍԱԿԱՆ ՄՐՑԱԿՑՈՒԹՅԱՆ ՊԱՇՏՊԱՆՈՒԹՅԱՆ ՊԵՏԱԿԱՆ ՀԱՆՁՆԱԺՈՂՈՎ

 

8 նոյեմբերի 2013 թ.

ք. Երևան

թիվ 305-Ն

 

Ո Ր Ո Շ ՈՒ Մ

 

«ՏՆՏԵՍԱԿԱՆ ՄՐՑԱԿՑՈՒԹՅԱՆ ՊԱՇՏՊԱՆՈՒԹՅԱՆ ՄԱՍԻՆ» ՀԱՅԱՍՏԱՆԻ ՀԱՆՐԱՊԵՏՈՒԹՅԱՆ ՕՐԵՆՔԻ 6-ՐԴ ՀՈԴՎԱԾԻ 5-ՐԴ ՄԱՍԻ ՎԵՐԱԲԵՐՅԱԼ ՊԱՇՏՈՆԱԿԱՆ ՊԱՐԶԱԲԱՆՈՒՄ ՏԱԼՈՒ ՄԱՍԻՆ

 

Հայաստանի Հանրապետության տնտեսական մրցակցության պաշտպանության պետական հանձնաժողովը (այսուհետ` Հանձնաժողով) 2013 թվականի նոյեմբերի 8-ի դռնբաց նիստում քննարկեց «Տնտեսական մրցակցության պաշտպանության մասին» Հայաստանի Հանրապետության օրենքի (այսուհետ նաև` Օրենք) 6-րդ հոդվածի 5-րդ մասի դրույթների կիրառման վերաբերյալ պաշտոնական պարզաբանման հարցը:

Հանձնաժողովն իր գործունեության ընթացքում պարբերական ուսումնասիրություններ է իրականացնում հնարավոր գերիշխող դիրք ունեցող տնտեսվարող սուբյեկտների հայտնաբերման կապակցությամբ:

Վերը նշված ուսումնասիրությունների շրջանակում մի շարք տնտեսվարող սուբյեկտներ Հանձնաժողովի որոշմամբ համարվել են գերիշխող դիրք ունեցող Օրենքի 6-րդ հոդվածի 5-րդ մասի հատկանիշներով, քանի որ նրանց կառավարման ներքո գտնվել են չորս կամ ավելի առևտրային օբյեկտներ: Այնուամենայնիվ, նշված տնտեսվարող սուբյեկտների մի մասն այդ կապակցությամբ բարձրացրել են Օրենքի կիրառության խնդիր` նշելով, որ, տնտեսվարող սուբյեկտը որպես իրավաբանական անձ չի նույնանում առևտրային ցանցի հետ, ուստի Օրենքի 6-րդ հոդվածի 5-րդ մասի պահանջի համաձայն` գերիշխող դիրք ունեցող պետք է համարվի տնտեսվարող սուբյեկտի կառավարման ներքո գտնվող կամ տնտեսվարող սուբյեկտին պատկանող ապրանքային նշանի ներքո գործող առևտրային ցանցը և ոչ թե այդ տնտեսվարող սուբյեկտը:

Հանձնաժողովը հաշվի է առնում, որ տվյալ իրավիճակում առկա է «Տնտեսական մրցակցության պաշտպանության մասին» Հայաստանի Հանրապետության օրենքի դրույթների ոչ հստակ և տարաբնույթ ընկալում, ուստի առկա է Օրենքի դրույթների պարզաբանման անհրաժեշտություն:

Քննարկելով հարցը` Հանձնաժողովն ամրագրում է հետևյալը:

Օրենքի 4-րդ հոդվածի 1-ին մասի համաձայն` առևտրային օբյեկտ է համարվում գույքային համալիրը (հողամաս, շենք, կառույց), որն օգտագործվում է իրացման ոլորտում ապրանքները վերջնական սպառողին հասցնելու համար:

Օրենքի 4-րդ հոդվածի 1-ին մասի համաձայն` առևտրային ցանցը երկու կամ ավելի առևտրային օբյեկտների համախումբ է, որոնք գտնվում են ընդհանուր կառավարման ներքո կամ գործում են միևնույն առևտրային նշանի կամ անհատականացման այլ միջոցի ներքո:

Օրենքի 4-րդ հոդվածի 1-ին մասի համաձայն` տնտեսվարող սուբյեկտ է համարվում արտոնագրային վճար վճարողը, անհատ ձեռնարկատերը, իրավաբանական անձը, այլ կազմակերպություն, դրա ներկայացուցիչը, ներկայացուցչությունը կամ մասնաճյուղը, անձանց խումբը, առևտրային ցանցը: Սույն օրենքով նախատեսված համակենտրոնացման դեպքում տնտեսվարող սուբյեկտ է համարվում նաև ֆիզիկական անձը:

Օրենքի 6-րդ հոդվածի 5-րդ մասի համաձայն` առևտրային ցանցը համարվում է գերիշխող դիրք ունեցող, եթե հանդիսանում է չորս կամ ավելի առևտրային օբյեկտների համախումբ:

Օրենքի 6-րդ հոդվածի 6-րդ մասի համաձայն` տնտեսվարող սուբյեկտն ապրանքային շուկայում մենաշնորհ կամ գերիշխող դիրք ունեցող է համարվում Հանձնաժողովի որոշմամբ:

Առևտրային ցանցի և առևտրային օբյեկտի հասկացությունների վերլուծությունից պարզ է դառնում, որ առևտրային ցանցը բաղկացած է ոչ թե պատահական առևտրային օբյեկտներից, այլ այնպիսի առևտրային օբյեկտներից, որոնք գտնվում են ընդհանուր կառավարման ներքո կամ գործում են միևնույն առևտրային նշանի կամ անհատականացման այլ միջոցի ներքո: Այսինքն որպեսզի առևտրային օբյեկտները համարվեն առևտրային ցանց, անհրաժեշտ է, որ առկա լինի դրանց նկատմամբ միասնական կառավարում կամ դրանք գործեն միևնույն առևտրային նշանի կամ անհատականացման այլ միջոցի ներքո: Հայաստանի Հանրապետության օրենսդրության համաձայն` կառավարման իրավասությամբ և առևտրային նշան կամ անհատականացման այլ միջոց օգտագործելու իրավունքով օժտված են միայն քաղաքացիական իրավունքի սուբյեկտները: Հետևաբար առանց քաղաքացիական իրավունքի համապատասխան սուբյեկտի` առևտրային ցանց գոյություն ունենալ չի կարող:

Օրենքի 6-րդ հոդվածի դրույթների համադրությունից պարզ է դառնում, որ Օրենքի 6-րդ հոդվածի 1-ին, 2-րդ և 5-րդ մասերը սահմանում են այն չափանիշները, որոնց առկայության դեպքում տնտեսվարող սուբյեկտը համարվում է մենաշնորհ կամ գերիշխող դիրք ունեցող, ընդ որում Օրենքի 6-րդ հոդվածի 1-ին և 2-րդ մասերում օգտագործվում է տնտեսվարող սուբյեկտ հասկացությունը, իսկ 5-րդ մասում` առևտրային ցանց հասկացությունը: Օրենքի 6-րդ հոդվածի 5-րդ մասում առևտրային ցանց հասկացության կիրառումը կապված է տվյալ չափանիշի առանձնահատկության հետ, այսինքն` գերիշխող դիրք ունենալը պայմանավորված է չորս կամ ավելի առևտրային օբյեկտների համախումբ հանդիսանալու փաստով: Ընդ որում տվյալ պայմանը կիրառելի է միայն առևտրային ցանցերի նկատմամբ:

Հարկ է նշել, որ Օրենքի 6-րդ հոդվածի 1-ին, 2-րդ և 5-րդ մասերի պայմաններին բավարարող սուբյեկտների վերաբերյալ որոշում ընդունելու ընթացակարգը սահմանված է ոչ թե Օրենքի 6-րդ հոդվածի 1-ին, 2-րդ և 5-րդ մասերով, այլ Օրենքի 6-րդ հոդվածի 6-րդ մասով, որի համաձայն` տնտեսվարող սուբյեկտը գերիշխող դիրք ունեցող է համարվում Հանձնաժողովի որոշմամբ: Այսինքն, Հանձնաժողովը յուրաքանչյուր դեպքում, գնահատելով Օրենքի 6-րդ հոդվածի 1-ին, 2-րդ և 5-րդ մասերի հատկանիշների համապատասխանությունը փաստացի իրավիճակին, որոշում է համապատասխան տնտեսվարող սուբյեկտին համարել մենաշնորհ կամ գերիշխող դիրք ունեցող: Հետևաբար, Օրենքի 6-րդ հոդվածի 5-րդ մասի հատկանիշների համապատասխանության դեպքում Հանձնաժողովն իրավասու է գերիշխող դիրք ունեցող համարել այն տնտեսվարող սուբյեկտին`

ա) որի ընդհանուր կառավարման ներքո գտնվում է չորս կամ ավելի առևտրային օբյեկտ (առևտրային ցանց), կամ

բ) որին պատկանող կամ որի կողմից օգտագործվող միևնույն ապրանքային նշանի կամ անհատականացման այլ միջոցի ներքո գործում է չորս կամ ավելի առևտրային օբյեկտ (առևտրային ցանց):

Ընդ որում վերը նշված դեպքում գերիշխող դիրք ունեցող կարող է համարվել միայն քաղաքացիական իրավունքի սուբյեկտ հանդիսացող տնտեսվարող սուբյեկտը:

Ելնելով վերոգրյալից և հիմք ընդունելով «Իրավական ակտերի մասին» Հայաստանի Հանրապետության օրենքի 87-րդ հոդվածի 2-րդ մասի «գ» կետը և Օրենքի 19-րդ հոդվածի 1-ին մասի «ը» և «թ» կետերը, Հանձնաժողովը որոշում է.

1. Պաշտոնապես պարզաբանել, որ «Տնտեսական մրցակցության պաշտպանության մասին» Հայաստանի Հանրապետության օրենքի 6-րդ հոդվածի 5-րդ մասի հատկանիշների համապատասխանության դեպքում Հանձնաժողովն իրավասու է գերիշխող դիրք ունեցող համարել քաղաքացիական իրավունքի սուբյեկտ հանդիսացող այն տնտեսվարող սուբյեկտին`

ա) որի ընդհանուր կառավարման ներքո գտնվում է չորս կամ ավելի առևտրային օբյեկտ (առևտրային ցանց), կամ

բ) որին պատկանող կամ որի կողմից օգտագործվող միևնույն առևտրային նշանի կամ անհատականացման այլ միջոցի ներքո գործում է չորս կամ ավելի առևտրային օբյեկտ (առևտրային ցանց):

2. Սույն որոշումն ուժի մեջ է մտնում պաշտոնական հրապարակման օրվան հաջորդող օրը:

 

Նախագահ

Ա. Շաբոյան